Kάθε προσπάθεια απόλυτου μηδενισμού των αποφάσεων αυτών που κλήθηκαν-επιλέχθηκαν από εμάς για να υπηρετήσουν το δημόσιο (τοπικό ή άλλο) συμφέρον, όχι απλά δεν βοηθά, αλλά γεννά βάσιμες υποψίες για τον ρόλο όσων επιλέγουν αυτήν την πολιτική πρακτική...
Για ποια συλλογική υπομονή λοιπόν; Για ποια συλλογική ή ατομική ευθύνη; Για ποια εθνική ομοψυχία και παλλαϊκή προσπάθεια μιλούν αυτοί που δεν πιστεύουν λέξη απ’ όσα ξεστομίζουν;
Tο μόνο ίσως σίγουρο συμπέρασμα από την επιλογή Ντράγκι για την ηγεσία της νέας ιταλικής κυβέρνησης είναι η τεράστια σημασία που δίνει η ιταλική προεδρία στην επερχόμενη οικονομική κρίση που προκειται να διαδεχθεί την υγειονομική...
H θεμιτή σύγκρουση των παρατάξεων εντός του Δημοτικού Συμβουλίου θα πρέπει λάβει τη μορφή της αντιπαράθεσης των επιχειρημάτων με σκοπό τη λήψη των ορθότερων αποφάσεων και όχι της ανώφελης φωνασκίας με σκοπό την προσωπική ανάδειξη ματαιόδοξων «επιγόνων» και φιλόδοξων «παραγόντων»...
Σε κάθε περίπτωση, έχοντας πάντα υπ’ όψιν μας πως αυτό που καθορίζει και οριοθετεί τις διεθνείς σχέσεις είναι η «ισχύς» και το «συμφέρον», αυτό που δεν θα πρέπει να περιμένουμε από τη νέα κυβέρνηση Μπάιντεν, είναι ένας άκρατος φιλελληνισμός, όπως αυτός παρουσιάζεται τις τελευταίες ημέρες από τα ελληνικά ΜΜΕ...
Μετά από δέκα χρόνια οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα με το πέρας της πανδημίας, δεν θα μπορέσουμε να αντέξουμε άλλη επιβάρυνση της οικονομικής «υγείας» της χώρας και των πολιτών της