Η αναπτυξιακή πολιτική «του σωλήνα»

Δεν είναι απαραίτητα κακή η διευκόλυνση μιας διεθνούς εταιρείας που κάνει ένα έργο στην Ελλάδα, απλά πρώτα πρέπει να τεθεί το εξής ερώτημα: Εμείς τι θα κερδίσουμε;


 

Του Θανάση Σοφιανού

 


Είναι ένα τραγούδι των Lost Bodies που λέγεται «Σωλήνες» (για περισσότερη ψυχαγωγία πατήστε εδώ). Στιχουργικά δεν το λες και ποίηση, αλλά έχει έναν στίχο που μας ενδιαφέρει τοπικά: «Τι θα τους κάνουμε τόσους σωλήνες;».

Ορθή ερώτηση. Τόσα χιλιόμετρα σωλήνες του TAP σε τι θα μας χρησιμεύσουν εδώ τοπικά; Δε θα ανοίξω κουβέντα για τους αγρότες των Τεναγών και τους κατοίκους, διότι είναι ένα κεφάλαιο που χρήζει ξέχωρης συζήτησης, θα επιμείνω όμως στο ερώτημα: Τι θα τους κάνουμε τόσους σωλήνες;

Πριν από λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε άλλη μια μαραθώνια σύσκεψη φορέων για την όδευση του αγωγού TAP από τα όρια του Νομού Καβάλας και δη από τα Τενάγη. Άκρη δε βγήκε (διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ εδώ μπας και δείτε κάτι που εμείς δεν είδαμε), δόθηκε όμως έμμεση απάντηση στο ερώτημα που έθεσα περί χρησιμότητας των σωλήνων στην τοπική κοινωνία: Καμία

Το πιο εύληπτο (και ευνόητο έως αυτονόητο) ήταν αυτό που είπε ο Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας Θόδωρος Μαρκόπουλος, ότι δηλαδή η εν λόγω σύσκεψη έπρεπε να είχε γίνει 2 χρόνια πριν, όπως και αυτό που είπε ο βουλευτής Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Εμμανουηλίδης, ότι η διευκόλυνση της Κοινοπραξίας ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση με πρωθυπουργό των Αντώνη Σαμαρά στο πλαίσιο του success story.

Και δεν είναι απαραίτητα κακή η διευκόλυνση μιας διεθνούς εταιρείας που κάνει ένα έργο στην Ελλάδα, απλά πρώτα πρέπει να τεθεί το εξής ερώτημα: Εμείς τι θα κερδίσουμε; Δίνουμε χωράφια και ύδωρ για ποιο λόγο; Διότι, αν θέλουμε να είμαστε νεοφιλελεύθεροι στην οικονομία, να είμαστε σε όλα τα επίπεδα, όχι επιλεκτικά. Τι ακριβώς θα κερδίσει η τοπική κοινωνία και οικονομία από το πέρασμα του TAP;

Αν είναι να κερδίσει 10 θέσεις εργασίας για ένα τέτοιο έργο, δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι και πολύ large η Κοινοπραξία. Και τι θα έπρεπε να κερδίσουμε για να δώσουμε «πράσινο φως» στον αγωγό;

Το σκεπτικό είναι απλό: Τι μεταφέρουν οι σωλήνες; Αέριο… Άρα το λιγότερο που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε είναι η παροχή αερίου για οικιακή χρήση με τουλάχιστον 30% έκπτωση για τους καταναλωτές που διαμένουν στις περιοχές από τις οποίες περνάει ο αγωγός. Δίκαιο, στο πλαίσιο πάντα της νεοφιλελεύθερης οικονομίας. Γιατί δεν έγινε αυτό επί ΝΔ; Γιατί δεν πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ; Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν το έθεσε ως «κόκκινη γραμμή», πέρα από όλα τα άλλα;

Γιατί πολύ απλά η πολιτική που ασκείται είναι «του σωλήνα», γενικά, ειδικά, εντός, εκτός και επί τα αυτά. Γιατί δε φταίει (μόνο) που άργησε 2 χρόνια η σύσκεψη, αλλά το ότι ζητάμε ψίχουλα από μόνοι μας, πριν καν ρωτήσουμε τι δίνει η εταιρεία. Γιατί θεωρούμε ανάπτυξη τα «καθρεφτάκια» και όχι τις «μαργαριταρένιες χάντρες».

Γιατί πολύ απλά, μας στέλνουν σωλήνες και δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε (sic)…