«Έχοντας δοκιμάσει αμέτρητες εμπειρίες, μπορώ να πω με σιγουριά ότι όσα ξέρω σχετικά με την ανθρώπινη ηθική το οφείλω στο ποδόσφαιρο» έχει πει ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος, Αλμπέρ Καμύ, ο οποίος εξυψώνει το ποδόσφαιρο σε μάθημα ζωής. Αυτό κάνει κι ο «Ισοβίτης» με το βιβλίο του…
Με την επίκληση αυτής της φράσης του Καμύ, ο δημοσιογράφος, Γιάννης Ανδρουλιδάκης, έδωσε έναν εναλλακτικό τίτλο στο βιβλίο του «Ισοβίτη», κατά κόσμον Νίκου Ιωαννίδη «Μια εποχή στο τσιμέντο», το οποίο παρουσίασε το απόγευμα του Σαββάτου 1 Δεκεμβρίου 2018 στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός», μαζί με τη Σοφία Χριστοφορίδου και τον ίδιο τον συγγραφέα, με την εκδήλωση να τη διοργανώνουν η Δημοτική Βιβλιοθήκη και οι εκδόσεις Τόπος.
Για τον «Ισοβίτη» δεν υπάρχει συνταγή για τη ζωή, υπάρχουν όμως καλά υλικά κι ένα από αυτά είναι το γήπεδο, οι τσιμεντένιες κερκίδες, «το πιο όμορφο σημείο της γης» για τον ίδιο, η Θύρα 4 της Τούμπας. Για τον ίδιο τα γήπεδα και οι εκδρομές είναι μέρος της ζωής του, παρ΄όλα τα στραβά και τα επικίνδυνα που βίωσε. Όμως ακόμα κι αυτά, τα εκμεταλλεύτηκε προς όφελός του. «Ξέρουμε, πλέον, να αποφεύγουμε τους κινδύνους, γιατί ζήσαμε μέσα σ’ αυτούς», ανέφερε ο ίδιος κι έχει δίκιο, το οποίο θα το καταλάβει μόνο ένας οπαδός οποιασδήποτε ομάδας, οποιουδήποτε αθλήματος.
Τα γήπεδα δεν είναι… εκκλησίες. Είναι μικρογραφίες της κοινωνίες, τα οποία κουβαλάνε όλες τις παθογένειές της: βία, ναρκωτικά, συγκρούσεις, παράνομες πράξεις. Και καμία Θάτσερ δεν μπορεί να τις αποβάλλει πραγματικά από τα γήπεδα, παρά μόνο να τις κρύψει κάτω από το γκαζόν των γηπέδων, αν δεν καταπολεμηθούν τα αίτιά τους, ήτοι η φτώχεια και οι κοινωνικές αδικίες. Μπορούν, όμως, να τις αποβάλλουν οι ίδιοι οι οπαδοί. Πώς; «Με την αλληλεγγύη», όπως σχολίασε ο κ. Ανδρουλιδάκης.
Κανείς, επίσης, δεν αρνήθηκε ότι τα γήπεδα δεν είναι χώροι πολιτικών ζυμώσεων και ιδεολογικών διαφωνιών, με το περίφημο no politica να διαψεύδεται μέσα στην ίδια την αίθουσα της Βιβλιοθήκης, όταν δύο άνθρωποι που υποστηρίζουν την ίδια ομάδα, διαφώνησαν για το θέμα της ονοματοδοσίας των Σκοπίων. «Αυτό είναι ΠΑΟΚ», αναφώνησε ο συγγραφέας, νιώθοντας, κατά βάθος, δικαιωμένος για το γεγονός ότι όσα εξιστορεί με την πένα αυτά που έζησε με τους… πυρσούς, είναι πέρα για πέρα αληθινά, αλλά και για το γεγονός ότι το σύνθημα «ΠΑΟΚ. θρησκεία, τρομοκρατία», μπορεί κάλλιστα να μετουσιωθεί παιδαγωγικά στο εναλλακτικό σύνθημα «ΠΑΟΚ, θρησκεία, λογοτεχνία».
Ο Καρβαλιώτης Νίκος Ιωαννίδης έδωσε, παράλληλα, το σύνθημα για να ανοίξει μια κουβέντα γύρω από τη βία στα γήπεδα, απομυθοποιώντας πράγματα και καταστάσεις, χωρίς υπερβολές και αφορισμούς, με ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο το οποίο -αν μη τι άλλο- κέρδισε τη μάχη της κερκίδας…
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο και τον συγγραφέα μπορείτε να βρείτε εδώ κι εδώ.
