Αφού τετραγωνίσαμε τον κύκλο, έφτασε η ώρα να ρευστοποιήσουμε και το νερό… Προ των πυλών η διεύρυνση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) και η μετονομασία της σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ). Σε αυτήν πλέον θα ενταχθούν η εποπτεία και ο έλεγχος των υπηρεσιών νερού (ύδρευσης και αποχέτευσης) και διαχείρισης αστικών αποβλήτων. Οκ, αθώο φαινομενικά, αν συνδράμει στη λογιστική συγχώνευση ΔΕΥΑ (πχ των Δήμων του Νομού Καβάλας) ώστε να αμβλυνθούν οικονομικές παθογένειες των Υπηρεσιών. Όμως ένα μαχαίρι κόβει ένα μήλο, κόβει και μια φλέβα. Και αν είναι η πόρτα που ανοίγει για την ιδιωτικοποίηση του νερού από την «άνυδρη» κομματική πολιτική αυτής της χώρας; Τα άλλοθι υπάρχουν: Η λειψυδρία, ως προϊόν της υπερκατανάλωσης και της μείωσης των βροχών, που φέρνουν εξάντληση των υδατικών αποθεμάτων ή η ιδιομορφία του νερού, ως οικολογική και βιολογική βάση της ζωής μας που καθιστούν το νερό εμπόρευμα ανυπολόγιστης αξίας και κερδοφορίας. Βέβαια, όπως γράφει και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Νικήτας Μυλόπουλος, «από το Παρίσι και το Βερολίνο, έως το Μπουένος Άιρες και τη Λα Παζ, η σύγχρονη πλέον τάση είναι η επιστροφή των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων στο δημόσιο (επαναδημοτικοποίηση)», αλλά εδώ κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες ο αντίστροφος πολιτικός Δαρβισμός ή εμπρός, πίσω, κατά τον τηλεοπτικό νεολογισμό. Γι’ αυτό συλλογιστείτε καλά τι πάει να πει μια ιδιωτικοποίηση του νερού, γιατί όταν το καταλάβετε θα είναι πλέον αργά για δάκρυα (αν δε μας τα αφυδατώσουν και αυτά). *Η φωτογραφία είναι της Σοφίας Καραγιάννη, μια τρολιά βγαλμένη από το κοντινό μέλλον…

Θανάσης Σοφιανός

Αν έχεις φαντασία και μηδενική περιβαλλοντική συνείδηση, μπορείς να καταφέρεις πολλά… Για παράδειγμα, μπορείς να μετατρέψεις εύκολα ένα απλό στρώμα σε στρώμα… θαλάσσης. Πώς; Απλά πετάς το στρώμα δίπλα στη θάλασσα (και μέσα θα μπορούσε ιδανικά, απλά δεν ήθελε να βραχεί, χειμώνας είναι ακόμα). Τα πράγματα θέλουν τρόπο, όχι κόπο…

Δυστυχώς η υφιστάμενη δεοντολογία δεν επιτρέπει την ακριβή αποτύπωση στο κάτωθεν, ήτοι την πραγματική του διάσταση με το λεξιλόγιο που αρμόζει. Πάρα ταύτα, ο πολιτικός πολιτισμός αυτού του τόπου επιτρέπει στα κομματόσκυλα ένθεν κι ένθεν να «κάνουν παιχνίδι» πάνω από έναν τόπο που ακόμα ψάχνουν νεκρούς, που ακόμα γονείς αναζητούν με αγωνία τα παιδιά τους. Μια υπουργική παραίτηση είναι θεμιτή. Το χειροκρότημα αυτής όμως είναι αθέμιτο, ανέντιμο και προσβλητικό απέναντι στους γονείς των νεκρών παιδιών τους. Το ίδιο ανήθικο είναι να ρίχνεις μονομερώς ευθύνες για μια πολιτική που ασκείται εδώ και δεκαετίες στη δημόσια περιουσία, το ίδιο ανήθικο είναι να ρίχνεις όλη αυτήν την ευθύνη δεκαετιών σε έναν σταθμάρχη. Γι’ αυτό λοιπόν βγάλτε λίγο τον σκασμό όλοι εσείς οι κομματικοί υπάλληλοι (ένθεν κι ένθεν) και όσο θα κάνετε λίγο ησυχία, μελετήστε λέξη προς λέξη τη ρήση του ρήτορα Δημοσθένη «Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη». Και όπου βγει…

