Ένα σπάνιο θέαμα είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το πρωί της Κυριακής 24 Νοεμβρίου 2019 όσοι Καβαλιώτες έτυχε, ευρισκόμενοι στο κέντρο της πόλης, να κοιτάξουν ψηλά στον ουρανό. Σμήνη ροδοπελεκάνων έκαναν αισθητή την παρουσία τους πάνω από την πόλη, «σχίζοντας» τον ουρανό σε εντυπωσιακούς σχηματισμούς.
Ο φωτογραφικός φακός τούς απαθανάτισε επάνω από την περιοχή του Φαλήρου:
Ο Ροδοπελεκάνος
Είναι υδρόβιο πτηνό της οικογενείας των Πελεκανιδών, που απαντάται και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Pelecanus onocrotalus και δεν περιλαμβάνει υποείδη. Η επιστημονική ονομασία του γένους Pelecanus, είναι ελληνική [ΕΤΥΜ. < μτγν. πελεκάνος < λατ.pelecanus < αρχ. πελεκάν, -άνος, από το θ. πελεκ- τού ουσ. πέλεκυς (πρβλ. Ακαρνάνες), λόγω τού ράμφους τού πτηνού, που κόβει σαν πέλεκυς (πρβλ. και πελεκίνος, πελεκάς-άντος]. Κατόπιν, τη λέξη δανείστηκε η Λατινική και, από αυτήν οι ευρωπαϊκές γλώσσες (πρβλ. αγγλ./γαλλ. pelican).
Ο ροδοπελεκάνος είναι μεταναστευτικό είδος με ευρεία, ωστόσο αραιή κατανομή σε περιοχές του Παλαιού Κόσμου και, μόνο στην Αφρική οι εκεί πληθυσμοί είναι συμπαγείς. Αντίθετα, στην Ασία και, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, η κατανομή είναι έντονα κατακερματισμένη, με τους εκεί πληθυσμούς να απαντώνται σε θύλακες λίγων μόνο κρατών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Λίγοι είναι οι πληθυσμοί παγκοσμίως (Ινδία, Αφρική), όπου παραμένει όλο το χρόνο ως επιδημητικό, ενώ οι περισσότεροι είναι μεταναστευτικοί, με τα πτηνά να αναπαράγονται στις βορειότερες επικράτειες και να ξεχειμωνιάζουν νοτιότερα, κυρίως στην αφρικανική ήπειρο. Τα δυτικά όρια της ευρωπαϊκής κατανομής βρίσκονται στην Ιταλία (;), αλλά κατ’ουσίαν στην Αδριατική και στην περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και, από εκεί ανατολικά-νοτιοανατολικά προς Αλβανία και Ελλάδα, όπου βρίσκονται και οι πρώτοι μικροί αλλά υγιείς πληθυσμοί, Βουλγαρία, Ρουμανία (με μεγάλους αναπαραγόμενους πληθυσμούς στο Δέλτα του Δούναβη), Μολδαβία, Ν Ουκρανία και Ν Ρωσία.
Στην Ασία, υπάρχουν μικροί θύλακες αναπαραγωγής στην Τουρκία, στις ακτές της Μεσογείου από το Ν Λίβανο μέχρι τη χερσόνησο του Σινά, στην περιοχή του Καυκάσου και στην Κασπία Θάλασσα, στο Ιράκ και στο Ιράν και, από εκεί ανατολικά προς Αφγανιστάν, Ν Πακιστάν και Δ, ΔΚ Ινδία, όπου βρίσκονται και οι μοναδικοί επιδημητικοί ασιατικοί πληθυσμοί. Ανατολικότερα, οι τελευταίοι πληθυσμοί απαντώνται στο Νεπάλ, το Μπανγκλαντές, τη Μιανμάρ και το Βιετνάμ, ενώ στο βορρά τα ανατολικά όρια της κατανομής, φθάνουν στις εσωτερικές λίμνες του Καζακστάν και της Δ. Μογγολίας.
