Την Τετάρτη 18 Απριλίου 2018 θα πραγματοποιηθεί η Λαϊκή Συνέλευση των κατοίκων της Νέας Καρβάλης με θέμα τη συνεχιζόμενη περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής από τους ρύπους που εκπέμπει η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων με τα φαινόμενα του… «νέφους» να εντείνονται διαρκώς.
Ενόψει της Λαϊκής Συνέλευσης, η Τομεακή Επιτροπή Καβάλας του Κομμουνιστικού Κόμματος κάνει λόγο για εύλογη ανησυχία των κατοίκων και παράλληλα για «κοροϊδία» σε βάρος τους από όλους τους φορείς και αιρετούς σε ό,τι αφορά τις υποσχέσεις για λύση του προβλήματος μακροπρόθεσμα.
Σύμφωνα με το ΚΚΕ, το πρόβλημα βρίσκεται στη «φιλοσοφία» του εμπορικού μοντέλου σύμφωνα με το οποίο λειτουργούν όλες οι βιομηχανικές μονάδες, της ΒΦΛ συμπεριλαμβανομένης, και το οποίο προτάσσει το κέρδος σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, αλλά και των ίδιων των εργαζομένων.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης του ΚΚΕ.
Το περιβαλλοντικό «κόστος» το πληρώνουν χρόνια τώρα με τη ζωή και την υγεία τους οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο και οι κάτοικοι όλης της περιοχής
«Εύλογες και απόλυτα δικαιολογημένες είναι οι ανησυχίες των κατοίκων Ν. Καρβάλης – Χαλκερού, σχετικά με το φαινόμενο «του νέφους», όπως το ονομάζουν οι ίδιοι, που προκαλείται από τα αέρια απόβλητα της λιπασματοβιομηχανίας, το οποίο το τελευταίο διάστημα επιδεινώθηκε. Είναι γνωστό ότι στο σύνολό της η περιοχή μας και όχι μόνο γύρω από τη Ν. Καρβάλη και το Χαλκερού, κυρίως όμως σε αυτή τη περιοχή, για πάρα πολλά χρόνια έχει επιβαρυνθεί από ρύπους, όχι μόνο αέριους, από τη λειτουργία μεγάλων χημικών βιομηχανιών (ΕΛΦΕ, Μονάδα Αποθείωσης Πετρελαίων Πρίνου).
Ωστόσο καμία επίσημη επιδημιολογική μελέτη, η οποία να περιγράφει τη φυσική ιστορία και την κατανοµή των ασθενειών και της υγείας στον πληθυσμό, να ερμηνεύει τις διαφορές στην κατανοµή των ασθενειών και της υγείας, να εφαρμόζει τα αποτελέσµατα στην καθημερινή πράξη και να αξιολογεί τις παρεµβάσεις υγείας, δεν έγινε μέχρι τώρα, για να προσδιοριστούν με σαφήνεια οι επιπτώσεις της λειτουργίας των εν λόγω χημικών μονάδων στην υγεία των κατοίκων. Το μοναδικό «εύρημα» που υπάρχει και που είναι διάχυτο στους κατοίκους της περιοχής είναι ότι οι συνταξιούχοι των χημικών μονάδων δεν «χαίρονται» για πολλά χρόνια τη σύνταξή τους.
Η Τομεακή Επιτροπή Καβάλας του ΚΚΕ τονίζει ότι η εντεινόμενη υποβάθμιση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, τόσο παγκοσμίως, όσο και στην Ελλάδα, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή μας, με τις δύο μεγάλες χημικές βιομηχανίες, η ένταση της εμπορευματοποίησης των φυσικών πόρων, του αέρα, της Ενέργειας, των δασών, της γης, η υποβάθμιση του αστικού και οικιστικού περιβάλλοντος σηματοδοτούν κι αποκαλύπτουν ακόμα πιο έντονα το αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Την ίδια στιγμή, οι υπηρεσίες δημόσιας Υγείας είναι γυμνές απ’ το αναγκαίο προσωπικό τεχνικά μέσα και υποδομές και ο σχεδιασμός για την πρόληψη και τον έλεγχο κινδύνων, όπως η μόλυνση του νερού, η ατμοσφαιρική ρύπανση, τα ακατάλληλα τρόφιμα, οι επιδημίες, είναι ανύπαρκτες ή πλήρως υποβαθμισμένες.
