Του Ιωάννη Κ. Τσίγκα
Ως ένα κακόγουστο «σήριαλ» με… πολιτικές προεκτάσεις θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τις καταστάσεις των οποίων γινόμαστε μάρτυρες τις τελευταίες μέρες στο κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας με «πρωταγωνιστές» πότε τους απολυμένους ή τους εργαζόμενους στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και πότε τους υπαλλήλους της Διεύθυνσης Ανάπτυξης ή τα διευθυντικά στελέχη των εταιριών (πρώην, νυν και μελλοντικών) που δραστηριοποιούνται στο Εργοστάσιο της Νέας Καρβάλης (η «ιστορία» περιλαμβάνει και «κομπάρσους», αλλά δεν είναι της παρούσης).
Δυστυχώς, στο «σήριαλ» αυτό ρόλο «πρωταγωνιστή» εξασφάλισε για τον εαυτό του και ο ίδιος ο Αντιπεριφερειάρχης Θόδωρος Μαρκόπουλος! Και λέω δυστυχώς τόσο για τον ίδιο ως πολιτικό πρόσωπο που «καταφέρνει» μέρα με τη μέρα, «επεισόδιο» με «επεισόδιο» να υποβαθμίζει το κύρος του φορέα που εκπροσωπεί όσο και για αυτούς που περίμεναν ότι η ιδιοσυγκρασία και ο χαρακτήρας του θα αποτελούσαν εχέγγυα καλής «λειτουργίας» στη θέση την οποία τάχθηκε να υπηρετεί.
Προτού όμως προχωρήσουμε στα «επίδικα», ας ρίξουμε μια ματιά στο περίγραμμα της «ιστορίας» μας.
Το θέμα δεν είναι άλλο από τη διαδικασία έγκρισης ή μη της αίτησης μεταβίβασης της άδειας λειτουργίας της ΒΦΛ από μια «νέα» εταιρία σε μία άλλη, ακόμα πιο… «νέα»! Προς το παρόν, αφήνουμε στην άκρη το (πλούσιο) «παρασκήνιο» που έχει προηγηθεί από τον περασμένο Μάρτιο περίπου. Δεν μιλάμε για τα δίκια των απολυμένων ή των εργαζομένων, για τις διαθεσιμότητες, τις μηνύσεις και τις απολύσεις χωρίς αποζημίωση, τις ανταλλαγές «πυρών» μεταξύ των «απέναντι» και τα Δικαστήρια και επικεντρωνόμαστε σε αυτό καθ’ αυτό το γεγονός: μία εταιρία αιτείται να της μεταβιβαστεί η άδεια λειτουργίας μιας άλλης «λόγω αλλαγής φορέα» για να μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί συγκεκριμένες μονάδες παραγωγής μιας χημικής βιομηχανίας και απευθύνεται στον αρμόδιο φορέα που, στην περίπτωση αυτή, είναι η Διεύθυνση Ανάπτυξης της Περιφερειακής Ενότητας, καταθέτοντας τη σχετική αίτηση.
Ποια (θα έπρεπε να) είναι η (μοναδική και διαδικαστικά συνήθης) δουλειά της εν λόγω Υπηρεσίας; Να ελέγξει όλα τα δικαιολογητικά, ενδεχομένως να ζητήσει από τους αιτούντες συμπληρωματικά στοιχεία και, βάσει της κείμενης νομοθεσίας, να εγκρίνει ή μη την αίτηση και να παραπέμψει τις σχετικές αποφάσεις στον πολιτικό της προϊστάμενο (τον Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας) για τις απαραίτητες υπογραφές. Απλό και κατανοητό; Θα έπρεπε.
Κι όμως. Μια διαδικασία με τυπικές γραφειοκρατικές διαστάσεις εξελίχθηκε σε ζήτημα… πολιτικό (!) γιατί προφανώς αυτό βολεύει σε κάποιους. Το ότι (μεγάλο) μέρος αυτής της ευθύνης φέρει ο ίδιος ο κ. Μαρκόπουλος είναι και το «μελανότερο» σημείο της όλης υπόθεσης.
