Το καλοκαίρι του 2017, όπως και κάθε καλοκαίρι, μας βρήκε στη Θάσο για μια ολιγοήμερη απόδραση. Ακούσαμε τότε ότι έκανε την εμφάνισή του στον Λιμένα ένα περίεργο «πλάσμα» που άκουγε στο όνομα «Το φταπόδι»! Περπατώντας μέχρι το… τέρμα της παραλιακής της πρωτεύουσας του νησιού, το βρήκαμε και το επισκεφθήκαμε. Και παρόλο που του έλειπε το ένα πόδι (!), τελικά κατάφερε να μας «γεμίσει» δίνοντάς μας περισσότερα από όσα ελπίζαμε αρχικά.
Το «φταπόδι» είναι ένα καφενείο-μεζεδοπωλείο έξω από τα καθιερωμένα της Θάσου. Δίχως κανένα τουριστικο-φολκλόρ φτιασίδι επάνω του, το «φταπόδι» μάς χάρισε απλόχερα μια αίσθηση τόσο διαφορετική… μιαν άλλη Θάσο μέσα στη… Θάσο! Μείναμε κατενθουσιασμένοι! Τόσο από τα πιάτα που δοκιμάσαμε –και τα οποία, πιστέψτε μας, ήταν πολλά και πεντανόστιμα!– όσο και από την ατμόσφαιρα και την αισθητική του χώρου.
Απόλυτα αρμονικά ενταγμένο μέσα στο –μαγευτικό, ούτως ή άλλως– τοπίο, το «φταπόδι» καταφέρνει να επιβληθεί δια της… ενσωμάτωσης. Διόλου τυχαίο που οι περαστικοί έσπευδαν να το φωτογραφίσουν ή να βγάλουν selfies για να τις μοιραστούν με τους αγαπημένους τους…
Αλλά και για εμάς, τους Καβαλιώτες, που συχνάζουμε κάθε χρόνο στη Θάσο, το «φταπόδι» ήταν μια ευχάριστη έκπληξη…
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, είπαμε φέτος να επισκεφτούμε και πάλι στο στέκι του Λιμένα με το παράξενο όνομα. Βρεθήκαμε τέλη Μαΐου στο νησί και, αφού τελειώσαμε τις δουλειές μας στον Ποτό, κατευθυνθήκαμε προς τον Λιμένα… πεινασμένοι για μια στάση «ανεφοδιασμού» λίγο πριν αναχωρήσει το φέρι της επιστροφής μας. Οι προσδοκίες μας, μάλιστα, ήταν ακόμη μεγαλύτερες από πέρυσι, αφού μόλις είχαμε μάθει ότι στην ομάδα του «φταποδιού» έχουν ενταχθεί για τη φετινή σεζόν και δύο σημαντικοί Σεφ της Καβάλας, ο Βενέτης Κυρλής και ο Πάνος Χατζησταματίου.
Φτάνοντας εκεί, είδαμε μπροστά μας έναν μελίσσι ανθρώπων να εργάζεται πυρετωδώς. Καμιά 15αριά άτομα κουβαλούσανε τραπέζια και καρέκλες, άλλοι έστρωναν την αμμουδιά, κάποιοι κλάδευαν τα δέντρα, άλλοι πάλι μαστορεύανε…
«Καλησπέρα, μπορούμε να σας βοηθήσουμε σε κάτι ή μήπως θέλετε να μας… βοηθήσετε εσείς στο κουβάλημα;», μας ρώτησε χαμογελαστός ένας τύπος. «Εμείς να… φάμε ήρθαμε», του απαντήσαμε διστακτικά. «Κάτι μαγειρεύουν μέσα οι μάγειρες, αλλά θα είναι έτοιμο σε καμιά ώρα, τι λέτε;», ανταπάντησε εκείνος. Ήταν ο Στέργιος Πλασάτης, ο εμπνευστής του «φταποδιού» και ένας από τα μέλη της ομάδας του.