Σήμερα είναι γνωστό και σε πρωτοετείς φοιτητές παν/κων σχολών, ότι η επιστήμη η τεχνολογία και η οικονομία, έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που μπορούν να εξασφαλίσουν την λειτουργία τέτοιων μονάδων χωρίς να επιβαρύνουν το περιβάλλον. Το «κόστος» όμως των μεθόδων που μπορούν να εφαρμοστούν για την προστασία του περιβάλλοντος από τη λειτουργία τέτοιων μονάδων, δεν επιτρέπει την τοποθέτησή τους. Αυτό το «κόστος» όμως είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του επιχειρηματικού-ιδιωτικού κέρδους και για αυτό το λόγο η επιβάρυνση του περιβάλλοντος δεν αντιμετωπίζεται δεκάδες χρόνια τώρα. Αυτό το «κόστος», κόστος που πληρώνουν χρόνια τώρα με τη ζωή και την υγεία τους οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο, καθώς και οι κάτοικοι όλης της περιοχής, είναι που δεν επίτρεψε την τοποθέτηση φίλτρων ούτε τότε που το εργοστάσιο ήταν κρατικό, αλλά λειτουργούσε με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ούτε πολύ περισσότερο τώρα που πέρασε στα χέρια των Λαυρεντιάδηδων.
Προκαλούν και κοροϊδεύουν όλοι εκείνοι, κόμματα, δημοτικές και περιφερειακές αρχές, δημοτικές και περιφερειακές παρατάξεις, όταν δηλώνουν ότι θέλουν τα εργοστάσια να λειτουργούν αλλά με την τοποθέτηση φίλτρων για την προστασία του περιβάλλοντος. Πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες αφού αποδέχονται το στάτους κβο της παραγωγικής διαδικασίας, δηλαδή την επιχειρηματική δράση, με την οποία ούτε στη Δευτέρα παρουσία δεν θα τοποθετηθούν φίλτρα. Η κοροϊδία τους όμως προς τους κατοίκους της Ν. Καρβάλης και όχι μόνο, είναι απύθμενη. Όχι μόνο δεν τους πιάνει πόνος για τα περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τη Ν. Καρβάλη και γενικά την περιοχή ανατολικά της Καβάλας, ως την πίσω αυλή της πόλης, αφού είναι πρόσφατη η απόφαση κυβέρνησης, Δημοτικής και Περιφερειακής Αρχής, και όλων των παρατάξεων στο δήμο Καβάλας, πλην Λαϊκής Συσπείρωσης που το ΚΚΕ υποστηρίζει, για την τοποθέτηση του εργοστασίου των απορριμμάτων, που υπ’ όψιν στη λειτουργία του δεν αποκλείεται η καύση τους, στο ΕΣΚΙ ΚΑΠΟΥ, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από την Ν. Καρβάλη.
Η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανεξάρτητα από το κίνητρο της παραγωγής, το δρόμο ανάπτυξης που ακολουθεί κάθε κοινωνία. Όπως επίσης το πρόβλημα της προστασίας του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από τα άλλα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων. Δεν μπορούν να λυθούν με τη δήθεν καλύτερη διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ο ριζικά διαφορετικός δρόμος της εργατικής – λαϊκής εξουσίας, με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την αντικατάσταση του κινήτρου του κέρδους από τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, μαζί με τον εργατικό έλεγχο, μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, καθώς και την ισόμετρη ανάπτυξη περιοχών, την αναλογική ανάπτυξη εγχώριων βιομηχανικών κλάδων, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης και της εξάρτησης σε πρώτες και ενδιάμεσες ύλες, την ανάπτυξη της γεωργίας με φτηνά και ποιοτικά καλά λιπάσματα, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ελάχιστη δυνατή επίδραση στο φυσικό περιβάλλον.
Απαιτείται μια πολιτική στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας που προτείνει το Κόμμα μας, τους καρπούς της οποίας θα απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα λαϊκά στρώματα και όχι η οικονομική ολιγαρχία.