Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών (12 Μαΐου), ο Σύλλογος Νοσηλευτών ΕΣΥ Καβάλας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Στην εποχή της κρίσης των αξιών οι Νοσηλευτές καλούνται 12 του Μάη, να εορτάσουν την Διεθνή Ημέρα Νοσηλευτών, ημέρα της ανεκτίμητης προσφοράς τους στην Υγεία. Η Διεθνής Ημέρα φέτος έχει θέμα «Νοσηλευτές Ηγετική Φωνή στην Υλοποίηση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών». Η Πρόεδρος του ICN αναφέρει ότι «Η ευημερία των εθνών μας εξαρτάται από την υγεία του πληθυσμού μας και η υγεία του πληθυσμού μας εξαρτάται από την νοσηλευτική».
Στη χώρα μας η επέτειος αυτή είναι προσχηματική με τις πολιτικές που χάραξαν όσοι χειρίστηκαν την τύχη της νοσηλευτικής όλα αυτά τα χρόνια, με όσα έπραξαν ή δεν τόλμησαν να πράξουν. Η ιδιαιτερότητα του κλάδου δεν αποτέλεσε για τις κυβερνήσεις κανένα πολιτικό ενδιαφέρον.
Το 2017 βρίσκει τη νοσηλευτική αντιμέτωπη με τον ιατρικοκεντρικό χαρακτήρα του συστήματος υγείας (0,5 νοσηλευτές/ 1 γιατρό αντιστοιχούν 3 νοσηλευτές/ 1000 κατοίκους). Αντιμέτωπη με την επισφαλή ποιότητα των υπηρεσιών, τον αθέμιτο ανταγωνισμό, τις άθλιες συνθήκες εργασίας, τα συνδικαλιστικά στερεότυπα για τη διεκδίκηση επαγγελματικών θεμάτων του κλάδου, τις πρακτικές απαξίωσης και ισοπέδωσης και τις φωνές εσωστρέφειας. Τη βρίσκει να αντιμάχεται τον ίδιο τον εαυτό της αναζητώντας την ισορροπία σε ένα σύστημα υγείας δομημένο χωρίς καμία οργανωσιακή κουλτούρα, προ των πυλών της κατάρρευσης. Θεσμικά ζητήματα όπως επίπεδο σπουδών, θεσμοθέτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων, αναλογίες ασφαλούς στελέχωσης, ελεύθερο επάγγελμα, νοσηλευτικoί δείκτες ποιότητας φροντίδας, συμμετοχή στη χάραξη πολιτικών Υγείας δεν απασχόλησαν σοβαρά καμία πολιτική ηγεσία.
Η ηγετική της φωνή πάνω απ’ όλα εδώ και τόσα χρόνια, είναι να αγωνίζεται δίπλα στον ασθενή με όλες τις δυνάμεις της, πλέκοντας πλάνα για τη φροντίδα και την ορθή διαχείριση των πόρων, αλλά η πολιτεία ουδέποτε το αναγνώρισε. Η ίδια η νοσηλευτική χρειάζεται πλέον φροντίδα, για την προάσπιση του έργου της, την παροχή ποιοτικής φροντίδας και την υλοποίηση στόχων. Χρειάζεται ορθολογισμός και τόλμη για τις αλλαγές που απαιτούνται. Αυτή είναι η πρόκληση. Έτσι θα θεραπευθούν, οι πληγές που άνοιξαν για δεκαετίες. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε».