Στέφανος: Όλοι μαζύ να είμεθα πάντοτε κοντά στον πονεμένο, στον πεινασμένο, στον φυλακισμένο, στον άνεργο, στον πρόσφυγα και στον μετανάστη…

Το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως & Θάσου

«Μέσα στη σπηλιὰ εγεννήθης ο σωτήρας μας, κρυφά, και χωρίς να γίνης αντιληπτός. και όμως ο ουρανός χρησιμο­ποιών­τας σαν στόμα τον αστέρα σε εκήρυξε προς όλους. ακόμη και σο­φούς άρχοντες και αστρονόμους εφώναξε και ήλ­θαν για να σε προσκυνήσουν μαζύ με όλους αυτούς, ας ελεή­σης και εμάς».

Με αυτά τα λόγια ο ιερός υμνογράφος της αγίας μας Εκκλησίας, μάς καλεί μπροστά στο Νέο Βρέφος της Βηθλεέμ που «κείτεται στη φάτνη μέσα στην εσχάτη πτωχεία του».

Μας καλεί μπροστά στο μέγα αυτό θαύμα των θαυμάτων, μπροστά στο μεγάλο αυτό «μυστήριο της ευσεβείας», που όπως ομολογεί ο άγιος Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς τον Τι­μό­θεο επιστολή του. «ο Θεός φανερώθηκε σαν άνθρωπος, το άγιο Πνεύμα απέδειξε ποιος ήταν, φανερώθηκε στους αγγέ­λους, εκηρύχθη στα έθνη, τον επίστευσε ο κόσμος, και ανελή­φθη με δόξα».

Είναι γεγονός το ότι η ενσάρκωση του Θεού Λόγου προσέφερε στην ανθρωπότητα εκείνο το οποίο ανέμεναν όλοι οι αν­θρω­ποι, δηλαδή την λύτρωση, την επαναφορά, την κάθαρση, την αναγέννηση, την μέσω της σαρκός παρουσία του Θεού επάνω στη γή. Άλλωστε αυτή την παρουσία προεφήτευσαν οι προφήτες και αυτή την επιδημία του Υιού του Θεού προητοίμασαν και προ­εικόνισαν οι πατριάρχες και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθή­κης. Αυτό αναφωνεί και ο προφητάνακτας και ψαλμωδός Δαβίδ. «λύτρωσιν απέστειλε Κύριος τω λαώ αυτού». Λύτρωση από την αμαρτία, από το σκοτάδι της πλάνης και της αδικίας και α­πό τον αιώνιο θάνατο. Διότι ο Χριστός εγεννήθη μέσα σε ένα κόσμο, ο οποίος αν και επλάσθη από τον Θεό σαν κόσμημα «λίαν καλός», δυστυχώς έγινε εξ αιτίας της προπατορικής α­μαρ­τίας στάδιο δυστυχίας, θλίψεως, πόνου και εξευτελισμού της ανθρωπίνης υπάρξεως. Δεν θα ήταν υπερβολή εάν λεγόταν το ότι επειδή η πάσχουσα ανθρωπότητα ήταν γεμάτη από αίματα και καρπούς ανομίας διότι «ελάτρευσε την κτίση παρά τον κτί­σαντα», γι αυτό τον λόγο στην θέση της λατρείας του μόνου και αληθινού Θεού, η ανθρωπότητα, ελάτρευσε την φύση, τα εί­δωλα, την αμαρτία, και τελικώς την ιδία την υπόσταση του αν­θρώπου, και ελησμόνησε τον Θεό. Είναι συγκινητικώτατο το ότι μέσα σε μία τέτοια ατμόσφαιρα, αφιλόξενη και γεμάτη από την απελπισία, ευρέθη ο Θεός, και «παρέλαβε την ιδική μας μορφή και φύση και εθέωσε αυτό που προσέλαβε». Αυτό το γεγονός πρέπει να αποτελή αιτία δοξολογίας και ευγνωμοσύνης προς τον Θεό διότι αν και η παραπαίουσα ανθρωπότητα ευρέθη μπρο­στά στον Παντοδύναμο Θεό αναπολόγητη και αποξενωμένη α­πό την χάρη του, έγινε αποδέκτρια του πιο μεγάλου αυτού δώ­ρου, του θείου δώρου της Λυτρώσεως. Γι αυτό και ο άγιος Παύ­λος ομολογεί στην προς Ρωμαίους επιστολή του. «κι όπου η αμαρτία εφάνη στο αληθινά τρομακτικό της μέγεθος, εκεί η χάρη του Θεού υπερεκάλυψε με το παραπάνω, και όπως με το όπλο του θανάτου εκυριάρχησε στον κόσμο η αμαρτία έτσι θα κυριαρχήση και η χάρη με την σωτηρία, που οδηγεί στην αιώνια ζωή μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».

Στο μεγαλείο αυτό αυτής της ουρανίου μυσταγωγίας μας προτρέπει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, λέγοντας. «Τρέξε πολύ γρήγορα μαζύ με το αστέρι και φέρε δώρα μαζύ με τους μάγους, χρυσάφι στον βασιληά, λιβάνι στον Θεό, και σμύρνα στον νεκρό, που απέθανε για σένα. Δόξασε μαζύ με τους ποιμένες, ύμνησε μαζύ με τους αγγέλους, γίνου χορός δοξο­λο­γίας μαζύ με τους αρχαγγέλους», και αλλού μας λέγει. «Ώ, πό­σο αξιοθαύμαστη είναι η νέα ένωση! Ώ, πόσο παράδοξη είναι η σύνθεση! Αυτός που υπάρχει δημιουργείται, ο αδημιούρ­γητος πλάθεται, και ο απεριόριστος περιορίζεται μέσω της νοεράς ψυχής, η οποία μεσιτεύει προς την Θεότητα και μέσω της υλικής φύσεως που είναι η σάρκα μας. Εκείνος που δίδει τον πλούτο γίνεται πτωχός, επειδή λαμβάνει την σάρκα μου, για να γίνω εγώ πλούσιος με την θεότητά του».

