Του Μπάμπη Γαμβρέλη
Από την κυρία Ελένη Γαραντούδη έλαβα μία επιστολή [μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ] ως απάντηση στο παρακάτω σχόλιο: Στη δημόσια συζήτηση, το ενδιαφέρον εστιάστηκε και στα κείμενα επώνυμων πολιτών, ειδικών και μη. Αν εξαιρέσω τα ξεκάρφωτα, ειρωνικά και απαξιωτικά περί «ενεργών» και «αλληλέγγυων» που χρησιμοποιεί γνωστή φιλόλογος για να την «πει» σε ομάδες και συλλογικότητες πολιτών (ενίοτε και… φωνακλάδων), το «κλίμα» των παρεμβάσεών τους «μετέδωσε» ένα σπουδαίο (και μακάρι αξιοποιήσιμο) μήνυμα: ότι η πόλη έχει μεγάλη ανάγκη από τις γνώμες και τις απόψεις τους. Αρκεί αυτές να μην εκφράζονται ευκαιριακά και κατά το δοκούν.
Επιγραμματικά:
Προφανώς η κυρία Ελένη Γαραντούδη δεν αντιλήφθηκε ότι το σχόλιό μου αφορούσε και σε άλλους ανθρώπους. Το αν «ξεχώρισα» κάτι από τη δική της παρέμβαση (και όχι από αυτές του Αργύρη Μπακιρτζή και της Σαπφούς Αγγελούδη) έχει να κάνει αυστηρά με τις προσωπικές μου πολιτικές και κοινωνικές εκτιμήσεις. Σωστές ή λανθασμένες, μία άλλη κουβέντα. Ας μη θεωρεί λοιπόν την απουσία του ονόματός της ως μία επιλογή μείωσης της προσωπικότητάς της. Επίσης, η κυρία Γαραντούδη αποσιωπά στην απάντησή της την προτροπή μου για συχνότερες δημόσιες παρεμβάσεις από ανθρώπους της δικής της εμβέλειας και καλλιέργειας (που είναι και το μείζον), «φορτώνοντας» στον εαυτό της την υποσημείωση για τα «ευκαιριακά» και τα «κατά το δοκούν». Την πληροφορώ ότι δεν είχα στόχο τις δικές της «πλάτες». Αφορούσε σε όλους και σε όλες που θα επέλεγαν τη δημόσια έκθεση.
Πέραν των τυπικών:
Επειδή η κυρία Γαραντούδη γνωρίζει καλύτερα ελληνικά από έμενα, με εκπλήσσει το γεγονός ότι μπαίνει σε μία λογική «ερμηνειών» για πράγματα που είναι εντελώς ξεκάθαρα. Και ρωτάω: από πού προκύπτει ότι της καταλογίζω «ξεκάρφωτη» γραφή; Φιλόλογος ούσα (και μάλιστα εξαιρετική), πώς μπορεί και ταυτίζει μία λέξη που συνοδεύει συγκεκριμένες αναφορές με ολόκληρο το κείμενό της; Από πού τεκμαίρεται κάτι τέτοιο; Και ναι, επιμένω: ήταν πέρα για πέρα ξεκάρφωτη η «εμπλοκή» των «ενεργών» και των «αλληλέγγυων» στο κείμενό της. Όσο κι αν προσπαθεί να το «μαζέψει» στην απάντησή της, οι αρχικές προθέσεις (να εικάσω πολιτικές και ιδεολογικές;) βγάζουν μάτι. Αυτό (και μόνο αυτό) έκρινα.
Ολοκληρώνοντας, αποσαφηνίζω:
Ας γνωρίζει η κυρία Γαραντούδη ότι ούτε επαγγελματίας δημοσιογράφος είμαι ούτε αμείβομαι για τα κείμενά μου που δημοσιεύονται στο KAVALA POST (μηδέ από τη Νέα Εγνατία που τα αναδημοσιεύει). Το κέφι μου κάνω, ενισχύοντας και βοηθώντας ταυτόχρονα εκλεκτούς και αγαπημένους φίλους που δραστηριοποιούνται στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης. Τέλος, επειδή μικρή η πόλη και γνωστός ο μεταξύ μας κύκλος, ας μην μπούμε στο «τριπάκι» της κοινωνικής μας προσφοράς. Βοούν τα έργα και οι πράξεις του καθενός και της καθεμιάς. Οπότε, μάταια ίσως θα περιμένει και απάντηση στο αν μπορώ να προβάλλω περγαμηνές και έπη για τον εαυτό μου.