Ποια είναι τα γεγονότα; Οι έχοντες έννομο συμφέρον (με απόφαση Εισαγγελέως) απολυμένοι κατάφεραν (μετά από μία, ας την πούμε «περιπέτεια») να λάβουν γνώση των εγγράφων που κατατέθηκαν για τη μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας του εργοστασίου. Από την εξέτασή τους έκριναν ότι υπάρχουν νομικά «κενά» (sic) και με εξώδικο ζήτησαν το «πάγωμα» της διαδικασίας.
«Πάγωμα» όμως με δύο επιστολές του προς τη Διεύθυνση Ανάπτυξης ζήτησε και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης διαπιστώνοντας, αρχικά, «κενά» στην κατατεθείσα Μελέτη Ασφαλείας που συνόδευε τον φάκελο της αδειοδότησης και, κατόπιν, μια σειρά από άλλες «ανακολουθίες» που χρήζουν περαιτέρω εξέτασης.
Παρ’ όλα αυτά, οι αρμόδιοι υπάλληλοι διαμηνύουν στους απολυμένους που επισκέπτονται τον 5ο όροφο του Διοικητηρίου ότι προτίθενται να υπογράψουν την άδεια! Κάπου εκεί, μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου, αρχίζουν και οι πρώτες παραστάσεις διαμαρτυρίας στο γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας. Πρώτα των απολυμένων και αμέσως μετά των εργαζόμενων στις διάφορες εταιρίες της ΒΦΛ.
Ο Θόδωρος Μαρκόπουλος τούς δέχεται όλους (ορθώς, ως οφείλει) ομού μετά των ΜΜΕ που βρίσκονται εκεί για να καταγράψουν τις στιγμές. Η τυπική δήλωσή του που ακολουθεί αυτές τις συναντήσεις είναι λίγο-πολύ η ίδια: «Θα τηρηθεί η νομιμότητα», «δεν αποφασίζω εγώ», «εγώ θα υπογράψω την εισήγηση των υπηρεσιακών παραγόντων». Πάντα, βέβαια, με το απαραίτητο «υστερόγραφο» που λέει ότι «με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να κλείσει το εργοστάσιο».
Αν αφήσουμε και πάλι στην άκρη το γεγονός ότι κανένας δεν ζήτησε να… κλείσει η ΒΦΛ, θα λέγαμε ότι η στάση του κ. Μαρκόπουλου σε αυτά τα πρώτα «επεισόδια» του «σήριαλ» ήταν η σωστή. Πολιτικά ορθή και εντός… σεναρίου.
Στις 10 Φεβρουαρίου 2017 όμως, σημειώνεται νέα, καθοριστικής σημασίας και σπουδαιότητας παρέμβαση Νεφελούδη: Ο γγ του υπουργείου βάζει στο «παιχνίδι» το Σώμα Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης και ζητά να ερευνηθούν για τους χειρισμούς τους οι υπάλληλοι της Διεύθυνσης Ανάπτυξης της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, καθώς η εικόνα που παρουσιάζουν «δεν προάγει την αξιόπιστη εικόνα που πρέπει να έχει το Ελληνικό Δημόσιο»!
Κάπου εδώ, το «σενάριο» αρχίζει να… ανατρέπεται! Κάποιοι «ρόλοι» αντιστρέφονται. Αγωνιούντες δεν είναι πλέον τόσο οι απολυμένοι όσο οι εργαζόμενοι. Η παρουσία τους στο Διοικητήριο είναι καθημερινή. Και κάπου εδώ πάλι είναι που ο Θόδωρος Μαρκόπουλος αρχίζει να… αυτοσχεδιάζει.
