Τα «Κάλαντα της Άνοιξης» από τις φωνούλες των μικρών καλαντιστών της Χρυσούπολης έφεραν και… επίσημα την εποχή της αναγέννησης της φύσης, της διάθεσης, των αισθήσεων, με τα μικρά παιδιά να την προϋπαντούν «πλάι» στον Τάσο Λειβαδίτη και στον Νίκο Καρούζο.
Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, μετά από πρωτοβουλία του Συλλόγου Θρακιωτών του δήμου Νέστου, οι μαθητές αναβίωσαν τα «Χελιδονίσματα» τραγουδώντας για το καλωσόρισμα των χελιδονιών και της Άνοιξης. Φέτος το έκαναν λίγο πιο νωρίς, αλλά «Φταίει που πάντα βιάζεται η Άνοιξη», όπως γράφει και η Κική Δημουλά στα «Ασυμβίβαστα»… Κρατώντας ομοιώματα χελιδονιών στολισμένα με λουλούδια φώναξαν με χαρά «να φύγει το κρύο και ο άκαρπος Χειμώνας και να έρθει η Άνοιξη που η Γη αναγεννάτε». Κι έτσι έγινε…
Το έθιμο του καλωσορίσματος της Άνοιξης χάνεται στα βάθη των αιώνων, τότε που ακόμη ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και για να τον προϋπαντήσουν έψελναν ευχές και κάλαντα για να πάει καλά η σπορά.
«Ήρθε ήρθε χελιδόνα, ήρθε κι άλλη μελιηδόνα…» τραγούδησαν μαθητές και δάσκαλοι, «στρώνοντας το χαλί» στη μεγάλη γιορτή του ουρανού και της γης, στην εποχή η οποία «βάφει» τη φύση και τη ψυχολογία των ανθρώπων με ανοιχτά χρώματα. Και τα «πινέλα» των μαθητών ήταν καταλυτικά…
*Φώτο: Μελίνα Λεοκάτα