Ο τσαρλατάνος και η… τυφλή

Ναι, ο Σώρρας και οι «πιστοί» του είναι (πια) ένα επικίνδυνο κίνημα! Ειδικά τώρα που το «τρέφουν» και τα αδιέξοδα της κρίσης. Και ακριβώς τώρα είναι που δεν συγχωρείται η παραμικρή ολιγωρία και… τυφλότητα!


 

Του Μπάμπη Γαμβρέλη

 


Ε λοιπόν, όχι! Το πρόβλημα δεν είναι που ένας τσαρλατάνος νεοναζιστής έχει γίνει το εθνοσωτήριο τοτέμ του κάθε λογής πικραμένου (ενίοτε και «πυροβολημένου») που κυκλοφορεί σε αυτήν τη χώρα! Το πρόβλημα δεν είναι ούτε ο παραθρησκευτικός και αποκρυφιστικός μανδύας των παραλογισμών του ούτε οι διάφορες γραφικότητες με τους «όρκους» σε στάδια, πλατείες και καφενεία. Κι ούτε βεβαίως το ότι έχει καταφέρει να «στήσει» μία ολόκληρη κομπίνα με στρατιά από μετακινούμενα αθύρματα και απελπισμένα ανθρωπάκια. Η «περίπτωση Σώρρα» δεν είναι τίποτε άλλο από μία πολιτική συμπύκνωση πλείστων όσων παραμυθιών και παραδοξοτήτων των καθ’ ημάς… παραδόσεων. Θυμηθείτε μόνο την «αγία» Αθανασία του Αιγάλεω και το νερό του Καματερού, ανατρέξτε στους «πιστούς» της Εσφιγμένου, δείτε τι «πουλάνε» οι Λιαρόπουλοι, οι Βερόπουλοι και οι Γεωργιάδηδες, ανοίξτε ένα Μακελειό και μία Ελεύθερη Ώρα και θα έχετε μπροστά σας όλο το κάδρο της παρακμής. Ή (για να ακριβολογώ), σχεδόν όλο…

Το πρόβλημα με τον Σώρρα ήταν και παραμένει ένα! Η στάση της Δικαιοσύνης απέναντι στον απατεώνα! Γιατί, κακά τα ψέματα, η ανοχή των δικαστικών αρχών ήταν αυτή που του έκανε «πλάτες». Η αδιαφορία της (;) αυτή που του έδινε «αέρα» και «παρότρυνε» την δράση του. Τα «κλειστά της μάτια» αυτά που έδωσαν επικοινωνιακό πλεονέκτημα στις θεωρίες του. Και σαν να μη έφταναν αυτά, είχαμε και δύο (ιστορικές) αποφάσεις της, που του παραχωρούν και άλλοθι νομιμότητας! Τέτοιο που να τον αφηνιάζει ακόμη περισσότερο.

Απ’ ό,τι φαίνεται, τα αντανακλαστικά της Δικαιοσύνης είναι εξόχως επιλεκτικά και με χαρακτηριστική… οσμή! Μπορεί (παραδείγματος χάριν) να εξαντλεί τη θεσμική της αυστηρότητα σε κάποιον πιτσιρικά που κάνει σατιρικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο (όρα… Παστίτσιο), μπορεί να συμπεριφέρεται με την απόλυτη «νομική ψύχρα» και τυπικότητα απέναντι σε ένα 6χρονο παιδί (αυτό της Πόλα Ρούπα), αλλά όταν πρόκειται για… δισεκατομμυριούχους, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!

Έπρεπε, άραγε, να δολοφονηθεί μία νέα γυναίκα για να «πάρει μπρός» ο μηχανισμός της; Έπρεπε να προηγηθούν οι Διωκτικές Αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών για να ξεκινήσει έρευνα εις βάρος του στελέχους του Σώρρα που εμπλέκεται σε (χοντρό) εμπόριο ναρκωτικών; Έπρεπε να ξεσπάσει όλο αυτό το «τσουνάμι προσφυγών» στις εφορίες για να «μυριστούν» ότι κάτι ύποπτο και επικίνδυνο συμβαίνει εδώ;

Ναι, ο Σώρρας και οι «πιστοί» του είναι (πια) ένα επικίνδυνο κίνημα! Ειδικά τώρα που το «τρέφουν» και τα αδιέξοδα της κρίσης. Και ακριβώς τώρα είναι που δεν συγχωρείται η παραμικρή ολιγωρία και… τυφλότητα!

Υ.Γ.: Με όλα αυτά, γίνεται ακόμη πιο επίκαιρη η (ούτως ή άλλως σπουδαία) ταινία The Master του Πολ Τόμας Άντερσον. Δείτε την ανεπιφύλακτα.