Με αφορμή τα συνεχιζόμενα δημοσιεύματα του Τύπου γύρω από τις εξελίξεις στη ΔΕΥΑΚ, η Λαϊκή Συσπείρωση του δήμου Καβάλας επισημαίνει σε ανοιχτή επιστολή που υπογράφουν ο επικεφαλής της και δημοτικός σύμβουλος Χρήστος Ποτόλιας και ο σύμβουλος της Δημοτικής Κοινότητας Καβάλας Παναγιώτης Βελισσάρης ότι το πρόβλημα ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι το πώς ο λαός της Καβάλας θα έχει πρόσβαση σε «φθηνό, άθφονο και ποιοτικά καλό νερό» και όχι οι «κόντρες» Διοίκησης-εργαζομένων.
Οι κ.κ. Ποτόλιας και Βελισσάρης καταθέτουν, παράλληλα με τις δικές τους προτάσεις για την «εξυγίανση» της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Καβάλας, και μια σειρά από ερωτήματα που απευθύνονται τόσο στη Διοίκηση της ΔΕΥΑΚ όσο και στη Δημοτική Αρχή, επαναλαμβάνοντας για ακόμη μία φορά την πάγια θέση της παράταξης για λειτουργία της Επιχείρησης όχι με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια αντιμετωπίζοντας το νερό ως πολυτέλεια, αλλά την υπαγωγή της σε έναν δημόσιο ενιαίο φορέα διαχείρισης των υδάτων.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Λαϊκής Συσπείρωσης του δήμου Καβάλας.
Ανοιχτή επιστολή για τη ΔΕΥΑΚ
«Στον Τύπο επανέρχεται διαρκώς το ζήτημα της ΔΕΥΑΚ (χρέη, κακοδιαχείριση, αυταρχισμός προέδρου, απόδοση εργαζομένων, σύνδεση νέων δικτύων, τιμολογιακή πολιτική κ.α.), καμία όμως ουσιαστική συζήτηση δεν γίνεται στο Δημοτικό Συμβούλιο. Και φυσικά το μόνο που δεν συζητιέται είναι το αν και πώς ο καβαλιώτικος λαός θα έχει φτηνό, άφθονο και ποιοτικά καλό νερό για τις σύγχρονες ανάγκες του.
Μεθοδικά, σταθερά, τελευταία δε και ύπουλα, προσφιλής τακτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, υλοποιούνται σχέδια σχετικά με τη διαχείριση των νερών. Στο επίκεντρό τους οι κατευθύνσεις της Ε.Ε., που αποτυπώνονται στην σχετική οδηγία – πλαίσιο του 2000 με την οποία προωθείται η εμπορευματοποίηση του νερού. Η συγκεκριμένη Οδηγία Πλαίσιο εξειδικεύθηκε με νεότερη του 2004 (17/ΕΚ) σχετικά με τις διαδικασίες ανάθεσης στο κεφάλαιο των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης.
Σ’ ολόκληρη την Ε.Ε. συμβαδίζουν τα σχέδια των μονοπωλίων για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης – και δεν αφορούν μόνο τις μεγάλες εταιρείες, αλλά και τις μικρότερες Δ.Ε.Υ.Α.. Ιδιωτικοποίηση που θα οδηγήσει σε νέες δραματικές αυξήσεις των τιμολογίων λαϊκής κατανάλωσης, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο και αξιοποίηση του νερού με γνώμονα την κερδοφορία μονοπωλιακών ομίλων.
Οι ιδιωτικοποιήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, δεν αμφισβητούνται από τη σημερινή συγκυβέρνηση. Η επίκληση της προστασίας του περιβάλλοντος και από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι υποκριτική και αποπροσανατολιστική, αφού υπάρχουν τεχνολογίες και τεχνικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού χωρίς αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής και επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων.
Σ’ αυτό το πλαίσιο οι δημοτικές επιχειρήσεις για να μείνουν κερδοφόρες είναι υποχρεωμένες να επιβαρύνουν πολύμορφα τη λαϊκή οικογένεια, να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζόμενων τους, να μειώνουν τον αριθμό τους.
Τίποτε από όλα αυτά δεν βρίσκεται στην αντιπαράθεση συμπολίτευσης και συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης στο Δήμο Καβάλας. Το μόνο «στραβό» που βρίσκουν οι άλλες παρατάξεις για τη Δ.Ε.Υ.Α.Κ. είναι ο Πρόεδρός της. Από την άλλη, η συμπολίτευση, εντοπίζει τα προβλήματα της επιχείρησης κυρίως στην απόδοση του έτσι κι αλλιώς αποδεκατισμένου προσωπικού της, που, όπως εκτιμά και δηλώνει η ίδια, δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, περιμένοντας να δώσουν τη “λύση” εσωτερικές πειθαρχικές διώξεις και δικαστήρια.
