Του Ιωάννη Κ. Τσίγκα
Για άλλη μια χρονιά, την Εργατική Πρωτομαγιά στην Καβάλα «έσωσαν» τα δύο μεγαλύτερα Σωματεία Εργαζομένων της Καβάλας: των Πετρελαίων και των Λιπασμάτων. Η πλατεία Καπνεργάτη «βάφτηκε» πορτοκαλί αλλά και μπλε, δίνοντας παλμό, πνοή αλλά και νόημα σε μία εκδήλωση που δίχως την παρουσία τους δεν θα είχε κανέναν, μα κανέναν, λόγο ύπαρξης.
Φέτος όμως, η παρουσία των δύο Σωματείων όπως και η τοποθέτησή τους στον «χάρτη» των διεκδικήσεων είχε εντελώς διαφορετική βάση.
Από τη μία οι «λιπασματάδες». Πέρυσι τέτοιον καιρό εργαζόμενοι, φέτος… απολυμένοι! Με τις ιαχές τους να «σπαράζουν» όχι για καλύτερους εργασιακούς όρους, λιγότερες μειώσεις ή… αυξήσεις, αλλά για επιβίωση! Κραυγές αγωνίας για το σήμερα και το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους. 180 οικογένειες στον δρόμο. Έωλοι. Αιχμάλωτοι έναν χρόνο τώρα σε ένα επιχειρηματικό παιχνίδι που ξεκίνησε ως φάρσα και ρέπει προς την τραγωδία. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που το λίπασμα, ως προϊόν, δεν «έχασε» την αξία του και η Βιομηχανία ήταν και παραμένει μονοπώλιο επί ελληνικού εδάφους…
Από την άλλη, οι «πετρελαιάδες». Ένθερμοι συμπαραστάτες στον αγώνα των «συναδέλφων» τους από την πρώτη στιγμή, αλλά… εργαζόμενοι. Όλοι τους! Κανένας δεν απολύθηκε, αντίθετα η «οικογένειά» τους μεγάλωσε και, όπως όλα δείχνουν, θα μεγαλώσει κι άλλο. Μόλις λίγες μέρες πριν μάλιστα, υπέγραψαν διετή συλλογική σύμβαση εργασίας με επαναφορά των απωλειών που είχαν στους μισθούς τα προηγούμενα χρόνια και δέσμευση της εργοδοσίας για περαιτέρω ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα. Κι όλα αυτά, ενώ το πετρέλαιο «βίωσε» την περασμένη χρονιά μία από τις δυσκολότερες κρίσεις του, με τις τιμές να «πέφτουν» διαρκώς και τις απολύσεις στον κλάδο να είναι «κανόνας».
Δύο βιομηχανίες, δύο σταθμά. Εκ διαμέτρου αντίθετα. Δυο «κόσμοι», θα έλεγε κανείς… Και οι συγκρίσεις, αναπόφευκτες.
Δεν ξέρω αν οι πρακτικές της μιας εταιρίας σε σχέση με αυτές της άλλης θα έπρεπε να αυξήσουν τη «συμπάθεια» της κοινωνίας της Καβάλας προς τα Πετρέλαια ή την οργή και την απορία για τα Λιπάσματα, αλλά το σύνθημα «Κάτω τα χέρια από την Καβάλα Oil» σε σχέση με το «Κάτω τα χέρια από τη ΒΦΛ» δεν έχει και δεν μπορεί να έχει την ίδια αφετηρία.
Δύο οι «πνεύμονες» της Καβάλας. Μόνον που ο ένας «νοσεί» βαριά. Και μαζί του «νοσεί» και η μικρή μας κοινωνία. Κουρασμένη, διχασμένη, λαβωμένη. Ο δεύτερος «κρατάει» ακόμα. Και η πλατεία φέτος την Πρωτομαγιά «έδειξε» τον δρόμο αλλά ανέδειξε και τις διαφορές. Ας μην τις προσπερνάμε.