Και ‘δω, μία γεύση από τη χώρα που ζούμε…
Τελικά, ο Γερουλάνος θα μείνει στο ΚΙΝΑΛ! Ξεαγχώθηκα!
Αναρωτιέται ο Σάκης Μουμτζής στο Liberal αν έχουμε δει κανέναν δεξιό να κάνει καταλήψεις. Η αλήθεια είναι πως όχι. Μόνο… καταπατήσεις!
Αν σας αρέσει η λογοτεχνία κι αν την «ψάχνετε» ακόμη με το καλό σινεμά, δείτε την ταινία του Αλεξέι Γκέρμαν Dovlatov (στην Ελλάδα κυκλοφορεί με τον τίτλο Εξόριστος συγγραφέας) και μεταφερθείτε για δύο ώρες στο Λένινγκραντ της δεκαετίας του ’70, συνοδεία του νεαρού συγγραφέα Σεργκέι Ντοβλάτοφ. Μέσα από ένα ημερολόγιο 6 ημερών, ο Γκέρμαν καταγράφει τις αντιξοότητες και τα αδιέξοδα ενός συγγραφέα που δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα «ιδεολογικά παραγγέλματα» του μπρεζνιεφικού καθεστώτος. Απίθανη φωτογραφία, αξεπέραστα πλάνα, ρεσιτάλ ερμηνειών από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ηθοποιό. Όλα αυτά, αν ξεπεράσετε τον έκδηλο σκηνοθετικό της ναρκισσισμό.
Τέτοιες μέρες, θα θυμάμαι πάντα αυτό που είχε γράψει κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις: Η Γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα.
Αν μη τι άλλο, το πέρασμα του Αλέξη Πολίτη από την τοπική πολιτική σκηνή, θα αφήσει… ενδυματολογικό αποτύπωμα!
Ακούς για τον διορισμό προέδρου στον οργανισμό Κοινωνικής Πρόνοιας Ιονίων Νήσων, διαβάζεις το όνομά του και λες, για να μπω στο «προφίλ» του να πάρω μια ιδέα του… χαρακτήρα του και πέφτεις πάνω στο αγωνιώδες ερώτημά του: το κτενίζεις το κανταΐφι; Κοινωνικά πράγματα!
Παρακολουθώ ένα ρεπορτάζ τοπικού καναλιού με θέμα τα κτιριακά προβλήματα του ΤΕΙ της Καβάλας και κυρίως αυτά που αφορούν στις φοιτητικές εστίες. Σε κάποια φάση, η κάμερα βρίσκεται στο γραφείο του μέχρι πρότινος πρύτανη του Ιδρύματος και τώρα (αν το λέω σωστά), αντιπροέδρου του Διεθνούς Πανεπιστημίου, για τις απαραίτητες δηλώσεις. Και ενώ αυτός λέει τα δικά του, παρατηρώ: πίσω του ακριβώς, μία μεγάλη βιβλιοθήκη στην οποία κυριαρχούν πλακέτες και διάφορα άλλα αντικείμενα τιμητικών διακρίσεων, κορνιζαρισμένες φωτογραφίες προσωπικών δραστηριοτήτων, μερικές αγιογραφίες χαμηλού γούστου και κάπου εκεί στην κάτω άκρη αριστερά, μία σειρά από τόμους που παλιά στόλιζαν τα σκρίνια των σαλονιών. Εικόνα βιβλιοθήκης γραφείου πρυτάνεως. Κάμερα off!
Αν δεν το γνωρίζατε (και σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των καναλιών) οι πυροσβεστήρες θεωρούνται… πολεμοφόδια!
Παραμένω στα τηλεοπτικά: δηλώσεις κατοίκων των Εξαρχείων σε επιτόπιο ρεπορτάζ της ΕΡΤ. Όλοι (μα όλοι όμως!) ενάντια στους αναρχικούς και τους καταληψίες, υπέρ των αστυνομικών μέτρων και του… εορταστικού στολισμού! Ομοφωνία που θα ζήλευε και ο… Κιμ!