Ασφαλώς τα παραπάνω έχουν πραγματικό υπόβαθρο, το σίγουρο όμως είναι ότι γίνεται συστηματική μικροπολιτική εκμετάλλευση τους, στην οποία φυσικά δεν θέλουμε να συμβάλουμε. Πολύ δε περισσότερο, οι δυσκολίες δεν θα ξεπεραστούν με τις αναδιοργανώσεις, την εντατικοποίηση της δουλειάς, τους σωφρονισμούς και τις ποινές.
Μια σοβαρή προσέγγιση του προβλήματος Δ.Ε.Υ.Α.Κ. πρέπει να έχει αφετηρία το ερώτημα που έθεσε η ίδια η Δήμαρχος, όταν τοποθετούσε τον σημερινό Πρόεδρο της επιχείρησης: «ή θα σωθεί η Δ.Ε.Υ.Α.Κ. ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί». Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι δεν απάντησαν ακόμα.
Θέτουμε τις κατά την γνώμη μας κρισιμότερες παραμέτρους γύρω από τις οποίες πρέπει να υπάρξει το ταχύτερο ενημέρωση και συζήτηση:
- Ποια είναι η οικονομική κατάσταση της ΔΕΥΑΚ, πόσα τα δάνειά της, γιατί και πότε συνάφτηκαν και πώς εξυπηρετούνται;
- Με το σημερινό της οικονομικό περιβάλλον η επιχείρηση μπορεί να σωθεί με αυξήσεις στα τιμολόγια των λαϊκών νοικοκυριών και την συνολική ή μερική ιδιωτικοποίηση της;
- Πόσο επιβαρύνει τους καταναλωτές ανά κυβικό μέτρο νερού και τι ποσά αποδίδει σήμερα σε ετήσια βάση το «ειδικό τέλος 80%» (άρθρο 11 του Ν. 1069/80) για “νέα έργα” στους λογαριασμούς του νερού;
- Από πότε και πόσο θα επιβαρύνουν τους καταναλωτές τα νέα τέλη που επέβαλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, περιβαλλοντικό, κόστος πόρου κ.ο.κ. (ν. 4483/31-7-2017, Π.Δ. 51/8-3-2017, (Κ.Υ.Α.) 135275/22-5-2017, Οδηγία 2000/ 60/ΕΚ);
Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι η διοίκηση θα αναζητήσει λύσεις έξω και, πολύ περισσότερο, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική και προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.
Μέσα στο 2017, η κυβέρνηση έθεσε σε ισχύ μια σειρά μεγάλες αλλαγές για τη ‘‘διαχείριση των υδάτων”. Η διοίκηση όμως του Δήμου και οι δήθεν αντιπολιτευόμενες παρατάξεις, έχοντας αποδεχθεί πλήρως τις αλλαγές, δεν έκαναν το παραμικρό για να ενημερωθεί και να αντιδράσει ο λαός. Το ίδιο, εξ άλλου συμβαίνει και με το νέο “Κανονισμό Ύδρευσης”, που έρχεται για συζήτηση και έγκριση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αν και πρόκειται για τεχνικό κείμενο, βασική του φιλοσοφία, από το πρώτο άρθρο μέχρι το τελευταίο, είναι η διαδικασία «πώλησης», δηλαδή το νερό αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό. Συμβάλει έτσι ο “Κανονισμός” αυτός και υπηρετεί την συνέχιση και το βάθεμα της λειτουργίας της Δ.Ε.Υ.Α.Κ. με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, είτε αυτή είναι “αμιγής δημοτική”, είτε εμπλακούν ιδιώτες, είτε και τα δύο μαζί, πάντα όμως σε βάρος των δημοτών, που θα δουν πολύ γρήγορα μεγάλες αυξήσεις στο νερό, όπως προμηνύει η δημόσια καταστροφολογία.
Οι θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης
- Αποκλειστικά δημόσιος ενιαίος φορέας διαχείρισης των υδάτινων πόρων και ένταξη σε αυτόν όλων των εργαζομένων στις επιχειρήσεις ύδρευσης με κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας.
- Άμεσα μέτρα για να σταματήσει η μόλυνση των υδροφορέων και να εφαρμοστούν ολοκληρωμένα προγράμματα αποκατάστασής τους για υγιεινό και φθηνό νερό.
- Δημιουργία θεσμικού πλαισίου που θα αντιμετωπίζει το νερό ως φυσικό πόρο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, να είναι υπό κρατικό έλεγχο και διαχείριση, μακριά από τους νόμους της αγοράς.
- Επεξεργασία και εφαρμογή ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής που αφορά την έρευνα, την προστασία και την ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων πόρων, συνολικά στη χώρα και κατά υδατικό διαμέρισμα.