«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ, μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη… αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω». Δανειζόμενος τα λόγια του Καβάφη και εμπνεόμενος μάλλον από την προχθεσινή Ημέρα Ποίησης ο γνωστός Καβαλιώτης γιατρός και πρώην πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του ΑΟΚ Θόδωρος Μήτρας, περιέγραψε τα συναισθήματα τα οποία του γεννά ο «σιδερόφρακτος» εδώ και χρόνια φάρος στην Παναγία.
Ένα από τα εμβληματικότερα σημεία της πόλης, ένα σημείο ατόφιου ρομαντισμού αλλά και αισθητικού κάλλους δυστυχώς τα τελευταία χρόνια στέκει περίκλειστο πίσω από τα σκουριασμένα σίδερα, αναμένοντας τις αργοκίνητες γραφειοκρατικές διαδικασίες να το «σώσουν».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάρτηση έδειξε και ο μέχρι πρότινος αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών Δημοσθένης Τουλκίδης απαντώντας πως «υπάρχει μια αρχιτεκτονική μελέτη του δήμου για την ανάπλαση όλης της “μύτης” της χερσονήσου. Εστάλη στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο προς έγκριση. Επέστρεψε με κάποιες παρατηρήσεις. Συνεχίζουμε. Από εκεί και μετά η περίφραξη είναι επιβεβλημένη, καθώς όπως ξέρετε το τείχος πίσω από τον φάρο έχει πέσει και είναι πολύ επικίνδυνο για τα παιδιά του σχολείου. Η ανακατασκευή του τείχους είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία της Εφορίας Αρχαιοτήτων, δηλαδή του υπουργείο Πολιτισμού».
Στο σχόλιο πως αυτά τα άκουσαν οι δημότες Χ φορές ο κ. Τουλκίδης συμπλήρωσε πως «για το συγκεκριμένο θέμα οι εμπλεκόμενοι είναι πολλοί και δυσκίνητοι. Εφορία Αρχαιοτήτων και Εφορία Νεωτέρων μαζί, απαλλοτριώσεις ακινήτων, εγκρίσεις υπουργείων κ.ο.κ. Αυτό όμως που μπορούσε και έπρεπε να γίνει τόσα χρόνια ήταν τουλάχιστον να έχει φτιαχτεί το τείχος. Αλλά εδώ, δεν έχουν ακόμα σβηστεί τα grafiti από τον μεντρεσέ και τις καμάρες…».