Στην Αφρική συγκεντρώνεται ο κύριος όγκος του παγκοσμίου πληθυσμού, με τα πτηνά να διαχειμάζουν στο συντριπτικό ποσοστό τους, από τις ακτές του Ατλαντικού (Ν Μαρόκο, Σενεγάλη μέχρι τις αντιπέρα ακτές της Ερυθράς Θάλασσας (Αίγυπτος, Αιθιοπία, Ερυθραία, Σομαλία) και, από την Γκαμπόν, την Ανγκόλα, τη Ναμίμπια και τη Νότια Αφρική μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό (Κένυα, Τανζανία και Μοζαμβίκη. Στην αφρικανική ήπειρο, κατά τη μετανάστευση, ο ροδοπελεκάνος απαντάται σε όλες τις κεντρικές παραϊσημερινές περιοχές, ενώ θύλακες αναπαραγωγής υπάρχουν κυρίως στο Τσαντ, τη Νιγηρία, την Κένυα, την Τανζανία, την Αιθιοπίακαι τη Νότια Αφρική. Από τις μεσογειακές αφρικανικές χώρες, μόνον η Αίγυπτος, φαίνεται να φιλοξενεί αρκετούς πληθυσμούς στο Δέλτα του Νείλου.
Μεταναστευτική συμπεριφορά
Το μεγαλύτερο μέρος του παγκοσμίου πληθυσμού των ροδοπελεκάνων είναι αποδημητικό, με λίγους, σχετικά, μονίμους πληθυσμούς, στην Αφρική και την Ασία. Περισσότερο από το 50% των ευρωπαϊκών πληθυσμών αναπαράγεται στο Δέλτα του ποταμού Δούναβη, όπου καταφθάνουν στα τέλη Μαρτίου με αρχές Απριλίου και, αναχωρούν από το Σεπτέμβριο μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου.
Είναι δύσκολο να εντοπιστούν οι ακριβείς τοποθεσίες διαχείμασης των ευρωπαϊκών πληθυσμών, με πιθανότερες εκείνες στη ΒΑ Αφρική (Αίγυπτος) και, ανατολικά προς Ιράκ και Ινδία. Πάντως το μεγαλύτερο μέρος των ασιατικών αναπαραγομένων πληθυσμών διαχειμάζει σε πεδινές περιοχές του Πακιστάν, αν και κάποιοι πληθυσμοί της Α Αφρικής και του Νεπάλ, φθάνουν σε εσωτερικά ύδατα στα 1372 μέτρα.
Όπως προαναφέρθηκε, οι βόρειοι πληθυσμοί του είδους αυτού είναι πλήρως μεταναστευτικοί με σημαντικούς σταθμούς ανάπαυσης. Άλλοι πληθυσμοί είναι καθιστικοί, διάσπαρτοι ή νομαδικοί, που πετούν πάνω από την ξηρά για να αναζητήσουν κατάλληλες θέσεις σίτισης. Φωλιάζουν σε μεγάλες αποικίες από 200 έως 40.000 ζεύγη περιστασιακά με άλλα είδη, όπως ο Αργυροπελεκάνος (Pelecanus crispus), την άνοιξη στις εύκρατες ζώνες, όλους τους μήνες του έτους στην Αφρική και, από το Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο στην Ινδία.
Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων από τη Δανία, την Αυστρία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Ισπανία, την Αλγερία, την Τυνησία και τη Λιβύη, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τις Μαλδίβες.
Στην Ελλάδα, ο ροδοπελεκάνος απαντάται τόσο ως καλοκαιρινό αναπαραγόμενο είδος στις Πρέσπες, αλλά και ως μεταναστευτικό σε αρκετές άλλες, πάντοτε όμως σε μικρούς έως ελάχιστους αριθμούς, στοιχείο που το έχουν χαρακτηρίσει ως Κινδυνεύον (Ε1) για τη χώρα. Έρχεται στην Ελλάδα τον Μάρτιο και, αναχωρεί στα τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου, ακολουθώντας τα μεταναστευτικά σμήνη που περνάνε από τη χώρα το φθινόπωρο.
Πηγή: Βικιπαίδεια