Πέρασε ακριβώς ένας χρόνος από τότε που το KAVALA POST έγραψε για τον «άστεγο της Καβάλας», τον άνθρωπο ο οποίος έχει κάνει σπίτι του τους κεντρικούς δρόμους της πόλης (διαβάστε σχετικά εδώ).
Μάρτης τότε, Μάρτης και τώρα και ο ίδιος άνθρωπος με την ίδια κουβέρτα και μερικά χαρτόνια για μόνωση περιφέρεται άλλοτε στην οδό Ομονοίας, άλλοτε κάτω από το υπόστεγο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, με τα υπάρχοντά του: Μερικά πλαστικά μπουκάλια, σακούλες και τρόφιμα τα οποία μαζεύει από τους κάδους απορριμμάτων και ένα ραδιόφωνο.
Κάποιες φορές, όταν είναι ακόμα ανοιχτή η αγορά και υπάρχει κίνηση, περαστικοί και κάποιοι ελάχιστοι καταστηματάρχες του δείχνουν διακριτικά, αλλά ξεκάθαρα ότι δεν τον θέλουν μπροστά από το μαγαζί τους, γιατί «βρωμάει και κουβαλάει και κάτι σκυλιά που τον ακολουθούν επειδή τα ταΐζει. Εδώ δεν έχει να φάει ο ίδιος…», όπως είπε κάποιος απ’ αυτούς.
Στατιστικά οι άστεγοι στην Καβάλα δεν αυξήθηκαν. Ένας ήταν, μετά από έναν χρόνο ένας έμεινε. Με την ίδια, όμως, λογική δεν αντιμετωπίστηκε το θέμα των άστεγων στην Καβάλα. Ένας ήταν και ένας παραμένει…
