Παραλίες: Μέτρα για τον κορονοϊό, αλλά όχι για τον… πνιγμό. Τι θα γίνει με τους ναυαγοσώστες;

«Ουδέν νεώτερον» για τις διαδικασίες πρόσληψης ναυαγοσωστών-«Γυμνές» οι παραλίες και η ασφάλεια των λουομένων-Γιατί το σχέδιο νόμου του υπουργείο Τουρισμού «πνίγει» τους πτυχιούχους ναυαγοσώστες, αλλά και τα μικρά καταλύματα και ξενοδοχεία

Ο κορονοϊός και πιο συγκεκριμένα τα μέτρα για τον περιορισμό της μετάδοσής του έχουν «παγώσει» κάθε εκδήλωση της δημόσιας ζωής, ενώ όσο πλησιάζει το καλοκαίρι, απειλεί να πλήξει θανάσιμα συνολικά και τον κλάδο του Τουρισμού.

Εκτός των άλλων, όμως, δημιουργεί και την ψευδαίσθηση ότι εξαλείφθηκαν και τα… τετριμμένα προβλήματα της κανονικότητας, όπως είναι οι πνιγμοί στις παραλίες της χώρας. Φέτος μπορεί να μην αναμένονται κύματα τουριστών, όμως το διακύβευμα γίνεται ακόμα πιο κρίσιμο: Περισσότερος κόσμος σε μη οργανωμένες παραλίες και οργανωμένες παραλίες -είτε από ιδιώτες είτε από δήμους- χωρίς να έχει προβλεφθεί μέχρι στιγμής η πρόσληψη ναυαγοσωστών.

Και μπορεί αυτήν τη στιγμή η πρόσληψη ναυαγοσωστών να κρίνεται ως ήσσονος σημασίας -έως πολυτελείας- τη στιγμή που πλανάται ο φόβος του ιού και του οικονομικού τριγμού, ωστόσο άπτεται της ασφάλειας και της ζωής των ανθρώπων οι οποίοι θα επιλέξουν να κάνουν ένα μπάνιο στη θάλασσα και το σύνθημα «πάνω από όλα η Υγεία» ισχύει σε κάθε περίπτωση.

Το σχέδιο νόμου του υπουργείο Τουρισμού, τα μικρά καταλύματα και οι οικονομικοί «πνιγμοί»

Υπάρχει και ένα ακόμη θέμα, αυτήν τη φορά επί… ξηράς: Το σχέδιο νόμου του υπουργείο Τουρισμού, με τίτλο «Ανάπτυξη καταδυτικού τουρισμού, ρυθμίσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα, ρυθμίσεις για κολυμβητικές δεξαμενές εντός τουριστικών καταλυμάτων, σήμα πιστοποίησης glamping και λοιπές διατάξεις», το οποίο βρίσκεται σε διαβούλευση και συγκεκριμένα η παράγραφος 1 του άρθρου 41, σχετικά με το προσωπικό καταλύματος στο οποίο λειτουργεί κολυμβητική δεξαμενή.

Σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη οι επιχειρήσεις ενοικιαζόμενων επιπλωμένων δωματίων-διαμερισμάτων και αυτοεξυπηρετούμενων καταλυμάτων και μικρών ξενοδοχείων, στις οποίες λειτουργεί κολυμβητική δεξαμενή, υποχρεώνονται να απασχολούν έναν τουλάχιστον απόφοιτο σχολής ναυαγοσωστικής εκπαίδευσης.

Πως όμως θα γίνει αυτό όταν ένα μικρό κατάλυμα στα έξοδα για την κατασκευή μιας πισίνας πρέπει να προσθέσει και έξοδα μηνιαίας λειτουργίας πάνω από 2.000 ευρώ (1,5 άτομα μισθός+ΙΚΑ+δώρα);

Επίσης, προκύπτει και το επόμενο ερώτημα, αν υπάρχουν τόσοι πολλοί πτυχιούχοι ναυαγοσώστες στην Ελλάδα. Οι τουριστικοί Δήμοι στην Ελλάδα χρειάζονται ναυαγοσώστες και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν. Αν προκύψει ανάγκη πρόσληψης τόσο μεγάλου αριθμού ναυαγοσωστών, σίγουρα θα πρέπει να γίνουν προσλήψεις και από διαφορετικές περιοχές, αφού μέσα σε μια κοινωνία δεν θα υπάρχει το απαιτούμενο προσωπικό να καλύψει όλες τις τοπικές ανάγκες. Αυτό συνεπάγεται ότι θα υπάρχει και κόστος διαμονής και σίτισης του προσωπικού το οποίο θα επιβαρύνει τον ιδιοκτήτη του καταλύματος.

Το αποτέλεσμα θα είναι είτε να μην υπάρχουν ναυαγοσώστες στα μικρά καταλύματα και ξενοδοχεία με πισίνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των τουριστών είτε οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των καταλυμάτων να εκτελούν χρέη ναυαγοσώστη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το εργασιακό μέλλον των ναυαγοσωστών. Μπρος γκρεμός και πίσω… «πνιγμός» δηλαδή, με το σχέδιο νόμου να μην εξυπηρετεί τελικά κανέναν.