Για κάποιους η φωτογραφία είναι ένα απλό χόμπι, για άλλους μια δημιουργική ασχολία ή ένας τρόπος έκφρασης και για κάποιους άλλους είναι απλώς ένα ακόμα επάγγελμα. Υπάρχουν, όμως και κάποιοι λάτρεις της φωτογραφίας οι οποίοι μέσα από τον φακό, ανοίγουν την πόρτα σε έναν άλλο κόσμο, «ζωντανεύοντας» αντικείμενα και τόπους και «εικονοποιώντας» συναισθήματα και πάθη.
Στην τελευταία κατηγορία ανήκει ο Στέλιος Παπαδημητρίου, ένας μαθητής Λυκείου από την Καβάλα, ο οποίος φωτογραφίζει τον κόσμο που τον περιβάλει και κυρίως τους ανθρώπους, «φτιάχνοντας» πορτραίτα μέσα από τη δική του φωτογραφική αντίληψη.
Ο Στέλιος ξεκίνησε να βγάζει φωτογραφίες πριν από περίπου έναν χρόνο, με το ερέθισμα να δίνεται από τον μεγαλύτερο αδερφό του. Πήρε μια compact φωτογραφική μηχανή κι άρχισε να πειραματίζεται με θέματα τα οποία του έκαναν εντύπωση, κυρίως μέσα από το αστικό περιβάλλον.
Πολύ γρήγορα, όμως, κατάλαβε γιατί ερωτεύτηκε τη φωτογραφία, όπως και το γιατί θέλει να την ακολουθήσει και ως επάγγελμα είτε ως φωτογράφος είτε μέσα από τον κινηματογράφο: «Με κέρδισε αμέσως ως θέμα η φωτογραφία του δρόμου και ο καθημερινός άνθρωπος. Οι εκφράσεις του, ο τρόπος που κινείται στην καθημερινότητά του και κυρίως τα συναισθήματα τα οποία βγάζει το κάθε πρόσωπο, αποκαλύπτοντας τον πραγματικό του εαυτό», δηλώνει ο ίδιος, μιλώντας στο KAVALA POST.
Η ροπή προς την Τέχνη της φωτογραφίας, γρήγορα μετατράπηκε και σε… ροπή προς την τεχνολογική εξέλιξη: Μετά την compact και το κινητό, ο Στέλιος πέρασε σε μια DSLR NIKON D3300, καθώς και στην επεξεργασία της φωτογραφίας μέσα από εξειδικευμένα προγράμματα.
Κι επειδή όλα τα πάθη θέλουν και χρόνο, παρά τις αυξημένες σχολικές του υποχρεώσεις και δη σε μια χρονιά Πανελλαδικών, ο Στέλιος περνάει κατά μέσο όρο 3 ώρες με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι κι άλλες 2-3 πάνω από έναν υπολογιστή για την επεξεργασία των φωτογραφιών.
Ένα τυχαίο πορτρέτο και το «πέρασμα» στο σκοτεινό φόντο
Πριν από καιρό, το βλέμμα του Στέλιου έπεσε σε ένα εξώφυλλου ενός περιοδικού, το οποίο εικόνιζε ένα δακρυσμένο παιδί σε ένα κατεστραμμένο κτήριο. «Πέρασα πάνω από ένα τέταρτο κοιτώντας τη φωτογραφία και προσπαθώντας να καταλάβω τα συναισθήματα τα οποία ήθελε να αποτυπώσει ο φωτογράφος, τραβώντας τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Ταυτίστηκα με τη συγκεκριμένη φωτογραφία και με το ψυχικό ηχόχρωμα το οποίο εξέπεμπε το πρόσωπο του παιδιού κι αμέσως κατάλαβα ότι αυτό μου ταιριάζει: Πρόσωπα, “φωτογράφιση” συναισθημάτων και σκοτεινό φόντο, μεταφορικά και κυριολεκτικά», δηλώνει ο Καβαλιώτης μαθητής.
Η «πηγή» των θεμάτων και ο «μέντορας»
Ο Στέλιος έχει και ένα άλλο πάθος, αυτό των ταξιδιών, το οποίο, όμως, «υπηρετεί» τη θεματολογία του πρωταρχικού του πάθους, της φωτογραφίας. «Μου αρέσει να ταξιδεύω και να φωτογραφίζω. Άλλωστε, μου ταιριάζει η φιλοσοφία του εξωτερικού, στο οποίο η φωτογραφία εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα και προχωράει, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Και είναι κρίμα, γιατί η χώρα μας έχει τόσα πολλά να δώσει στη φωτογραφία τόσο σε θέματα, φαντασία και έμπνευση όσο και σε ανθρώπους οι οποίοι αγαπούν αυτήν την Τέχνη», αναφέρει με πικρία ο Στέλιος.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι για τον Στέλιο ο Καβαλιώτης φωτογράφος Αντώνης Πασβάντης. «Με τον Αντώνη “συναντηθήκαμε” τυχαία στο internet. Του έστειλα ένα δείγμα της δουλειάς μου και μου είπε ότι του αρέσει πολύ η αισθητική μου και ο φωτογραφικός τρόπος σκέψης μου. Από τότε με καθοδηγεί τόσο σε τεχνικές όσο και στην επεξεργασία της φωτογραφίας, ενώ φτάσαμε σε σημείο ακόμα και να συνεργαζόμαστε», αναφέρει ο Στέλιος.
Η «αλίευση» των συναισθημάτων και η «ταυτότητα» ενός φωτογράφου
Ο Στέλιος δεν βλέπει πρόσωπα. Βλέπει πορτραίτα συναισθημάτων. Κι όσο φωτογραφίζει ανθρώπους, τόσο διαπιστώνει ότι είναι ανεξάντλητα τα συναισθήματα τα οποία αποτυπώνει κάθε φωτογραφία, από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα, από στιγμή σε στιγμή… Συναισθήματα τα οποία δεν χρειάζονται έναν πανάκριβο φωτογραφικό εξοπλισμό για να αποκαλυφθούν. Αρκεί η δημιουργική αντίληψη του φωτογράφου, η φαντασία και η προσωπική του «σκηνοθεσία» για να αποτυπώσει το καλύτερο αποτέλεσμα, ακόμα και με την κάμερα ενός κινητού…
Όπως, άλλωστε, αναφέρει και ο ίδιος: «Για τη λήψη μιας φωτογραφίας χρειάζεται ο κάθε φωτογράφος να συνδυάσει την προσωπική του αντίληψη για κάθε θέμα, με τα συναισθήματα του ίδιου, αλλά και του αντικειμένου που επιθυμεί να αποτυπώσει στον φακό».
Δείτε ένα δείγμα από τη δουλειά του νεαρού Καβαλιώτη φωτογράφου