Αν και το «δόγμα» της «απαρέγκλιτης τήρησης της νομιμότητας» παραμένει σταθερή αξία στις δηλώσεις του, αυτές αρχίζουν να… διανθίζονται με «ερωτηματικά» για τις «παρεμβάσεις» στην όλη διαδικασία και τα «κίνητρά» όσων τις κάνουν. Την ίδια στιγμή, ο Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας στέκεται αμίλητος όταν δίπλα του εκστομίζονται υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί για «Νεφελούδηδες» και προσβλητικοί υπαινιγμοί για τους (εκλεγμένους) βουλευτές (μας) που… «εξυπηρετούν συμφέροντα». Κι όλα αυτά, μπροστά στις κάμερες που… γράφουν! Ο θεσμικός ρόλος (του Αντιπεριφερειάρχη) υποχωρεί έναντι του κομματικού παράγοντα που βρίσκει ευκαιρία να «την πει» στην κυβέρνηση. Υψώνονται «τείχη» που πολώνουν. «Εμείς» και οι «άλλοι»…
Η μεγάλη ανατροπή όμως έρχεται στις 14 Φεβρουαρίου 2017. Ανήμερα του… Αγίου Βαλεντίνου «σκάει» σαν βόμβα το δελτίο Τύπου του υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης που διαπιστώνει «σειρά παρατυπιών» και ότι η εταιρία που θέλει να μεταβιβάσει την άδεια λειτουργίας της, απλά δεν την… έχει!
Το «συλλαλητήριο» των εργαζομένων (και των συνεργαζόμενων με τη ΒΦΛ φορτηγατζήδων) της επόμενης μέρας (15 Φεβρουαρίου 2017) «έφερε» μαζί του το μεγαλύτερο (ίσως) «φάουλ» στην πολιτική καριέρα του κ. Μαρκόπουλου. Και τι δεν ακούστηκε εντός του γραφείου του και (πάντα) μπροστά στα τοπικά ΜΜΕ!
- Για τα 20 εκ. ευρώ από το «πακέτο Γιούνκερ» (!) που θα τα πάρει (!!) το εργοστάσιο μόνο αν… αδειοδοτηθεί η νέα εταιρία (με κεφάλαιο 20 χιλιάδων ευρώ και κάτι ψιλά, να παίρνεις «πακέτο» 20 εκατομμύρια… το ακούσαμε κι αυτό!)…
- Για τα «συμφέροντα» που θέλουν να κλείσουν το εργοστάσιο αλλά κρύβονται πίσω από «καλοκαιρινούς επισκέπτες» όπως η Φωτίου, ο Κασιδιάρης, ο Θεοχάρης, οι «πετρελαιάδες» και η… Κωνσταντοπούλου (!)…
- Για ευθείες απειλές ότι αν δεν υπογραφεί η άδεια μπαίνει την επόμενη μέρα… «λουκέτο» (!)…
- Για κεφάλαια (πάντα από το… «πακέτο Γιούνκερ») που ΘΑ διατεθούν «για τα περιβαντολλογικά και τους ρύπους»…
- Για τους «ηθικούς αυτουργούς» που κωλυσιεργούν τη διαδικασία της αδειοδότησης της νέας εταιρίας όπως «τους τοπικούς βουλευτές», «τον άλλονε τον Νεφελούδη» και σαν «τον άλλονε τον υπουργό που βγήκε αορίστως πλην σαφώς»…
Ακόμα και… Εκλογές ζήτησε ο εκπρόσωπος των εργαζομένων! Πάλι καλά που δεν συμπλήρωσε για να… «ξεβρομίσει ο τόπος»!