Τριάντα άτομα από το σινάφι των νονών της νύχτας, λίγο μετά τις 12 το βράδυ, κάνουν την εμφάνισή τους σε μία από τις πιο πολυσύχναστες περιοχές της Θεσσαλονίκης, κραδαίνοντας ρόπαλα και πυροβολώντας με όλη τους την άνεση. Πού ήταν η αστυνομία; Ταράτσα μήπως;
Συμβολική (λέει) κατάληψη του ΠΑΜΕ στα γραφεία της ΔΕΗ και άντε πάλι εγώ να προσπαθώ να καταλάβω τι πάει να πει αυτό το… συμβολική! Κνίτης ήμουν και γέρασα…
Και τώρα που τέλειωσαν οι χαρές και τα πανηγύρια για τη νεαρή Φινλανδή πρωθυπουργό, πάρτε και την πρώτη της πολιτική παρέμβαση: Δεν θα ανεχθούμε άλλο τις απεργίες! Εσείς όλα καλά;
Άντε και μία συμβουλή: καλό θα ήταν όταν οι νεαροί και οι νεαρές δημοσιογράφοι των τοπικών καναλιών παίρνουν την κάμερα και βγαίνουν να «στήσουν» εκπομπές, να γνωρίζουν και πέντε πράγματα για το θέμα που πάνε να καταπιαστούν. Αυτό ως πρώτη εντύπωση από την εκπομπή του ΕΝΑ Channel Αυτόπτης μάρτυρας με αντικείμενο τα ναρκωτικά.
Αυτό που ο υπουργός Εθνικής Άμυνας «κυκλοφορεί» ακόμη στα κοινωνικά δίκτυα με φωτογραφία από τα συλλαλητήρια της περικεφαλαίας την ίδια ώρα που «συμμορφώνεται» πλήρως με τη Συμφωνία των Πρεσπών, λίγο με ξεπερνάει…
Ειδικοί επιστήμονες-ερευνητές αποφάνθηκαν ότι ένας οργασμός την ημέρα προσθέτει 4 χρόνια ζωής! Με έναν μικρό υπολογισμό που έκατσα και έκανα, υπολογίζω να ζήσω 400 χρόνια!
Ο Μάρκος Σεφερλής «έκλεισε» συνεργασία με τον ΣΚΑΪ. Φυσικό και επακόλουθο!
Πέτσας: Είναι ανήθικη η επίθεση στον Αλκιβιάδη Στεφανή από την Εφημερίδα των Συντακτών
Δημοσιογράφος: Διαψεύδετε το δημοσίευμα για ψεύτικα πτυχία;
Πέτσας: Υπονομεύεται η εθνική ομοψυχία σε κρίσιμη συγκυρία για τα εθνικά μας θέματα.
Δημοσιογράφος: Το διαψεύδετε όμως;
Πέτσας: Δεν θα υπονομευθεί το έργο μας.
Πλήρης ενημέρωση!
Τα «πήρε» στην κράνα ο Μπογδάνος σε μία τηλεοπτική εκπομπή, σηκώνεται όρθιος, πετάει το μικρόφωνο, παίρνει και τον καφέ που του έφτιαξαν στο στούντιο και φεύγει! Με τον καφέ στο χέρι, ρε μαλάκα μου!
Η Λιάνα Κανέλλη εν αναμονή της ωρίμανσης των συνθηκών.
Κυριάκος Μητσοτάκης: Όταν μιλάω για μεσαία τάξη αναφέρομαι στα στρώματα της κοινωνίας που δεν προσδιορίζονται αποκλειστικά και μόνο από το εισόδημά τους αλλά από την αντίληψη που έχουν για τη ζωή και τη διάθεσή τους να δουλέψουν. Χάνω πάσα… αντίληψη!
Να θυμίσω ότι η εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου που ξανάρθε στο προσκήνιο με την (ουσιαστικά) αθωωτική της εισήγηση για τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, ήταν αυτή που με δική της πρόταση έστειλε τον Τάσο Θεοφίλου στη φυλακή, στερώντας του πέντε από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Τι κι αν τα σαθρά και αστεία επιχειρήματά της κατέπεσαν στο Εφετείο και ο Τάσος Θεοφίλου αθωώθηκε παμψηφεί. Η ζημιά (ή η «δουλειά»;) είχε γίνει.
Τελικά σε αυτήν τη ζωή κανένας δεν χάνεται! Πάρτε για παράδειγμα τον δημοσιογράφο Αθανάσιο Κολυβά που προχθές χρίσθηκε αντιπρόεδρος στο νέο διοικητικό συμβούλιο της Εργοανάπτυξης ΑΕ.
Και ξαναρωτάω: φταίω εγώ;