Ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης του δήμου Καβάλας Χρήστος Ποτόλιας εξέδωσε γραπτή ανακοίνωση για τις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν στη λειτουργία της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) Καβάλας και ειδικότερα για τις προθέσεις της Διοίκησης σχετικά με την προσαρμογή των τιμολογίων της Επιχείρησης.
Το νερό ως εμπόρευμα με γνώμονα την κερδοφορία των μονοπωλίων
«Την προσφιλή τους τακτική ξεδίπλωσαν την περασμένη εβδομάδα, οι ένοικοι της οδού Κύπρου και οι από έξω μνηστήρες της. Θα αυξηθεί το νερό λένε οι απ’ έξω, με τις αποφάσεις της ΔΕΥΑΚ, θα έχουμε μείωση λένε οι από μέσα, αλλά και αύξηση, κάτι που θυμίζει από ΣΥΡΙΖΕΙΚΗ πολιτική που λέει, θα σου παίρνω ένα ευρώ και από την άλλη θα σου δίνω πίσω ένα.
Μέχρι να έρθει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπου θα δούμε τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί στα όργανα όπου παίρνονται τέτοιου είδους αποφάσεις, όπου δεν συμμετέχουμε ως Λ.Σ., τα βρίσκουν περίφημα συμπολίτευση – αντιπολίτευση, και ας δείχνουν ότι τους χωρίζει άβυσσος, θέλουμε να θέσουμε τα παρακάτω ζητήματα για τα οποία φυσικά κουβέντα δεν κάνουν οι κατά τα άλλα λαλίστατοι αστέρες στα Ρ/Σ και στις ΤV.
Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πεθαίνουν ετησίως λόγω έλλειψης νερού και υγιεινής, παρά τις τεράστιες προόδους της τεχνολογίας και της επιστήμης. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, αρκετές λαϊκές οικογένειες στερούνται επαρκούς και φθηνής πρόσβασης στο πολύτιμο αυτό αγαθό, ενώ οι αγρότες το πληρώνουν πανάκριβα που μαζί με τα άλλα αγροτικά εφόδια κάνουν δυσβάστακτο το κόστος παραγωγής.
Ο μεγάλος ένοχος αυτής της κατάστασης, είναι αυτός ο δρόμος ανάπτυξης που ευαγγελίζονται όλοι τους (καπιταλιστικός), όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις, αποτελούν εμπορεύματα, ελέγχονται και αναπτύσσονται με γνώμονα την κερδοφορία των μονοπωλίων.
Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Η κοινοτική οδηγία – πλαίσιο (2000/60/ΕΚ) αξιοποιεί το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος, για να προωθήσει την αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις.
Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αντιπαλεύει μόνο τη συγκεκριμένη μορφή ιδιωτικοποίησης, προτάσσοντας μια άλλη μορφή που εξυπηρετεί εξίσου το μεγάλο κεφάλαιο. Με το τρίτο μνημόνιο προωθείται η πώληση σημαντικού τμήματος του μετοχικού κεφαλαίου των επιχειρήσεων ύδρευσης, που θα έχει άμεσο αρνητικό αποτέλεσμα στο κόστος ύδρευσης για τα λαϊκά στρώματα, στους αγρότες και στους εργαζόμενους στις ΔΕΥΑ. Η διατήρηση των δικτύων διανομής υπό δημόσιο ή δημοτικό έλεγχο, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα συνδυαστεί με εμπορευματοποίηση όλων των άλλων κερδοφόρων πλευρών της διαχείρισης του νερού, από τη συντήρηση των δικτύων μέχρι την κατασκευή τους. Ουσιαστικά, το κράτος διατηρεί την κυριότητα στα μη κερδοφόρα κομμάτια της ύδρευσης, παραχωρώντας στους ομίλους τα κερδοφόρα. Συγχρόνως, η ανταποδοτικότητα, θα μεταφέρει στις πλάτες των λαϊκών καταναλωτών το σύνολο των βαρών.
Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, προβάλλουμε τη θέση ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και η διαχείρισή του προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού, με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών. Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτήν τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια σε κάθε μορφή άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης όσων ΔΕΥΑ βρίσκονται στο στόχαστρο σε πρώτη φάση, οι αγώνες για φθηνό ποιοτικό νερό για όλους τους εργαζόμενους, για πλήρη σταθερή εργασία των εργαζόμενων στον κλάδο, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της κοινοτικής πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού.
Υ.Γ.: μήπως η όλη συζήτηση έχει σχέση με το λεγόμενο «περιβαλλοντικό τέλος» που θα επιβάλλεται στους λογαριασμούς ύδρευσης και άρδευσης σύμφωνα με την ΚΥΑ, οι οποία εξειδίκευε και προσάρμοζε την πολιτική υδάτων της Ελλάδας, με την οδηγία 2000/60/ΕΚ, την ευρωενωσιακή νομοθεσία δηλαδή, η οποία προωθεί την εμπορευματοποίηση του νερού, με το νέο σχέδιο «προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων» και μας το φέρνουν οι «δικοί» μας με το μαλακό;