Ο Σοσιαλισμός, επίκαιρος όσο ποτέ!

Πράγματα που μας δίδαξε η πανδημία του κορονοϊού


 

Του Δήμου Ζαχαριάδη

 


Ηυγεία των ανθρώπων ως αποτέλεσμα της εξέλιξης του πολιτισμού, έχει αποκτήσει υψηλή θέση στις προτεραιότητες των αναγκών τους. Σήμερα όλοι σχεδόν φροντίζουν την υγεία της οικογένειάς τους. Δεν θεωρούν πολυτέλεια την πρόληψη, την ξεκούραση, την αποκατάσταση, γενικότερα την ιατρική φροντίδα.

Η τάση αυτή ενισχύεται από δυο αντικειμενικούς παράγοντες:

  1. Την εντυπωσιακή πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, της έρευνας, της φαρμακοβιομηχανίας και τη μαζική παραγωγή σύγχρονων μηχανημάτων και μέσων.
  2. Τα τεράστια επιτεύγματα του Σοσιαλισμού κατά τον 20ο αιώνα, όπου η υγεία όλου του λαού ήταν από τις  βασικές προτεραιότητες της εργατικής εξουσίας.

Σε αντίθεση μ’ αυτήν την πρωταρχική και ζωτική λαϊκή ανάγκη ο καπιταλισμός για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η απόκτηση κερδών. Μετατρέπει αυτήν την  ανθρώπινη ανάγκη σε εμπόρευμα αδιαφορώντας για τις συνέπειες και το κοινωνικό κόστος. Μάλιστα  για  τα επιτελεία τους ο χώρος της υγείας, φαρμάκου, πρόνοιας, έρευνας θεωρείται από τους πιο κερδοφόρους τομείς για  επενδύσεις  αναξιοποίητων συσσωρευμένων  κεφαλαίων. Ήδη κυριαρχούν σε πολύ ευαίσθητους τομείς , όπως η μητρότητα, το παιδί , ο ηλικιωμένος. Διεκδικούν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο είτε άμεσα είτε μέσα από συμπράξεις με το δημόσιο (ΣΔΙΤ). Έχουν διαμορφωθεί και αναπτυχθεί ισχυρότατες μεγάλες επιχειρήσεις που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες του λαού αλλά και την απουσία του κράτους. Ακόμη και τώρα με την πανδημία οι ιδιωτικές κλινικές και εργαστήρια «έκαναν πάρτι», με πάγωμα των εξετάσεων του ΕΟΔΥ, τα ακριβά τεστ, τις εγχειρήσεις που δεν έκαναν τα νοσοκομεία και όλα αυτά έχοντας την αμέριστη βοήθεια της κυβέρνησης της Ν.Δ.  Έτσι οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να υποφέρουν και θα πληρώνουν τις συνέπειες αυτής της πολιτικής  στο βιοτικό τους επίπεδο  και στην υγεία τους.

Σε τελική ανάλυση αποκαλύπτεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά α) ότι το σύστημα αυτό είναι ενάντια στις σύγχρονες  και αυξημένες ανάγκες  των λαϊκών στρωμάτων  και β) ότι το σύστημα αυτό «έφαγε τα ψωμιά του», σάπισε, βρίσκεται στο τέλος του. Μπορούμε με τους αγώνες που πρέπει και θα αναπτυχθούν να επισπεύσουμε την κατάρρευσή του και μέσα από ένα άλλο σύστημα να έχουμε ένα σύστημα υγείας που θα καλύπτει τις άμεσες και σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων εντελώς δωρεάν.

Η ανωτερότητα του συστήματος υγείας των πρώην Σοσιαλιστικών χωρών και της Κούβας  σήμερα, που καλύπτει όχι μόνο τις ανάγκες των Κουβανών αλλά και άλλων χωρών, είναι φανερή και μας δείχνει το δρόμο.

13 χρόνια μετά τη μεγάλη Σοσιαλιστική Επανάσταση, δηλ. το 1930, με τους μαζικούς εμβολιασμούς, εξαλείφτηκε η ευλογιά και η χολέρα στη Σοβιετική Ένωση και το 1932 εξαφανίστηκαν οι λοιμώδεις ασθένειες από τα κράτη της στην  κεντρική Ασία. Μέχρι τα δυο πρώτα έτη του Β΄Π.Π. (1943) μειώθηκε αισθητά η θνησιμότητα από τις μολυσματικές ασθένειες, ενώ  λίγα χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου το ποσοστό παιδικής θνησιμότητας έπεσε κάτω από το 1%, για να ξανανέβει μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, από το 1990 και μετά.

Από τις πρώτες μέρες της εγκαθίδρυσης της εργατικής εξουσίας η υγεία από ιδιωτική και για λίγους, εντάχθηκε στην φροντίδα του κράτους και παρεχόταν δωρεάν απ’ άκρη σ’ άκρη της ΕΣΣΔ. Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας κάλυψε τις ανάγκες και των πιο μικρών χωριών, τα φάρμακα δίνονταν εντελώς δωρεάν. Μεγάλο βάρος έριξαν στις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Τα σχολεία κάλυπταν όλες τις ανάγκες υγείας των παιδιών σε παιδιάτρους, οφθαλμίατρους, ΩΡΛ, οδοντίατρους και σε άλλες αναγκαίες ειδικότητες.

Το κοινωνικό δικαίωμα στην υγεία, πριν 100 χρόνια είχε εξασφαλιστεί από τη νεοσύστατη Σοβιετική εξουσία και μετά το Β΄ Π.Π. σε όλες τις Σοσιαλιστικές χώρες.

Ακόμη με την αίγλη του Σοσιαλισμού και με τους αγώνες της εργατικής τάξης, οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών χωρών έδωσαν κάποιες παροχές υγείας, που τώρα πάνε να τις πάρουν πίσω.

Στις σημερινές συνθήκες φαίνεται για άλλη μια φορά η ανωτερότητα του Σοσιαλισμού, ενός συστήματος που είχε στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, που μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό και τον κοινωνικό- εργατικό έλεγχο οικοδόμησε το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο.


Ο Δήμος Ζαχαριάδης είναι στέλεχος του ΚΚΕ