Την απόφαση του να μην συμμετέχει στην διαδικασία εκλογής του «Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης» στον Δήμο της Καβάλας, έκανε γνωστή με ανακοίνωση του ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης Χρήστος Ποτόλιας. Στην ανακοίνωση τονίζεται ότι ο θεσμός δημιουργείται για να ελέγχονται οι αντιλαϊκοί νόμοι και καταγγέλλεται ο αντιεργατικός ρόλος του.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου της Λαϊκής Συσπείρωσης
«Ο «Συμπαραστάτης» έχει βασική του αρμοδιότητα τον έλεγχο της εφαρμογής των αντιλαϊκών νόμων»
«Στη 26η/21-10-2019 Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα γίνει η εκλογή του λεγόμενου «Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης», «θεσμός» που επέβαλε ο νόμος του «Καλλικράτη» και διατηρείται μέχρι σήμερα. Πρόκειται για έναν θεσμό βάση του οποίου ένα συγκεκριμένο πρόσωπο εκλέγεται αν ψηφιστεί από τα 2/3 των συμβούλων. Αυτό σημαίνει ότι για να εκλεγεί πρέπει να εξασφαλιστεί η συναίνεση μεταξύ των «πολλών» παρατάξεων του συμβουλίου, συναίνεση η οποία υπάρχει από τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου που εκπροσωπούνται στο δημοτικό συμβούλιο (τυχόν διαφωνίες θα εστιάσουν στο πρόσωπο, αλλά όχι στο «θεσμό» και στα «καθήκοντά» του).
Στη διαδικασία εκλογής του «Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης», η Λαϊκή Συσπείρωση, δε θα συμμετέχει.
Ο «Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης», ελέγχει αλλά στην πραγματικότητα επικυρώνει τη νομιμότητα των πράξεων της διοίκησης του δήμου. Από τον τίτλο και μόνο γίνεται κατανοητό ότι γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα η αυταπάτη ότι κεφάλαιο (υπάρχει και στη πόλη μας τέτοιο-μεγαλοεργοστασιάρχες, μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες, μεγάλα πολυκαταστήματα, εφοπλιστές κ.α.-) και εργαζόμενοι μπορούν να έχουν κοινό συμπαραστάτη απέναντι στα διαμετρικά αντίθετα συμφέροντά τους. Ο «Συμπαραστάτης» επομένως έχει βασική του αρμοδιότητα τον έλεγχο της εφαρμογής των αντιλαϊκών νόμων. Είναι, επίσης, προφανές ότι δεν μπορούν να συνδυαστούν στο ίδιο πρόσωπο, στον ίδιο θεσμό, η υπεράσπιση των συμφερόντων και του δημότη και του επιχειρηματία, γιατί είναι συμφέροντα αντιτιθέμενα. Συνεπώς, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτό το θεσμό, να χάσουν μόνο.
Παράδειγμα: εάν κάποιος εργαζόμενος του δήμου απολυθεί ή λήξει η σύμβασή του και απευθυνθεί στο «Συμπαραστάτη», θεωρώντας άδικη την απόλυσή του, ο «Συμπαραστάτης» θα τον ενημερώσει ότι αυτό προβλέπει ο νόμος, ότι η δημοτική αρχή κινήθηκε στο πλαίσιο του νόμου και άρα δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Τι θα κάνει ο «Συμπαραστάτης» για την άδικη και φορομπηχτική πολιτική του Δήμου που γονατίζει τα λαϊκά νοικοκυριά;
Αυτό που επιχειρείται και με αυτό το «θεσμό», είναι να μπαίνουν οι εργαζόμενοι, στη λογική της προσωπικής επίλυσης των προβλημάτων μακριά από το οργανωμένο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το σωματείο, το συνδικάτο, τους μαζικούς φορείς. Να εγκλωβίζονται με υποσχέσεις ότι θα φροντίσουν (ο «Συμπαραστάτης » και ο δήμος) να δώσουν λύσεις. Άλλωστε, για να εκλεγεί ο «Συμπαραστάτης» πρέπει να τον ψηφίσει η πλειοψηφία που υποτίθεται ότι μετά θα ελέγχει…
Οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από την ύπαρξη τέτοιων οργάνων αλλά αυτά τα ίδια μπαίνουν εμπόδιο στον απεγκλωβισμό τους από την κυρίαρχη πολιτική και από αυτή την άποψη, δυσκολεύουν την οργάνωση της πάλης.
Αποκαλύπτουμε τον αντεργατικό αντιλαϊκό ρόλο αυτού του θεσμού του αστικού κράτους.
Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο: Θέλουμε Δήμο και δημοτικό συμβούλιο αγωνιστικό ή ντίλερ επιχειρηματικών συμφερόντων; Θέλουμε δήμαρχο συμπαραστάτη στα μικρά και μεγάλα προβλήματα του Καβαλιώτικου λαού ή δήμαρχο μάνατζερ σε δήμο – Ανώνυμη Εταιρεία»;