Από την Κυριακή 17 Μαΐου 2020 επιτράπηκαν και πάλι οι Θείες Λειτουργίες παρουσία πιστών, αλλά και τα Ιερά Μυστήρια, γάμοι και βαφτίσεις, στους χώρους λατρείας, κάτω από αυστηρούς κανόνες υγιεινής τόσο για τους πιστούς, όσο και για το προσωπικό των Εκκλησιών.
Στους Ιερούς Ναούς της Καβάλας ο κόσμος συνέρρευσε από πολύ νωρίς, από τα ξημερώματα, πριν τον Όρθρο της Κυριακής, αντικρίζοντας εν αρχή ένα ανοίκειο σκηνικό με απαγορευτικές κορδέλες στις καρέκλες και αντισηπτικό στην είσοδο, με το προσωπικό των εκκλησιών να απολυμαίνει εικόνες και επιφάνειες και τον κόσμο να δείχνει τελικά εξοικειωμένος με τα νέα «ήθη και έθιμα» στην μετά «καραντίνας» εποχή.
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό μια… κόρη έμελλε να απαλύνει με τις φωνές της το βαρύ κλίμα των… ιών και το χαμόγελο των γονιών να θυμίζει ότι η «κανονικότητα» ξεκινάει από την ψυχή και την καρδιά και όχι από τα πρόστιμα, τις άρσεις και τις εξάρσεις.
Αυτή η «κανονικότητα» υπερίσχυσε της περίεργης «σκηνοθεσίας» –ελέω των καιρών- η οποία κυριαρχούσε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, την ώρα της πρώτης βάφτισης στην Καβάλα, μετά την άρση των μέτρων για τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού.
Και μπορεί ο κόσμος και οι επαφές να ήταν αμφότερα περιορισμένα, ωστόσο αυτό δεν πτόησε τους παρευρισκόμενους να χαρούν τις στιγμές του Μυστηρίου, όλους, πλην της βαπτισθείσας η οποία τήρησε το… έθιμο και έκλαψε κατά το δυνατόν… δυνατότερα.
Το πλείστον το οποίο δυνάμεθα να πούμε είναι να είναι γεροί οι γονείς, ο φίλος και συνάδερφος Θοδωρής και η φίλη Μαρία να χαίρονται το τέκνο τους, πάντα άξιος και δημιουργικός ο φίλος και συνάδερφος Άγγελος και πάντα χαρές στους γονείς και συγγενείς του ζευγαριού.
Όσο για τη μικρή Κατερίνα-Δανάη, να έχει μια ζωή χωρίς ιούς, μάσκες και «μάσκες», πανδημίες και περιορισμούς και να είναι γεμάτη θάρρος, όπως «τόλμησε» να βαφτιστεί σε μια περίοδο κατά την οποία είναι σπάνιες οι «αναγεννήσεις» και τα αισιόδοξα… κλάματα.