*Θανάσης Σοφιανός

Πώς το φερε η κουβέντα και ένας φίλος έστειλε φωτογραφία με την τιμή που έχει ένα λίτρο γάλακτος στη Γερμανία. Ψάξαμε να δούμε μήπως είναι photoshop και έσβησαν το καλάθι, αλλά φευ. Ήταν κανονικά στο ψυγείο. «Σιγά ρε ‘σεις, έτσι κι αλλιώς η ακρίβεια είναι παγκόσμιο φαινόμενο», αποκρίθηκε κάποιος άλλος που αμφισβήτησε τη φωτογραφία. Άρα η τιμή ήταν photoshop. Ζητήσαμε σύνδεση με Skype και δίπλα μια σημερινή εφημερίδα προς επίρρωσιν της αυθεντικότητας. Και πάλι αποδείχτηκε γνήσια η φωτογραφία. «Μήπως τότε δεν είναι γνήσια η ακρίβεια; Τι μας κρύβουν;», ρώτησε κάποιος άλλος. Σιγή… Κάπου στο βάθος ακούγεται με σιγουριά ότι η ακρίβεια πάντα ήταν γνήσια, σε υπηρεσίες και πρϊόντα στα οποία πάντα είχαν πρόσβαση οι έχοντες. «Και τότε γιατί οι αυξήσεις σε βασικά προϊόντα στην Ελλάδα είναι σε τέτοια επίπεδα;», ρώτησε ο αιρετικός της παρέας. «Τα πλαστικά καλαμάκια θα φταίνε»… Επιτέλους, νά και κάτι λογικό σε αυτήν την εξίσωση…

Με ακρίβεια προβληματισμού,
Θανάσης Σοφιανός

Συνεπείς και φέτος οι ιδιοκτήτες του σπιτιού στη συμβολή των οδών Θεσσαλονίκης και Σηλυβρίας στην περιοχή της Δεξαμενής στην Καβάλα, στόλισαν και κυρίως… φώτισαν κόντρα σε ενεργειακούς «δαίμονες». Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό, γιορτινό και αισιόδοξο. Είθε να είναι το ίδιο και ο λογαριασμός της ΔΕΗ… Καλές γιορτές!

Θα εκπλαγεί κάποιος επισκέπτης που έρχεται για πρώτη φορά στην Καβάλα από το πόσα «λευκά» κτίρια υπάρχουν εντός του αστικού ιστού, ήτοι κενά, άψυχα, ετοιμόρροπα, όπου δε μιλάμε καν για την εκμετάλλευσή τους, αλλά για την ίδια τους την υπόσταση. Τελικά η γραφειοκρατία είναι χειρότερη και από σεισμό, ειδικά σε μια πόλη στην οποία η δόμηση αντιμετωπίζει έξτρα δυσκολίες σε σύγκριση με μια επίπεδη πόλη, τουτέστιν, δεν υπάρχει η πολυτέλεια για να περνάνε στην «ανυπαρξία» κτιριακές υποδομές. Από την άλλη, στον κόσμο των «ζωντανών» κτιρίων και σπιτιών, τα ενοίκια απευθύνονται σε κατοίκους του Μονακό. Αλήθεια, πώς λέγεται μια πόλη αφιλόξενη, όσον αφορά το «κατοικείν» και παράλληλα την παρομοιάζουν με το Μονακό;

*Μετά στεγαστικής τιμής, Θανάσης Σοφιανός