Τα κορίτσια του ΑΟ Αμυγδαλεώνα θριάμβευσαν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κ18, προκρινόμενες ούσες εντός των 16 καλύτερων ομάδων της Ελλάδας ως δευτεραθλήτριες στο πρωτάθλημα της οικείας Ένωσης και συνεχίζουν να ονειρεύονται ακόμη περισσότερες κορυφές, πετυχαίνοντας φέτος κάτι που στην αρχή φαινόταν ακατόρθωτο, καθώς ήταν η μοναδική ομάδα στην ιστορία του βόλεϊ που εδρεύει εκτός αστικού ιστού και έφτασε ένα βήμα πριν από τους τέσσερις της Ελλάδας.
Η ανακοίνωση της ομάδας
Ήταν ένα μαγικό ταξίδι, κάτι που θα μείνει σε όλους μας αξέχαστο!
Μέσα σε 4 μέρες τα κορίτσια μας,οι προπονητές μας και αρκετοί γονείς,συγγενείς και φίλοι (που πολλοί απο αυτούς πηγαινοερχόντουσαν) δώσαμε 4 αγώνες σε Θεσσαλονίκη και Λάρισα απέναντι σε ομαδάρες… Ναι, σε ομαδάρες… Και τούτα ‘δω τους κοίταξαν όλους στα μάτια… Όλους!
Το τέλος του χθεσινού παιχνιδιού απέναντι σε μια τεράστια ομάδα που λειτουργεί σε σχεδόν επαγγελματικά πλαίσια θα μας μείνει βαθιά χαραγμένο όχι στο μυαλό… στην ψυχή.
Τα παιδιά μας μετά τον τελευταίο πόντο ξέσπασαν σε κλάματα,κάποια απλά γονάτισαν στο γήπεδο κατάκοπα και δεν ήταν εξαιτίας της ήττας τους και φυσικά πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά απέναντι σε έναν τέτοιο “αντίπαλο… Τα παιδιά μας κατέρρευσαν σωματικά και ψυχικά και αφού πρώτα άφησαν ότι είχαν στο γήπεδο…απλά κατέρρευσαν χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχουν πετύχει.
Ένα βήμα πριν από τα ημιτελικά της χώρας… Ο ΑΟ Αμυγδαλεωνα ένα βήμα πριν από τους 4 της Ελλάδας.
Το να βλέπεις όλους αυτούς που αγαπάς σε μια τέτοια κατάσταση σε σοκάρει το λιγότερο… Σε σοκάρει και σε προβληματίζει αν άξιζε τον κόπο.
Δεν θα το απαντήσουμε εμείς αυτό… Την απάντηση την πήραμε 1-2 ώρες αργότερα που συζητούσαν μεταξύ τους για το τι μπορούσαν να κάνουν καλύτερα και τι όχι για να κερδίσουν, για να κερδίσουν… Ναι αυτό το ταξίδι άξιζε… Χίλιες φορές άξιζε και τούτα ‘δω, παρ’ ό,τι δεν ήταν έτοιμα για κάτι τέτοιο, τους βάλανε όλους να ψάχνουν στον χάρτη που είναι αυτός ο Αμυγδαλεώνας και ποια είναι τα ονόματα αυτών των αθλητριών… ΝΑΙ… Χίλιες φορές άξιζε!
Μόνο περηφάνια για τα παιδιά,τους προπονητές και τον τόπο μας… Μόνο περηφάνια γιατί τελικά μόνο αυτοί το πίστεψαν!