Λαϊκή Συσπείρωση: Οι άστεγοι, και οι δυνητικά άστεγοι, στην Καβάλα είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς παρουσιάζουν τα ΜΜΕ

Επιστολή της δημοτικής παράταξης στη διοίκηση του Δήμου Καβάλας, με την οποία ζητάει να λυθεί το πρόβλημα του συμπολίτη μας που ζει σε άθλιες συνθήκες στο κέντρο της πόλης και να προετοιμαστεί ο Δήμος για μια συνολική αντιμετώπιση του θέματος

Με αφορμή την ανάδειξη από τα τοπικά ΜΜΕ της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει συμπολίτης μας, που ζει σε τραγικές συνθήκες στο κέντρο της Καβάλας, ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης απέστειλε επιστολή στη διοίκηση του Δήμου Καβάλας με την οποία ζητάει άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά την εκπόνηση ενός συνολικού σχεδίου για τη φιλοξενία, οικογενειών, αλλά και μοναχικών ατόμων, όπως πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν ανάγκη.

Ο Χρήστος Ποτόλιας επισημαίνει ότι οι άστεγοι και οι δυνητικά άστεγοι που ζουν σε άθλιες συνθήκες στην Καβάλα είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς που βγαίνουν στην επιφάνεια από τα ΜΜΕ.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης:

«Για την Αστεγία, την Ανεργία και τις Κοινωνικές Δομές»

«Κύριε Πρόεδρε. Με αφορμή την απαράδεκτη κατάσταση συμπολίτη μας, που εδώ και πάρα πολύ καιρό ως άστεγος βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, πρόβλημα που μόνο στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές «αντιμετωπίστηκε», θέτουμε τις θέσεις της ΛΣ που το ΚΚΕ στηρίζει, συνολικά για το πρόβλημα των άνεργων και άστεγων της πόλης μας και τη λειτουργία των κοινωνικών δομών στο δήμο μας ειδικά και συνολικά στη χώρα.

Οι άστεγοι και οι δυνητικά άστεγοι, στο δήμο μας, εκείνοι δηλαδή που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες ή με την απειλή της έξωσης, περιπτώσεις δηλαδή συνανθρώπων μας, που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, λόγω της βάρβαρης εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής και του βάρβαρου κοινωνικού μας συστήματος, που γεννά συνεχώς φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, αστεγία, είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς που βγαίνουν στην επιφάνεια από τα ΜΜΕ.

Οι συνθήκες της πανδημίας, ανέδειξαν τις διαχρονικές ελλείψεις δεκαετιών στις κοινωνικές δομές, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Τα προβλήματα που υπάρχουν στις διάφορες δομές  έχουν ως κοινή αφετηρία την πολιτική που έχει στόχο την υποβάθμιση της κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας, ανοίγοντας το δρόμο με στόχο το κέρδος, σε ΜΚΟ και ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Επί πλέον, καλλιεργείται όλο και πιο έντονα η λογική που διαπερνά συνολικά τις υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας και Υγείας, η λεγόμενη «ατομική ευθύνη», μετακυλίοντας την ευθύνη στην οικογένεια και στον ίδιο τον άνθρωπο, με απώτερο στόχο την απαλλαγή του κράτους από την αποκλειστική ευθύνη για τη λειτουργία και την αποκλειστική χρηματοδότηση τους.

Σε ότι αφορά το ρόλο των δήμων, ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού, αποτελούν φορείς της πολιτικής που σκορπίζει φτώχεια, που στη συνέχεια, για να αμβλύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, μοιράζουν κάποια ψίχουλα. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι δήμοι χαρατσώνουν το λαό και, ταυτόχρονα, μοιράζουν συσσίτια, φάρμακα κτλ, στους ίδιους ανθρώπους που και οι ίδιοι έχουν τσακίσει χαρατσώνοντας τους συνειδητά.

Ένα μεγάλο πρόβλημα επίσης που ταλανίζει τις προνοιακές δομές  είναι οι τεράστιες ελλείψεις μόνιμου προσωπικού. Οι όποιες προσλήψεις αφορούν εργαζόμενους με πληθώρα διαφορετικών συμβάσεων, 8μηνες μέσω ΟΑΕΔ, 8μηνες ΙΔΟΧ, κ.ο.κ..  Αποτέλεσμα είναι το ήδη «γερασμένο» μόνιμο προσωπικό να εργάζεται κάτω από συνθήκες εντατικοποίησης.

Διεκδικούμε και απαιτούμε:

Κρατική χρηματοδότηση των προνοιακών δομών.

Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους στις δομές, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Δημιουργία από το Δήμο, με χρηματοδότηση από το κράτος, υπνωτηρίου, ξενώνα, ώστε να φιλοξενούνται συμπολίτες μας με προβλήματα στέγης.

Μέχρι να δημιουργηθεί κατάλληλος ξενώνας πρόσκαιρα να προχωρήσει ο Δήμος σε ενοικίαση ξενοδοχείου ή πανσιόν, για τη φιλοξενία, οικογενειών, αλλά και μοναχικών ατόμων, όπως πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν ανάγκη.

Άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος του συμπολίτη μας που μένει αβοήθητος στο κέντρο της πόλης, χωρίς πολλά λόγια στα ΜΜΕ, πριν είναι αργά.

Η ελπίδα για την επίλυση των παραπάνω προβλημάτων βρίσκεται σε αγωνιστικές δράσεις που πρέπει να αναπτυχθούν και να αγκαλιαστούν από φορείς, σωματεία, συλλόγους γονέων, με όρους συμμαχίας, ώστε οι αγώνες να αποκτήσουν μαζικά χαρακτηριστικά».