Ο «Ρίκο» το σκυλάκι, λίγα λουλούδια, μια πλακέτα και μια… κατάρα στη Ραψάνη [φωτογραφίες]

Μια ολόκληρη (και προφανώς «πονεμένη») ιστορία «γραμμένη» πίσω από ένα δέντρο, επάνω σε ένα ντουβαράκι επί της οδού Χρυσοστόμου Σμύρνης...

Χιλιάδες Καβαλιώτες περνούν καθημερινά από τη Ραψάνη. Οι περισσότεροι οδικώς αλλά και πολλοί είναι αυτοί που διασχίζουν την οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης πεζοί. Πόσοι όμως έχουν προσέξει το μικρό «μυστικό» που κρύβει αυτός ο δρόμος σε ένα κομμάτι του οποίου μια γυναίκα αποφάσισε να γράψει τη δική της «ιστορία». Και η ιστορία αυτή αφορά σε έναν σκύλο…

Η γυναίκα (κοπέλα;) ονομάζεται «Χριστίνα». Η Χριστίνα είχε έναν φίλο ονόματι «Ρίκο» τον οποίο και «έχασε». Ο Ρίκο ήταν το σκυλάκι -και προφανώς καλός «φίλος»- της Χριστίνας και το γεγονός ότι η ίδια αποφάσισε να τον «μνημονεύσει» στο συγκεκριμένο σημείο της Ραψάνης ίσως «λέει» κάτι…

Νά η μικρή πλακέτα που η Χριστίνα ανήρτησε για τον Ρίκο στο ντουβαράκι που βρίσκεται ακριβώς «επάνω» από την ακτή της Ραψάνης, κοντά στη στάση των αστικών λεωφορείων, πίσω από ένα δέντρο:

Κάτω από την αφιέρωση της Χριστίνας υπάρχει μία ημερομηνία: 3 Σεπτεμβρίου 2017. Είναι η ημερομηνία που ο Ρίκο «έφυγε», σε ηλικία μόλις δύο ετών, όπως διαβάζουμε παραδίπλα σε ιδιόχειρο «σημείωμα» επάνω στον τοίχο (προφανώς και πάλι) γραμμένο από τη Χριστίνα…

Γιατί όμως όλα αυτά στο συγκεκριμένο σημείο; Μήπως ο Ρίκο «χάθηκε» εκεί; Ή μήπως οι δυο τους απολάμβαναν τις βόλτες τους μαζί; Ποιος ξέρει… Στο χώμα γύρω από το δέντρο, η Χριστίνα (προφανώς πάλι) έχει φυτέψει και λουλούδια: κόκκινα τριαντάφυλλα.

Στην άλλη πλευρά του τοιχίου, υπάρχει μία… κατάρα. Από τα «συμφραζόμενα» καταλαβαίνει κανείς ότι κάποιος, κάποια στιγμή έκοψε κάποια (ή όλα) από τα λουλούδια που φύτεψε στο σημείο -εις μνήμην του Ρίκο- η Χριστίνα και κάποιος άλλος αποφάσισε να τον «τιμωρήσει» με αυτόν τον τρόπο. Προφανώς όμως (και πάλι προφανώς) δεν πρόκειται για τη Χριστίνα, αφού ο γραφικός χαρακτήρας δεν έχει καμία σχέση με αυτόν της αφιέρωσης στην άλλη πλευρά του δέντρου…

Όλα τα παραπάνω είναι εικασίες. Προφανώς… Ωστόσο, υπάρχει ένας τοίχος στην Καβάλα που «λέει» τη δική του «ιστορία». Η οποία, αν μη τι άλλο, κρύβει πολλή αγάπη αλλά και πολύ πόνο. Όποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω, ας το «καταθέσει». Έτσι, για την… ιστορία!