Τι έκανε ο Θόδωρος Μαρκόπουλος όση ώρα ακούγονταν αυτές οι… «ομορφιές»; Όχι μόνο δεν έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, αλλά… υπερθεμάτισε με τον τρόπο του! Μίλησε, αυτήν τη φορά ακόμη πιο ξεκάθαρα, για «περίεργα κίνητρα» και «ύποπτες παρεμβάσεις» (που ο ίδιος, ως άλλος Μανόλης Καψής, «δεν τις καταλαβαίνει») στο «έργο» της Υπηρεσίας που ο ίδιος προΐσταται, επανέφερε στη συζήτηση το (ψευτο)δίλημμα «άδεια ή κλειστό εργοστάσιο», υποβάθμισε την ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης και κόμισε για πρώτη φορά την «πληροφορία» ότι επί της ουσίας δεν πρόκειται ούτε για μεταφορά άδειας ούτε για αδειοδότηση νέας εταιρίας, αλλά για μια απλή… επικαιροποίηση στοιχείων, προεξοφλώντας έτσι (;) και το «πέσιμο» των εγκριτικών υπογραφών;!
Και αφού «χάιδεψε» τα αυτιά των αγωνιούντων εκπροσώπων των εργαζόμενων, ο Αντιπεριφερειάρχης είπε να… κατέβει και στον προαύλιο χώρο του Διοικητηρίου για να συναντήσει και την υπόλοιπη «πελατεία». Εκεί, εν μέσω επευφημιών, επανέλαβε πάνω-κάτω τα ίδια και δήλωσε σχεδόν… στεναχωρημένος που είναι αναγκασμένος να εφαρμόσει τις νόμιμες διαδικασίες «είτε του αρέσει είτε όχι» προτού αποχωρήσει καταχειροκροτούμενος και με την προτροπή από το συγκεντρωμένο πλήθος… «να τελειώνουμε»!
Κάποιες παρατηρήσεις:
- Ο Ανδρέας Νεφελούδης, οι κυβερνητικοί βουλευτές της Καβάλας και ο Αλέξης Χαρίτσης ΔΕΝ είναι απλά… Συριζαίοι για να τους «χτυπήσει» κάποιος πολιτικά γι’ αυτήν τους την… ιδιότητα. Ο πρώτος είναι γενικός γραμματέας υπουργείου, οι δεύτεροι είναι εκλεγμένοι βουλευτές που εκπροσωπούν τον Νομό Καβάλας και ο τρίτος αναπληρωτής υπουργός! Το να τους «επιτίθεται» ο Γιώργος Θεοφυλακτίδης (και ο κάθε Θεοφυλακτίδης) είναι απόλυτα θεμιτό. Στο καφενείο όμως. Όχι όμως μπροστά στις κάμερες στο γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας και μάλιστα με την ανοχή (ή και το… σιγοντάρισμα;;;) του «οικοδεσπότη»-θεσμικού παράγοντα!
- Αντίστοιχα, οι επιστολές Νεφελούδη δεν ήταν «προσωπικές» αλλά θεσμικές. Σε αυτές, ο γενικός γραμματέας υπογράφει εκπροσωπώντας ένα υπουργείο το οποίο είναι συναρμόδιο για την ολοκλήρωση (ή μη) της επίμαχης διαδικασίας της μεταβίβασης της άδειας.
- Οι δηλώσεις Χαρίτση δεν ήταν απλά δηλώσεις που έγιναν σε κάποιο κανάλι ή ραδιόφωνο ή άλλο ΜΜΕ «εν τη ρύμη του λόγου», αλλά ήταν αναπόσπαστο μέρος ενός επίσημου δελτίου Τύπου του πλέον «νευραλγικού» υπουργείου, αυτού της Οικονομίας και της Ανάπτυξης που τυγχάνει να είναι και το καθ’ ύλην αρμόδιο για τη λειτουργία της βιομηχανίας!
- Κανείς και ποτέ δεν ζήτησε να μπει «λουκέτο» στη ΒΦΛ. Αλήθεια, ποια κίνητρα μπορεί να έχουν οι εκλεγμένοι (το ξανατονίζω) βουλευτές του Νομού Καβάλας να «κλείσει» η λιπασματοβιομηχανία επί θητείας τους; Ποια πολιτικά οφέλη θα μπορούσαν να αποκομίσουν από την απώλεια εκατοντάδων (άμεσων ή έμμεσων) θέσεων εργασίας σε τέτοιους καιρούς; Αντίθετα, αν το εργοστάσιο αναγκαστεί να «κλείσει» (για άλλους, αντικειμενικούς λόγους – βλ. για παράδειγμα τις «παρατυπίες» στον φάκελο της αδειοδότησης για τις οποίες μοναδική υπεύθυνη είναι η εργοδοσία και κανένας άλλος) τότε σίγουρα βολεύει αυτό να «φορτωθεί» στους… «αναρχοάπλυτους» και «αντι-αναπτυξιακούς» Συριζαίους! Και ο νοών, νοείτο…
Και κάποια ερωτήματα:
- Αν η διαδικασία της αδειοδότησης είναι όντως «τυπική» και αυστηρά ορισμένη από τη νομοθεσία και αν υπεύθυνοι για τη διεκπεραίωσή της είναι οι υπάλληλοι της Διεύθυνσης Ανάπτυξης (και μόνον αυτοί), τότε προς τι οι «εμπρηστικές» δηλώσεις του κ. Μαρκόπουλου που ρίχνουν την μπάλα στην… (πολιτική) εξέδρα;
- Αν όντως ο φάκελος είναι πλήρης, δίχως ελλείψεις ή «παρατυπίες» τότε γιατί… «σέρνεται» στον 5ο όροφο του Διοικητηρίου από τα μέσα Δεκεμβρίου; Επειδή έστειλε επιστολή ο… Νεφελούδης; Ή μήπως επειδή έκανε δηλώσεις ο… Χαρίτσης;
- Θεωρεί ο κ. Αντιπεριφερειάρχης ότι δύο από τα «πρώτα» υπουργεία της χώρας (εν προκειμένω το Εργασίας και το Οικονομίας & Ανάπτυξης) λειτουργούν ως κομματικοί «βραχίονες» που υποκινούνται από «συμφέροντα» που θέλουν να περάσει η ΒΦΛ σε άλλα… χέρια; Οι βουλευτές μας μήπως; Και αν ναι, γιατί δεν βγαίνει ευθαρσώς και επωνύμως να το καταγγείλει θεσμικά ως οφείλει παρά αφήνει στον «αέρα» υπαινιγμούς που το μόνο που πετυχαίνουν είναι η περαιτέρω πόλωση ενός ήδη τεταμένου κλίματος;
Ο όψιμος εναγκαλισμός με τον λαϊκισμό και η υιοθέτηση της (φτηνής) αντιπολιτευτικής πολιτικής σε ζητήματα τόσο σοβαρά δεν ταιριάζει στον Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας. Ψήγματα αυτού του νέου «προσώπου» του κ. Μαρκόπουλου «είδαμε», δυστυχώς, και τις προάλλες στη σύσκεψη για το Αρδευτικό του Νέστου στην οποία κυριάρχησε το «χάιδεμα» των διαμαρτυρόμενων αγροτών από τη μια και το «θάψιμο» των «κακών» υπηρεσιακών παραγόντων…
Όχι, μην μπερδεύεστε με τους εδώ υπηρεσιακούς παράγοντες της Διεύθυνσης Ανάπτυξης. Αυτοί δεν είναι… Συριζαίοι!
Υ.Γ.: Παρά την έκταση του άρθρου, παραπάνω δεν αναφέρθηκαν όλα τα «επεισόδια» του «σήριαλ» της μεταβίβασης της άδειας της ΒΦΛ. Μεσολάβησαν, μεταξύ άλλων, οι παρεμβάσεις του Συλλόγου Υπαλλήλων της ΠΕ Καβάλας και του ΤΕΕ-ΑΜ, οι δημοσιογραφικές πληροφορίες για την ύπαρξη αρνητικής γνωμοδότησης νομικού συμβούλου της Περιφέρειας (!) η οποία «δεν άρεσε» (!!) και στο ενδιάμεσο κάπου… χάθηκε (!!!) και άλλα πολλά. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να διαβάσει περισσότερα εδώ.