Ο Μιχάλης Πρεπόνης στο ΙΕΚ Καβάλας: Μια μουσική «ματιά» στην ανθρώπινη φωνή [φωτογραφίες]

Η Φωνιατρική στην υπηρεσία του Θεάτρου και του Κινηματογράφου: Ομιλία του Καβαλιώτη ΩΡΛ στους σπουδαστές του Τμήματος Υποκριτικής Τέχνης

Έχει ειπωθεί πως είναι «το τελειότερο μουσικό όργανο»· είναι το μέσον με το οποίο ο άνθρωπος, αιώνες τώρα, εκφέρει τον Λόγο και ουσιαστικά, «εμπεριέχει» όλη την εξέλιξη της Νόησης. Την ανθρώπινη φωνή μέσα από ένα ιατρικό, αλλά και… μουσικό «πρίσμα» ήταν ο άξονας της εισήγησης που πραγματοποίησε στο Δημόσιο ΙΕΚ Καβάλας ο Μιχάλης Πρεπόνης.

Ο γνωστός Καβαλιώτης ΩΡΛ Ιατρός [και… μουσικός] μίλησε στους σπουδαστές του Τμήματος Υποκριτικής Τέχνης Θεάτρου και Κινηματογράφου του ΔΙΕΚ, εστιάζοντας στη σωστή χρήση των φωνητικών χορδών αλλά και στις συχνές παθήσεις και προβλήματα που παρουσιάζονται σε πολλούς ανθρώπους σε σχέση με τη φωνή τους.

Η Φωνιατρική είναι μια υπο-ειδικότητα της Ωτορινολαρυγγολογίας που ασχολείται με τις παθήσεις του λάρυγγα και των φωνητικών χορδών. Ο ΩΡΛ Μιχάλης Πρεπόνης είναι τα τελευταία χρόνια υπεύθυνος λειτουργίας του «Ιατρείου Φωνής» του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης ενώ πρόσφατα «άνοιξε» και το δικό του ΩΡΛ Ιατρείο στο κέντρο της συμπρωτεύουσας το οποίο λειτουργεί παράλληλα με αυτό της Καβάλας [περισσότερες πληροφορίες εδώ].




Επειδή η φωνή, τόσο ως «εργαλείο» όσο και ως εκφραστικό μέσο, είναι άρρηκτα δεμένη με την Τέχνη της Υποκριτικής, οι υπεύθυνοι Καθηγητές του αντίστοιχου Τμήματος του ΔΙΕΚ Καβάλας απευθύνθηκαν στον Μιχάλη Πρεπόνη για μια ομιλία, όπως και έγινε.

«Τι είναι αυτό που έχει η φωνή και μας κάνει να γεμίζουμε ολόκληρα στάδια για να ακούσουμε κάποιον να τραγουδάει;», «Πόσο σημαντική είναι η ακοή και το πώς ακούμε οι ίδιοι τη φωνή μας;», «Μπορεί μια επέμβαση στη μύτη να αλλάξει τη χροιά της φωνής;», «Τι είναι οι πολύποδες των φωνητικών χορδών και πότε συστήνεται η χειρουργική τους αφαίρεση;», «Μετά από πόσο διάστημα πρέπει να αρχίσει να μας ανησυχεί μια βραχνάδα στη φωνή μας;»…

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα τέθηκαν και απαντήθηκαν κατά τη διάρκεια ενός «μαθήματος» που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των σπουδαστών του ΔΙΕΚ.