Με τον τρόπο αυτό εγκαινίζεται η επαναφορά του ανθρωπί­νου γένους κοντά στη Χάρη και την Βασιλεία του Θεού, η οποία είναι «δικαιοσύνη και εἰρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω». Αυτό διεκήρυξε και ο Χριστός. «την ιδική μου ειρήνη σας χαρί­ζω. Δεν σας την χαρίζω όπως την προσφέρει ο κόσμος». Η μεγάλη αυτή εορτή της χριστιανωσύνης όλους μας, μας συγκινεί και μας ξεσηκώνει σε λαμπρή πανήγυρη διότι σήμερα «ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο Θεός των προπατόρων μας, έδειξε την δόξα του Ιησού του δούλου του», και διότι «ο απόγονος του Αβραάμ έφερε την ευλογία σε όλους τους λαούς της γής».

Ο άγιος Γρηγόριος, ο επίσκοπος Νύσσης και αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου με μεγάλη χαρά αναφωνεί. «Να υψώσωμε, λοιπόν, το βλέμμα στην ουράνια στρατιά.  Να δούμε την χοροστασία των αγγέλων και να ακούσωμε την θεία τους υμνω­δία. Για ποιο λόγο οι άγγελοι δοξάζουν την θεότητα που βλέ­πομε στα πιο υψηλά; Επειδή ψάλλοντας και λέγοντας ‘και επί γής ειρήνη’ εγέμισαν από μεγάλη χαρά καθώς έβλεπαν την ειρήνη του Θεού, δηλαδή, τον ίδιο τον Υιό και Λόγο του Θεού σεσαρκωμένο επάνω στη γή. Η γή, που ήταν προηγουμένως καταραμένη, και γεμάτη από αγκάθια και τριβόλια, και ο τόπος της συμπλοκής και της εξορίας των κατεδικασμένων, εδέχθη την μοναδική Ειρήνη, τον Χριστό. Τετοιο θαυμαστό καρπό εγέννησε σήμερα η γή των ανθρώπων. Και όλα αυτά γίνονται σαν εκδήλωση εκ μέρους της ευδοκίας του Θεού, διότι ο Θεός αναμιγνύεται με την ανθρωπίνη φύση για να υ­ψωθή ο ἀνθρωπος στο ύψος του Θεού».

Και όμως, παρ’ όλη αυτή την μεγάλη ευλογία του Θεού στον κόσμο μας, σήμερα ο ανθρώπινος πολιτισμός, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και πνευματικές ανεπάρκειες, αυτοπροσδιορί­ζεται από κάποιους ως ο κόσμος των μεγάλων διαφορών και τα­ξικών επεμβάσεων και αλλοτριώσεων. Και αυτοί οι κάποιοι, χωρίς τον Χριστό, προσφέρουν δυστυχώς τον πόλεμο, την φτώ­χεια, την ανέχεια, την προσφυγιά, και τον κατ’ ευφημισμόν πλού­το, για να εξανεμίζουν και να εκμεταλλεύωνται την αξία του ανθρωπίνου προσώπου και να καταστρέφουν κάθε μορφή α­ξιο­πρεπείας και αλληλοσεβασμού μεταξύ των ανθρώπων. Προς αυτούς όλους απαντάμε με το ότι, η αγία μας Εκκλησία, με αρ­χηγό της, τον πάμπτωχο, τον μετανάστη, τον πρόσφυγα, τον άν­εργο, τον αδικημένο, τον ξεχασμένο, τον ταπεινό, τον διωκόμε­νο, τον ταλαιπωρημένο, τον νεογέννητο Κύριο ημών Ιησού Χριστό για τον οποίο «δεν ευρέθη ούτε ο τόπος για να γεννη­θή», ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΗ ΤΙΠΟΤΕ. Άντιθέτως μάλιστα, ενώ κάποιοι την συκοφαντούν, αυτή συνεχίζει και προσφέρει την διακονία της αγάπης της, με λύσεις φιλανθρωπίας, άλλη­λεγ­γύης και προσφοράς, ανθρωπίνης ελευθερίας και συμπα­ραστάσεως προς όλους τους ανθρώπους, τους αδυνάτους, τους φί­λους και αγαπημένους του Χριστού, ἀνεξαρτήτως φυλής, κα­τά­γωγής και γλώσσης.

Αδελφοί μου και παιδιά μου,

«Ας πάμε και εμείς έξω από το στρατόπεδο κοντά του, και ας υποφέρωμε τον ίδιο τον εξευτελισμό με τον νεογέν­νητο Χριστό μας, διότι δεν έχομε εδώ μόνιμη πολιτεία, αλλά λαχταρούμε την μελλοντική», όπως λέγει ο άγιος απόστολος Παύλος, και όλοι μαζύ, να είμεθα πάντοτε κοντά στον πονεμένο, στον πεινασμένο, στον φυλακισμένο, στον άνεργο, στον πρόσφυγα και στον μετανάστη, στον αδικημένο και ταλαιπω­ρημένο, στον ξένο, στον εξαρτημένο και στον περιθωριοποιη­μένο, επειδή «ο Χριστός δεν ήλθε στον κόσμο για να τον υπη­ρετήσουν, αλλά για να υπηρετήση και να προσφέρη την ζωή του λύτρο για όλους».

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

Με εγκάρδιες πατρικές ευχές και ευλογίες

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

V Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ

ΣΤΕΦΑΝΟΣ