Θόδωρος Μουριάδης: Ο Δημήτρης Φατούρος ανακαθόρισε τα όρια της Αρχιτεκτονικής

Έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο «δημιουργός» των αρχαιολογικών μουσείων Καβάλας και Φιλίππων - Συλλυπητήρια δήλωση του Δημάρχου Καβάλας - Ποιος ήταν ο εκλιπών

Πέθανε την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020 στη Θεσσαλονίκη, σε ηλικία 92 ετών, ο ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), αρχιτέκτονας, εικαστικός και συγγραφέας, ο οποίος διετέλεσε υπουργός Παιδείας, Δημήτρης Φατούρος.

Δείγματα της αρχιτεκτονικής παρακαταθήκης του εκλιπόντος αποτελούν, μεταξύ άλλων, το Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας και το Αρχαιολογικό Μουσείο Φιλίππων, αμφότερα κτισμένα τη δεκαετία του 1960.

Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας

Συλλυπητήρια δήλωση Δημάρχου Καβάλας

«Ο Δημήτρης Φατούρος υπήρξε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εγχώριας πανεπιστημιακής κοινότητας, διαγράφοντας αξιοσημείωτη διαδρομή τόσο ως Πρύτανης του ΑΠΘ, όσο και με την ιδιότητα του συγγραφέα σπανίων πονημάτων για την πολιτισμική πορεία της μεταπολεμικής κοινωνίας.

Με τη σύγχρονη κατασκευαστική έκφραση των δημιουργιών του, στις οποίες συγκαταλέγεται και ο σχεδιασμός των μουσείων Καβάλας και Φιλίππων (1962-64), συνέβαλε τα μέγιστα στον ανακαθορισμό των ορίων της Αρχιτεκτονικής.

Στην οικογένεια και το φιλικό του περιβάλλον, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».

Ποιος ήταν ο Δημήτρης Α. Φατούρος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), απ’ όπου αποφοίτησε το 1952. Από το 1945 έως το 1947 μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο Παναγιώτη Μάρθα. Από το 1953 έως το 1959 ήταν επιμελητής στο ΕΜΠ, στον Δημήτρη Πικιώνη και στον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Την περίοδο 1959-1996 ήταν καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και από το 1983 έως το 1988 διατέλεσε Πρύτανης του πανεπιστημίου.

Ο Δημήτρης Φατούρος ήταν από το 1996 ομότιμος καθηγητής στο ΑΠΘ. Το 2014 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών. Τo 1966-67 ήταν Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο Yale. Δίδαξε, έδωσε διαλέξεις σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης, των ΗΠΑ και αλλού.

Το ζωγραφικό του έργο, έως το 1966 που διακόπτεται, παρουσιάστηκε στην Ελλάδα σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις (Αθήνα 1957, Ύδρα 1962) καθώς και σε ομαδικές στο Παρίσι, στη Ρώμη, στη Φλωρεντία και αλλού. Έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία του για την τέχνη και την αρχιτεκτονική και έχει πολλές δημοσιεύσεις σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους και λεξικά.

Το αρχιτεκτονικό του έργο έχει δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και άλλες εκδόσεις, κι έχει παρουσιαστεί σε ντοκιμαντέρ και μονογραφίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έκθεση με το αρχιτεκτονικό του έργο πραγματοποιήθηκε το 2009 στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς και το 2010 στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ.

Επίσης, το έργο του έχει παρουσιαστεί σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στο εξωτερικό, στη Φραγκφούρτη, στο Παρίσι και στο Μιλάνο.

Ήταν ιδρυτικό μέλος σε Επιστημονικές, Πολιτισμικές Εταιρείες, όπως η Ελληνική Εταιρεία Αισθητικής, το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, υπήρξε εκλεγμένος πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ) γενικός διευθυντής Ανώτατης Εκπαίδευσης ΥΠΕΠΘ, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, υπουργός Παιδείας Σεπτέμβριος 1993 – Ιούνιος 1994, πρόεδρος του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας.