Το βράδυ της Δευτέρας 5 Μαρτίου 2018, το Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας διοργάνωσε εκδήλωση στην αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας με προσκεκλημένη ομιλήτρια την καθηγήτρια φυσικής αγωγής Ευαγγελία Βουζανίδου με θέμα: «Το γυναικείο κίνημα και η συμβολή του στην εξέλιξη της γυμναστικής των θηλέων».
Η Ευαγγελία Βουζανίδου γεννήθηκε στην Καβάλα. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος και υποψήφια διδάκτωρ του ΤΕΦΑΑ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με αντικείμενο την ιστορία της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού. Το επιστημονικό της έργο περιλαμβάνει προφορικές ανακοινώσεις σε συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και δημοσιεύσεις άρθρων σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, καθώς και τη συγγραφή του βιβλίου «Η Καβάλα του Αθλητισμού, ένας αιώνας 1906-2006» το οποίο εκδόθηκε το 2013. Εργάζεται ως καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας.
Στην ομιλία της η κ. Βουζανίδου έκανε αναφορά στον δρόμο για την χειραφέτηση της γυναίκας. «Σχετικά με τη επιλογή αμφιταλαντεύτηκα μεταξύ πολλών πτυχών του γυναικείου κινήματος, όμως θεώρησα σκόπιμο να ασχοληθούμε με την συμβολή στην εξέλιξη της γυμναστικής των θηλέων διότι είναι μια πτυχή του γυναικείου κινήματος η οποία είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό, αλλά συνάμα πολύ ενδιαφέρουσα και αξιοσημείωτη.
»Το κίνημα ξεκίνησε το 1789 στην Γαλλία όπου εμφανίζεται ένα εντελώς νέο ιστορικό φαινόμενο για πρώτη φορά στην ιστορία, με τις γυναίκες να εισβάλλουν κυριολεκτικά στον κοινωνικό στίβο ως μια κοινωνική κατηγορία η οποία διεκδικεί το μερίδιό της στην ελευθερία και στη ισότητα των πολιτών, σύμφωνα μετο τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης. Βέβαια οι διεκδικήσει των γυναικών δεν είναι μόνο προνόμιο της Ευρώπης. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στα μέσα του 19ου αιώνα οι γυναίκες διεκδικούν πολιτικά δικαιώματα. Μόλις το 1920 αναγνωρίστηκε στις γυναίκες των ΗΠΑ το δικαίωμα της ψήφου. Από την αρνητική πλευρά, το γυναικείο κίνημα στις ΗΠΑ παρέμεινε το κίνημα των λευκών γυναικών της μεσαίας τάξης από το οποίο είχαν αποκλειστεί τα χαμηλότερα στρώματα των λευκών και μαύρων γυναικών», ανέφερε η κ. Βουζανίδου.
Στην Ελλάδα η διαμόρφωση της φεμινιστικής συνείδησης ακολούθησε μια μακρόχρονη διαδικασία. «Είχαμε τρία κύματα φεμινιστικού κινήματος: Κατά την πρώτη περίοδο η οποία άρχισε από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, οι γυναίκες δεν επιχείρησαν να ανατρέψουν τα στερεότυπα γύρω από την διαφορετική φύση και τον προορισμό των δύο φύλων. Ναι μεν έλεγαν “είμαστε διαφορετική φύση και έχουμε διαφορετικό προορισμό”, όμως διεκδικούσαν τα δικαιώματα τα οποία αρμόζουν στη δική μας φύση. Κατά την περίοδο αυτή οι θέσεις των Ελληνίδων φεμινιστριών συνοψίζονται στη φράση “Ισότητα στην Διαφορά”.
»Έτσι ξεκίνησαν τον αγώνα τους, με πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα και μόρφωση επί ίσοις όροις με τους άντρες, προσβλέποντας στην άνοδο του πνευματικού τους επιπέδου και στη βελτίωση των επαγγελματικών προοπτικών τους. Αν και τα αιτήματα της πρώτης φάσης είχαν ξεθωριάσει μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο δρόμος για την χειραφέτηση είχε ανοίξει. Έτσι, όταν το φεμινιστικό κύμα αναβίωσε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση κατά τον μεσοπόλεμο, οι ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και στην εργασία θεωρούνταν αυτονόητες διεκδικήσεις, ενώ το τρίτο κύμα κορυφώνεται κατά την δεκαετία του 1990», δήλωσε η υποψήφια διδάκτωρ του ΔΠΘ.
Επίσης, αναφέρθηκε στον Νόμο 6/2/1834 περί Δημοτικών Σχολείων σύμφωνα με τον οποίο «τα σχολεία των κορασίων, όπου τούτο είναι δυνατόν, πρέπει να είναι χωριστά από τα παίδων, να προΐστανται δε αυτών διδασκάλισσαι».
