Του Μπάμπη Γαμβρέλη
Πάντα, ένας απολογισμός έργου έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Πόσο μάλλον όταν αυτός αφορά στα πεπραγμένα ενός δήμου. Υπ’ αυτήν την έννοια –και ασχέτως περιεχομένου– η πρωτοβουλία της κυρίας Τσανάκα έχει θετικό πρόσημο. Όμως, η ουσία της έμελε να χαθεί μέσα στο «εορταστικό κλίμα» της εκδήλωσης, στον μονόλογο της «πρωταγωνίστριας» και τους αυτοθαυμασμούς των απαριθμήσεων. Στοιχεία που καταγράφουν την όλη προσπάθεια ως άλλο ένα επικοινωνιακό σόου.
Είναι προφανές ότι στο «ιδεολογικό DNA» της κυρίας Τσανάκα δεν εγγράφονται αμεσοδημοκρατικές συνήθειες. Ούτε βέβαια και η «πολιτική της κουλτούρα» τής επιτρέπει να αντιμετωπίσει τη γνώμη και την κριτική των πολιτών σε ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις. Γι’ αυτό και επέλεξε να «αναπαυτεί» στη σιγουριά των γνωστών (άμα τι και «φρόνιμων») ακροατηρίων των χειροκροτητών.
Ας μη γελιόμαστε όμως. Στα ίδια ακροατήρια «έστηναν» και οι προκάτοχοί της τους δικούς τους απολογισμούς. Μονότονους και πληκτικούς μονολόγους «ζήσαμε» και παλιά. Και από «αυτοδιοικητικά κέφια», άλλο τίποτε. Επί της «πεπατημένης» λοιπόν τα όσα αυτάρεσκα μνημονεύτηκαν στην παραταξιακή (και μόνο) σύναξη της περασμένης εβδομάδας. Και ως εκ τούτου, απολύτως λογικό και το κλίμα… πανηγύρεως!
Εκεί ακριβώς «έπασχε» και η (εκτιμώ καλοπροαίρετη) διάθεση της κυρίας Τσανάκα να «κοινωνήσει» το έργο της σε ακροατήρια που υπερέβαιναν την ομοιομορφία των «συγγενών κύκλων». Στο να καταφέρει να κινητοποιήσει τις δυνάμεις των ενεργών πολιτών, ξεπερνώντας σύνδρομα και «κολλήματα» του παρελθόντος. Στο να εντάξει τις συλλογικές αγωνίες των πολιτών σε ένα κοινό όραμα για τη πόλη. Στο να γονιμοποιήσει σκέψεις και ιδέες που υπερβαίνουν το «εφικτό» και το «τετριμμένο». Και μέσα από αυτά, να «προσγειώσει» τον όποιον ναρκισσισμό παράγει η «αυλή της εξουσίας».
Βέβαια, τα οφέλη ενός τέτοιου «εναλλακτικού» απολογισμού, δεν μπορεί να προσδιοριστούν και να αξιολογηθούν διά των θεωριών και των προθέσεων. Χρειάζεται και η πρακτική τους ενεργοποίηση. Χρειάζεται η τόλμη της εξωστρέφειας. Μία καινούρια διοικητική αφήγηση που θα εμπιστεύεται και θα ακούει πέρα από την «ασφάλεια των συνόρων» της.