Της Μαρίνας Ζάζαρη
Πααρακολουθώντας αυτές τις μέρες τους επετειακούς εορτασμούς προβληματίστηκα έντονα για το περιεχόμενο που είχαν ή που θα έπρεπε να είχαν αυτές οι τελετές. Πώς τιμά ένας λαός την επέτειο ανεξαρτησίας του ύστερα από μια δεκαετή και πλέον οικονομική κρίση που τον διέσυρε παγκοσμίως, τον προσέβαλε και τον γονάτισε; Εν μέσω πανδημίας που δοκιμάζει τις αντοχές του άλλη μια φορά και μπροστά σε ένα αβέβαιο μέλλον; Διότι όταν ξεκόβεις ένα ιστορικό γεγονός από το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό του πλαίσιο, τότε αυτό ιδεολογικά απογυμνώνεται και γίνεται κενό περιεχομένου-λόγια του αέρα.
Ήταν απαραίτητος ο έντονα προβεβλημένος κοσμικός χαρακτήρας με τα εξεζητημένα δείπνα και τις αμφιβόλου γούστου αμφιέσεις; Τι είχε να προσφέρει στην αυτογνωσία αυτού του λαού και στα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει για να ανταπεξέλθει στο μέλλον του παίρνοντας διδάγματα από το παρελθόν; Τον γέμισε περηφάνεια για την άρχουσα τάξη και την πολιτική ηγεσία του που μπορεί να απολαμβάνει αυτά τα «μεγαλεία» και ικανοποίησε τη ματαιοδοξία του; Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε…
Προσφέρει κάτι στην ιστορική συνείδηση και την αυτογνωσία των Ελλήνων η ωραιοποιημένη, ψεύτικη και υποκριτική εκδοχή της ιστορίας περί ξένων δυνάμεων που στάθηκαν αρωγοί; (πώς δεν προσκάλεσαν και τη φίλη χώρα Αυστρία που με τον Μέτερνιχ «συντέλεσε» τα μέγιστα στην απελευθέρωση).
Προσφέρει κάτι η ωραιοποιημένη παρουσίαση ενός Αγώνα με επανάληψη, από ανιστόρητους παρουσιαστές, των γνωστών μύθων και με ιδεολογική χρήσης της ελληνικής ιστορίας για τη διαμόρφωση ενός «εθνικού αφηγήματος» βασισμένου σε σαθρά θεμέλια;
Έχοντας διδάξει για 30 χρόνια Νεοελληνική Ιστορία στην Εκπαίδευση γνωρίζω βέβαια ότι δεν υπάρχει μια αλήθεια μόνο για τα γεγονότα του παρελθόντος, αλλά πιστεύω ότι αν θέλουμε να κερδίσουμε κάτι ως έθνος και ως άτομα πρέπει να τολμήσουμε να πούμε αλήθειες και να τις συζητήσουμε με σύνεση και νηφαλιότητα με την ασφάλεια που μας παρέχει η χρονική απόσταση. Η γνώση είναι δύναμη και αυτός πιστεύω ότι πρέπει να είναι ο σκοπός ενός επετειακού εορτασμού που δεν θα τροφοδοτεί μόνο το θυμικό και την αίσθηση του μεγαλείου, που εξάλλου οδήγησε πάμπολλες φορές τον λαό μας σε παραστρατήματα.
Η Μαρίνα Ζάζαρη είναι φιλόλογος