Χρήστος Ποτόλιας: Η διοίκηση Τσανάκα μετατρέπει την Καβάλα σε ένα απέραντο πάρκινγκ με εισπρακτική λογική

Ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης σχολιάζει ότι η ελεγχόμενη στάθμευση εφαρμόζεται με πρόσχημα την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού της πόλης, αλλά στην πραγματικότητα στοχεύει στην αύξηση των εσόδων του δήμου

Την εφαρμογή του μέτρου της ελεγχόμενης στάθμευσης στο κέντρο της Καβάλας σχολιάζει ο επικεφαλής της παράταξης του Δημοτικού Συμβουλίου Λαϊκή Συσπείρωση, Χρήστος Ποτόλιας, αναφέροντας με ανακοίνωσή του ότι Δημοτική Αρχή όχι μόνο δε διώχνει μ’ αυτόν τον τρόπο τα αυτοκίνητα από το κέντρο, «αλλά το μετατρέπει σε ένα απέραντο χώρο στάθμευσης, με εισπρακτική-ανταποδοτική λογική, πιστή στο “Καλλικρατικό” όραμά της για μετατροπή του δήμου σε επιχείρηση και προσφορά υπηρεσιών με ανταποδοτικότητα», ενώ προσθέτει ότι «αν ο Δήμος πραγματικά ενδιαφερόταν για τη ζωή και την καθημερινότητα των λαϊκών στρωμάτων, δε θα τους φόρτωνε με ένα ακόμα χαράτσι, την ώρα που οι κάτοχοι ΙΧ ήδη πληρώνουν τεράστια τέλη κυκλοφορίας».

Η ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης

Τις τελευταίες μέρες αναστατώθηκε το κυκλοφοριακό στην πόλη λόγω της οριοθέτησης του νέου «μαγαζιού» γωνία του Δήμου, καθ’ όσο ξεκίνα οσονούπω το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης.

Η «ελεγχόμενη στάθμευση» όπως προωθείται, είναι ένα μέτρο εισπρακτικά ληστρικό. Εφαρμόζεται με πρόσχημα την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού της πόλης, αλλά στην πραγματικότητα στοχεύει στην αύξηση των εσόδων του Δήμου, όχι μόνο από την πληρωμή για το παρκάρισμα αλλά και από τα τσουχτερά πρόστιμα παραβίασης.

Αυτό το απαράδεκτο μέτρο της «ελεγχόμενης στάθμευσης» επί πληρωμή, με το οποίο ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε πεδίο εμπορευματοποίησης, αποτελεί ένα ακόμα χαράτσι για τα λαϊκά στρώματα, χωρίς να λυθεί το κυκλοφοριακό. Επιβάλλουν νέα χαράτσια σ’ όσους βρεθούν στη ανάγκη να μετακινηθούν για να εξυπηρετήσουν ανάγκες σε μια σειρά από υπηρεσίες που λειτουργούν στο κέντρο της πόλης (ιατρικές, οικονομικές, δημοτικές, νομικές, κ.ά.).

Η δημοτική αρχή όχι μόνο δε διώχνει αυτοκίνητα από το κέντρο, αλλά το μετατρέπει σε ένα απέραντο χώρο στάθμευσης, με εισπρακτική-ανταποδοτική λογική, πιστή στο «Καλλικρατικό» όραμά της για μετατροπή του δήμου σε επιχείρηση και προσφορά υπηρεσιών με ανταποδοτικότητα.

Μέτρα όπως φθηνή, τακτική, ασφαλής αστική συγκοινωνία που να καλύπτει τις ανάγκες μετακίνησης όλων των κατοίκων του δήμου, που να λειτουργεί ανταγωνιστικά στη χρήση του αυτοκινήτου (η κατάσταση με το αστικό ΚΤΕΛ είναι γνωστή), μέτρα για τη διασφάλιση ασφαλούς και απρόσκοπτης διέλευσης των πεζών προς το κέντρο, με κατασκευή, αποκατάσταση και διαπλάτυνση πεζοδρομίων, την αποκέντρωση υπηρεσιών, την κατασκευή δωρεάν χώρων στάθμευσης περιμετρικά του κέντρου, τη δημιουργία δημοτικών χώρων στάθμευσης δωρεάν ή έστω με πολύ μικρό κόστος, την ολοκλήρωση της περιμετρικής, τις απαλλοτριώσεις για την διαπλάτυνση των δρόμων και άλλων υποδομών, μετατίθενται στο απώτερο μέλλον.

Φυσικά τέτοιου είδους έργα, από τη στιγμή που δεν φέρνουν κέρδη σε επιχειρηματικούς ομίλους, βρίσκονται πολύ πίσω στην επιλογή για μελέτη και υλοποίηση, καθότι δεν ευθυγραμμίζονται στη λογική «κόστος-όφελος» της πολιτικής ΕΕ, κυβερνήσεων και τοπικής διοίκησης.

Θεωρούμε ως «Λαϊκή Συσπείρωση» ότι το ζήτημα της στάθμευσης σίγουρα δεν είναι απλό. Ωστόσο, ο λαός της πόλης μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, αν σκεφτεί ποιος ωφελείται από αυτό το μέτρο.

  • Ο Δήμος ναι είναι σίγουρα κερδισμένος, ενώ κερδισμένα από μια τέτοια κατάσταση θα βγουν και τα ιδιωτικά πάρκινγκ.
  • Από την άλλη, οι κάτοικοι της πόλης, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες θα είναι οι χαμένοι για ακόμα μία φορά, μιας και με τα δικά τους χρήματα από τη στάθμευση ή από τις κλίσεις θα κερδίζουν Δήμος και ιδιωτικά πάρκινγκ.

Ο Δήμος αν πραγματικά ενδιαφερόταν για τη ζωή και την καθημερινότητα των λαϊκών στρωμάτων, θα έδινε προτεραιότητα στη δημιουργία χώρων στάθμευσης στο κέντρο της πόλης και στις γειτονιές και δεν θα τους φόρτωνε με ένα ακόμα χαράτσι, μαζί με τους διάφορους φόρους, τέλη, πρόστιμα που ήδη τους έχει φορτώσει και ας ισχυρίζεται το αντίθετο, την ώρα που οι κάτοχοι ΙΧ ήδη πληρώνουν τεράστια τέλη κυκλοφορίας. Βέβαια, όταν αντιλαμβάνεσαι το Δήμο ως επιχείρηση, κάθε παροχή τη βλέπεις ως εμπόρευμα και τους πολίτες ως πελάτες.

Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση ο λαός της πόλης χρειάζεται να παλέψει για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, αλλά ταυτόχρονα να αντιστέκεται σε καθετί που του δυσχεραίνει τη ζωή, να υψώσει τείχος σε κάθε βάρος που του φορτώνουν κυβέρνηση, τοπική διοίκηση και μονοπώλια για να κερδοφορούν τα τελευταία.