Μετά τις απαραίτητες συστάσεις και ελλείψει… φαγητού, καθίσαμε σε ένα από τα τραπέζια και συνοδεία μιας υπέροχης σπιτικής λεμονάδας –ένα από τα ενδιαφέροντα tests ετοιμασίας των παιδιών από το μπαρ– είχαμε με τον Στέργιο μια σύντομη, αλλά ενδιαφέρουσα κουβέντα. Για το… «φταπόδι», για τι άλλο;
Στέργιο, συγχαρητήρια για το μαγαζί που φτιάξατε εδώ. Είχαμε έρθει πρώτη φορά πέρυσι τον Αύγουστο και, παρά το γεγονός ότι ακόμα είστε στις ετοιμασίες, αισθανόμαστε το ίδιο… χαλαρά! Πώς το πετύχατε αυτό;
Ευχαριστούμε πολύ, ό,τι βλέπετε είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής δουλειάς. Το «φταπόδι» θέλαμε να είναι ένα ανέμελο καλοκαιρινό στοιχείο που να «αγγίζει» τις αισθήσεις με έναν τρόπο συνειρμικό, θα έλεγα. Τη γεύση και την όσφρηση (πχ την μυρωδιά της καλοκαιρινής κουζίνας όταν περνάμε έξω από αυλές σπιτιών και μυρίζουμε κεφτεδάκια που τηγανίζονται και θέλουμε να μπούμε μέσα και να τα φάμε όλα!), την ακοή (τα κύματα, το θρόισμα των φύλλων, μακρινές μουσικές γραμμοφώνου) αλλά και την όραση (να αφήσουμε τη φύση, τη θάλασσα και τα δέντρα, να έχουν τον πρώτο «λόγο» στα μάτια μας και εμείς διακριτικά να παρέμβουμε). Ένα ξεκούραστο και δροσερό μέρος με συγκεκριμένα τοπικά, ποιοτικά χαρακτηριστικά, οικείο όσο κι αν εδώ που είμαστε έχουμε να κάνουμε με περαστικούς ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου και άρα με συγκεχυμένη την έννοια του «οικείου». Δεν ξέρω αν ή κατά πόσο το πετύχαμε ή όχι, πάντως αυτό θέλαμε…
Το «φταπόδι» δεν μοιάζει –αισθητικά κυρίως– με ό,τι έχουμε συνηθίσει να συναντάμε στο νησί. Η διαφοροποίηση ήταν πρωταρχικός στόχος για εσάς;
Όχι, δεν είμαστε διαφορετικοί εκ προθέσεως! Απλά, δεν ακολουθούμε παλαιοτουριστικής κοπής νεοτερισμούς που δεν μας ταιριάζουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάζουμε και να τροποποιούμε αυτό που ήρθαν να δουν οι άλλοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσοι έρχονται στην Ελλάδα θέλουν να νιώσουν ότι έρχονται στην… Ελλάδα! Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την Θάσο που έχει την ευλογία και την δυναμική να παράγει εξαιρετικά και φρέσκα προϊόντα από τη γη και τη θάλασσα…
Πέρυσι το «φταπόδι» άνοιξε σχετικά αργά, περί τα μέσα του καλοκαιριού. Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να αφήσει ξεκάθαρο το «στίγμα» του. Τι αλλάζει φέτος;
Πέρυσι καταφέραμε να έχουμε μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα «πλατείας» χωριού… δροσερή, με πλατάνια μπροστά στη θάλασσα και μια άρτια ομάδα κουζίνας που μας έβγαζε απλές και απίθανες καλοκαιρινές γεύσεις. Και περνούσαμε ωραία και κάναμε και βουτιές σε μια μοναδική θάλασσα χωρίς καβούρια αφού είχαμε κάνει μια ειδική συμφωνία με τα καβούρια να μην έρχονται σε μας! [γέλια] Φέτος θα κινηθούμε στο ίδιο μήκος, μόνο που θα κάνουμε μια παρόμοια συμφωνία με τις μέλισσες στα δέντρα! [γέλια] Πέρα από αυτές τις «συμφωνίες κορυφής», έχουμε ενισχύσει την ομάδα της κουζίνας, του μπαρ αλλά και του σέρβις σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό σε όλα τα επίπεδα. Ελπίζω να περάσουμε όλοι καλά και φέτος. Καλώς εχόντων των πραγμάτων ανοίγουμε το Σάββατο 26 Μαΐου 2018.
Γιατί… φταπόδι;
Το όνομα του μαγαζιού προέκυψε από ένα σύντομο παραμύθι που έγραψα στο πόδι για τις μικρές ανιψιές μου πριν 10 χρόνια. Αφορμή ήταν η περιέργειά τους για τα χταπόδια. Όταν ήρθε λοιπόν η ώρα του ονόματος του μαγαζιού το είπα στους συνεργάτες μου, στην αρχή γελάσανε και ξαφνιαστήκαν. Αφού όμως το σκεφτήκανε, τους άρεσε και έτσι το το ονομάσαμε φταπόδι.
Και γιατί «φταπόδι»… εδώ, σε αυτό το σημείο του νησιού;
Όταν πήγαινα στο Δημοτικό, θυμάμαι να ερχόμαστε εδώ για ημερήσιες εκδρομές από την Καβάλα και καθόμασταν σε αυτό ακριβώς το σημείο! Κρεμιόμασταν από τα δέντρα και βουτούσαμε στη θάλασσα μέχρι να μας τσακώσει ο δάσκαλος! Στο ίδιο σημείο ερχόμασταν και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Κοιμόμασταν κάτω από τα δέντρα στην αμμουδιά με τα sleeping bags διότι μας άρεσε και δεν είχαμε φυσικά και χρήματα να κοιμηθούμε κάπου αλλού, μέχρι που φύγαμε για σπουδές και δουλειές κτλ και δεν ξαναήρθαμε για πολλά χρόνια! Μέχρι πέρυσι… Βρεθήκαμε εδώ, κάναμε έναν περίπατο και είδαμε ότι όλα ήταν αλλιώτικα. Είδαμε ότι μετά το παλιό λιμανάκι, ο κόσμος δεν συνέχιζε… η πιάτσα άλλαξε, η γεωγραφία άλλαξε, το νησί ίσως και να μετακινήθηκε, αλλά, περπατώντας φτάσαμε σε ένα σημείο που όλα παρέμειναν ίδια. Εδώ!
Ακολουθήστε το φταπόδι στο facebook εδώ
