Γιάννης Κάργας: Οι ημέρες της… πείνας στην Καβάλα

Ο πρώην κεντρικός αμυντικός του ΑΟΚ που αγωνίζεται στην Λευκορωσία μιλάει στο gazzetta.gr για τα δύσκολα χρόνια που βίωσε στην Καβάλα στην μετά – Ψωμιάδη εποχή

Στο επίκεντρο της επικαιρότητας βρίσκεται τον τελευταίο καιρό ο πρώην κεντρικός αμυντικός του ΑΟΚ Γιάννης Κάργας, ο οποίος επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στην μακρινή Λευκορωσία με τα χρώμα της Δυναμό Μπρέστ, και απ’ ότι φαίνεται η επιλογή του αποδείχτηκε σωστή, μιας και στο λίγο χρόνο παραμονής του εκεί, κατάκτησε ήδη δύο τίτλους με έναν οργανωμένο και φιλόδοξο σύλλογο όπου πρόεδρος του είναι ο… Ντιέγκο Μαραντονά! Ο υψηλόσωμος ποδοσφαιριστής παραχώρησε συνέντευξη στο gazzetta.gr μιλώντας για την καριέρα του και για το πώς βρέθηκε στην Λευκορωσία και ανάμεσα στα άλλα αναφέρθηκε και στην περίοδο που φόρεσε την φανέλα του ΑΟΚ! Ήταν τότε που βρέθηκε από το Κιλκίς στην Καβάλα επί εποχής Μάκη Ψωμιάδη και στη συνέχεια με τα όσα γνωστά και μη… εξαιρετέα συνέβησαν έφτασε στο σημείο να βιώνει ακόμα και την απόλυτη πείνα! Ήταν τότε που φίλαθλοι του ΑΟΚ είχαν αναλάβει να υποκαταστήσουν τον ρόλο της διοίκησης και φρόντιζαν στο μέτρο του δυνατού να κρατήσουν τους παίκτες όρθιους…

Σε ηλικία 16 ετών στην Καβάλα

Ξεκίνησε από το Κιλκίς και αμέσως ξεχώρισε και γι’ αυτό πέρασε από δοκιμαστικά σε ομάδες της Θεσσαλονίκης. Επέλεξε να έρθει στην Καβάλα όμως όπου του προσφέρθηκε σπίτι και ασχολήθηκαν με την εκπαίδευσή του. Σε ηλικία 16 ετών βρέθηκε στην ομάδα της πόλης. Η παρουσία του εκεί, όμως, συνέπεσε με την υπόθεση των στημένων αγώνων, που την έφερε στην 4η Εθνική, κάτι που ακόμα και τώρα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία!!! Και κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Ο ίδιος όμως έμεινε στην ομάδα και έπαιξε τόσο στην Δ’ Εθνική, όσο και στην Β’ την επόμενη χρονιά (όταν υπήρξε μερική… δικαίωση της ομάδας) οπότε και έγινε επαγγελματίας.

«Και να θέλαμε να πληρώσουμε δεν είχαμε χρήματα…»

«Εκείνη τη χρονιά του υποβιβασμού κυριολεκτικά δεν είχαμε να φάμε, Κάποια άτομα λειτούργησαν μεμονωμένα και μας κράτησαν στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα, μέναμε σε ένα σπίτι που μας είχε παραχωρήσει δωρεάν ένας από τους οπαδούς. Ένας από τους ανθρώπους της διοίκησης είχε καφετέρια στην οποία δεν πληρώναμε. Πηγαίναμε εκεί κάθε πρωί όχι για να πιούμε καφέ, αλλά να φάμε κάτι κρουασανάκια που είχε για συνοδευτικό. Έτσι επιβιώναμε. Και να θέλανε να τους δώσουμε χρήματα, δεν είχαμε. Θυμάμαι ότι μία μέρα είχα πάνω μου 60 Cents. Λίγο πριν πάω στην προπόνηση, σταμάτησα στο φούρνο να πάρω ένα κουλούρι. Για καιρό, αυτό ήταν το μοναδικό που τρώγαμε μέχρι να ξεκινήσει προπόνηση. Μπροστά μου στην ουρά ήταν ένας κύριος. Ζήτησε ένα κουλούρι, αλλά είπε ότι δεν είχε χρήματα να το πληρώσει. Ο ιδιοκτήτης του φούρνου του το προσέφερε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ήρθε η σειρά μου, πήρα το κουλούρι μου και βγήκα να φάω. Εκεί τον είδα να κόβει το μισό και να το δίνει σε κάποιον άλλον», λέει, κάνοντας την ίδια κίνηση που τότε είχε δει. «Πάντα θα υπάρχει κάτι που να σου δείξει ότι υπάρχουν και χειρότερα. Αυτή την εικόνα δεν πρόκειται ποτέ να την ξεχάσω. Θα μείνει για πάντα μαζί μου. Αυτή είναι ανθρωπιά».

«Κόουτς, έχουμε να φάμε από… προχθές»

Συνεχίζοντας λέει ότι «μία μέρα είχα πάει στην προπόνηση και ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο τότε προπονητής, μου λέει: δεν σε βλέπω καλά. Τι έχεις; Τίποτα, του απάντησα. Επέμεινε, έδωσα την ίδια απάντηση και αναγκάστηκε να ρωτήσει το άλλο παιδί, που μέναμε στο ίδιο σπίτι. Ρε κόουτς, έχουμε να φάμε από προχθές, παραδέχθηκε εκείνος. Θα πάτε να φάτε σε ένα εστιατόριο και θα τα πληρώσω εγώ, μας είπε. Αυτή ήταν η κατάσταση τότε».