Τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο Λιπασμάτων της Ν. Καρβάλης και οι σχολικές καθαρίστριες της Καβάλας απ’ αυτούς που τους εκπροσωπούν στο Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας, υποστηρίζει με ανακοίνωση της η δημοτική παράταση «Λαϊκή Συσπείρωση» του Χρήστου Ποτόλια, που σχολίασε όλα όσα ακούστηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του οργάνου. Υποστήριξε δε ότι μόνο ο ενωμένος αγώνας με τη τάξη στην οποία ανήκουν οι εργαζόμενοι μπορεί να τους βγάλει στο ξέφωτο.
Ακολουθεί η ανακοίνωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης»
«Οι δύο κόσμοι»
«Με αφορμή το θέμα για τις καθαρίστριες στα Σχολεία και για τους εργαζόμενους στα λιπάσματα, εξελίχτηκε μια πολύ χρήσιμη και διδακτική συζήτηση στο τελευταίο ΔΣ. Από αυτά που ειπώθηκαν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο και αποφασίστηκαν τελικά, διαφάνηκε περίτρανα ότι σε αυτό το ντουνιά υπάρχουν δύο κόσμοι.
Από τη μια είναι ο κόσμος των Λαβρεντιάδηδων που πασχίζουν για τις υψηλές επιδόσεις των κερδών τους, που είναι και εφοπλιστές, μετρώντας μεγάλα κέρδη, κρατική στήριξη και διευκολύνσεις. Που είναι και μεγαλοξενοδόχοι καταγράφοντας ρεκόρ κερδών. Που είναι και μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι, που εκμεταλλεύονται για χρόνια υποδομές (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια κτλ) στις οποίες θα έπρεπε να έχει πρόσβαση δωρεάν ο ελληνικός λαός, όμως καλείται να πληρώνει δυσβάσταχτα διόδια, κτλ.
Από την άλλη, είναι ο κόσμος των εργαζόμενων στα λιπάσματα («μέσα» και «έξω»), ο κόσμος των καθαριστριών με 230 € το μήνα, ο κόσμος των εργαζομένων στα ξενοδοχεία σε καθεστώς γαλέρας, ο κόσμος των ανέργων, ο κόσμος των συμβασιούχων που απολύονται κατά εκατοντάδες από τα νοσοκομεία, είναι οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ και της ΔΕΗ, οι εργαζόμενοι στις τράπεζες, ο κόσμος της ΕΒΖ. Είναι ο κόσμος των εμποροϋπάλληλων στα μεγαλοκαταστήματα και στα «εκπτωτικά χωριά», όπου καταργείται οριστικά η αργία της Κυριακής. Είναι οι χιλιάδες νέοι που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί στον Επισιτισμό – Τουρισμό. Είναι οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους, στους οποίους συμπιέζονται ο μέσος μισθός και τα εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα, για να πολλαπλασιάζονται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Για αυτούς τους δύο κόσμους πήραν θέση οι παρατάξεις και οι δημοτικοί σύμβουλοι. Όλοι τους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, στοιχηθήκαν με τον κόσμο του κεφαλαίου, με τα ιερά και τα όσια του συστήματος που υπερασπίζονται, του σάπιου καπιταλισμού (ξύλινη έκφραση, αλλά με αυτόν είναι).
Αυτοί που τάχθηκαν άμεσα με τον κόσμο των Λαβρεντιάδηδων χρησιμοποίησαν φτηνές δικαιολογίες για να κρύψουν τη γύμνια τους (επικαλέστηκαν υβριστικές συμπεριφορές των απολυμένων, «ιδεολογικές» θέσεις για ψηφίσματα, απουσία από την αίθουσα κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας).
Οι υπόλοιποι, που υποτίθεται ήταν με τον κόσμο των εργαζόμενων το έκαναν μέχρι εκεί που δε θίγονταν τα ιερά και όσια των αντιλαϊκών κυβερνήσεων και του κόσμου των επιχειρηματικών ομίλων.
Δε δέχθηκαν να αποφασισθεί από το ΔΣ, όπως πρότεινε η ΛΣ, να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου οι συμβάσεις των καθαριστριών στα σχολεία, αλλά ψήφισαν να γίνει αυτό που έγινε με τους συμβασιούχους στους δήμους όπου πετάχτηκαν κατά χιλιάδες στην ανεργία.
Δε δέχθηκαν, για τους εργαζόμενους στα λιπάσματα, να διεκδικήσουν το όποιο σχέδιο εξυγίανσης βρίσκεται στο τραπέζι να μην φορτώσει τα βάρη και τις «αμαρτίες» κυβερνήσεων – εργοδοσίας στις πλάτες τους και στους φορολογούμενους πολίτες. Κομβικής σημασίας πλευρά, καθότι οι όποιες «εξυγιάνσεις» έγιναν μέχρι τώρα «πάτησαν» στην εξαφάνιση των εργατικών δικαιωμάτων και στον πακτωλό των ενισχύσεων των επιχειρηματιών με επιβάρυνση του ελληνικού λαού.
Οι εργαζόμενοι στα λιπάσματα, οι καθαρίστριες στα σχολεία τίποτε δεν έχουν να περιμένουν από πολιτικές δυνάμεις που επίλεξαν να σταθούν στο πλευρό της επιχειρηματικότητας. Όσοι τους λένε ότι γίνεται να είσαι και με τους Λαβρεντιάδηδες και με τους εργάτες τους εξαπατούν, συνειδητά (τις πιο πολλές φορές) ή χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Εργαζόμενε στα λιπάσματα, στην καθαριότητα στα σχολεία, μισθωτέ εργαζόμενε που «πουλάς» τη δύναμη του μυαλού και των χεριών σου, μόνο ο ενωμένος αγώνας με τη τάξη στην οποία ανήκεις μπορεί να σε βγάλει στο ξέφωτο».