Την μοναξιά και την απομόνωση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, που βιώνουν τα άτομα με αναπηρία στη χώρα μας ήρθε να αναδείξει η τραγική ιστορία του 61χρονου ΑμεΑ που βρέθηκε μετά από δύο ημέρες στο πλευρό της νεκρής από Covid-19 μητέρας του, με τον ίδιο επίσης να βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση από τον ιό [διαβάστε εδώ το ρεπορτάζ]. Για τις λεπτομέρειες αυτού του περιστατικού, αλλά και για την αδυναμία του κράτους να… προλάβει παρόμοιες καταστάσεις μίλησε στον ALPHA Radio 88,6 ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Συλλόγου ΑμεΑ Νομού Καβάλας, Μάκης Κρεμμύδας, αναδεικνύοντας τις αδυναμίες της κρατικής μέριμνας απέναντι στα άτομα με αναπηρία.
Δεν υποστηρίζονται και δεν επιβλέπονται τα άτομα με αναπηρία
Ο κ. Κρεμμύδας αρχικά ανέφερε: «Ζούμε σε ιδιαίτερες εποχές και συνθήκες, προσομοιάζουν με αυτές του πολέμου, αλλά δυστυχώς διαπιστώνουμε πως η πολιτεία δεν δύναται να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν αυτό το διάστημα. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα μέρα με την ημέρα και όσο το σύστημα υγείας δεν μπορεί να ανταποκριθεί, τότε αρχίζουν και εμφανίζονται αυτά τα φαινόμενα που παρατηρούμε στην πολύ τραγική σημερινή ημέρα. H είδηση από τα social media έφτασε και στην Αθήνα, στην Ομοσπονδία μας και έχουν δηλώσει το ενδιαφέρον τους, ψάχνοντας να βρουν τα στοιχεία της οικογένειας. Τελικά εντοπίστηκαν από το νοσοκομείο και την αστυνομία και ευχαριστούμε τον διοικητή που έκανε τα αδύνατα δυνατά μέσα σε αυτήν την κατάσταση, όπως και την αστυνομία. Μας τα έχουν παραχωρήσει και έχουμε τηλέφωνα της οικογένειας στη διάθεσή μας, είναι πολύ αυξημένο το ενδιαφέρον και της τοπικής κοινωνίας και συμπολιτών μας που τηλεφωνούν, ρωτώντας αν μπορούν να βοηθήσουν και εκείνοι και είναι συγκλονιστικό το ενδιαφέρον, όπως και της κ. Πέππα από τον ΟΑΕΔ. Αλλά διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερες κοινωνικές δομές που θα γνωρίζουν ποιες οικογένειες έχουν πρόβλημα, ποιες δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, ποιοι θα έπρεπε να υποστηρίζονται και να επιβλέπονται όπως γίνεται και στο εξωτερικό από κάποιες υπηρεσίες που θα τους επισκέπτονται σε τακτά χρονικά διαστήματα ρωτώντας τους τι χρειάζονται ή αν έχουν πρόβλημα. Αυτά στη χώρα μας δεν γίνονται, αλλά ελπίζουμε να γίνουν, γιατί μία οικογένεια που αντιμετωπίζει μία αναπηρία ή ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας είναι μόνη της, υπάρχει περιθωριοποίηση, υπάρχει ο αποκλεισμός, υπάρχει η μοναξιά της οικογένειας που είναι στιγματισμένη».
Θα πρέπει να διερευνηθεί γιατί στάλθηκαν από το νοσοκομείο στο σπίτι
Δίνοντας κάποιες λεπτομέρειες για το τραγικό αυτό συμβάν, είπε: «Οι πληροφορίες μου για την οικογένεια αυτή λένε ότι διαπιστώθηκε ότι είχανε κορονοϊό, τους προτάθηκε να πάνε στο σπίτι και αν αληθεύει αυτό θα πρέπει να διερευνηθεί γιατί στάλθηκαν στο σπίτι και δεν νοσηλεύτηκαν με μία 90χρονη γυναίκα και ένα παιδί 61 ετών για το ποιος θα τους φρόντιζε, ποιος θα φρόντιζε ποιον, σε περίπτωση που το πρόβλημα γινόταν πιο οξύ. Υπήρχε μία αδερφή η οποία τους φρόντιζε, το δύσκολο ήταν ότι η αδερφή νόσησε επίσης και είναι στο νοσοκομείο, καθώς νοσεί βαριά, μία τραγική κατάσταση… Επίσης τώρα και ο 61χρονος είναι στο νοσοκομείο και νοσεί βαριά, γιατί σε αυτό το διάστημα που έμεινε σπίτι επιδεινώθηκε άρδην η υγεία και αυτού του ανθρώπου, όπως και της μητέρας του που κατέληξε και σε αυτές τις συνθήκες τι να πεις και που να καταλογίσεις ευθύνη».
Οι οικογένειες που βιώνουν δύσκολα είναι πολλές
Ο κ. Κρεμμύδας αναφέρθηκε και στις αδυναμίες της κρατικής μέριμνας απέναντι στα άτομα με αναπηρία: «Θα πρέπει οι δομές του κράτους μας να σκύψουν πάνω από αυτήν την περίπτωση, καθώς δεν είναι η μοναδική, απλώς είναι αυτές που αναδεικνύονται μέσα από ένα τραγικό περιστατικό. Οι οικογένειες που βιώνουν δύσκολα είναι πολλές, αλλά ακόμα και τα μεμονωμένα άτομα με αναπηρία που βρίσκονται σε ένα σπίτι υπό όποιες συνθήκες βρίσκονται εκεί και προσπαθούν να αντιπαλέψουν την αναπηρία τους και την καθημερινότητά τους, δεν είναι λίγοι οι συνάνθρωποί μας αυτοί. Ουδέποτε η πολιτεία μπήκε στη διαδικασία να καταγράψει το ποιος είναι που και ποιες είναι οι ανάγκες του και όλο αυτό κάνει δυσχερέστερη την αναζήτηση όλων αυτών των ατόμων. Ό,τι γνωρίζουμε, ως σύλλογος, είναι από τα μέλη μας ή από τη γειτονιά, αλλά τίποτα επίσημο. Είμαστε μόνοι μας σε μία κοινωνία που αδιαφόρησε και δεν φρόντισε να στελεχώσει έτσι το δυναμικό της για τα άτομα με αναπηρία όλα τα προηγούμενα χρόνια. Το αναπηρικό κίνημα προσπάθησε όλο το προηγούμενο διάστημα να αλλάξει το μοντέλο -ιατρικό και κοινωνικό- αντιμετώπισης των ατόμων με αναπηρία και των δικαιωμάτων των ατόμων αυτών, αλλά δυστυχώς ξαναγυρίζουμε στο μοντέλο αυτό και τα άτομα με αναπηρία είναι μόνα τους τελικά».
ΕΣΑμεΑ: Κανένα άτομο με αναπηρία αβοήθητο και μόνο στο σπίτι
Επείγουσα επιστολή απέστειλε η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) στον υπουργό Υγείας, Βασίλη Κικίλια, ζητώντας τη διενέργεια άμεσης έρευνας σχετικά με περιστατικό στην Καβάλα.
Αναλυτικά η επιστολή
Η ΕΣΑμεΑ ζητά να ληφθεί κυβερνητική απόφαση σύμφωνα με την οποία θα υπάρξει άμεση συνεργασία και συντονισμός μεταξύ της υπηρεσίας «Βοήθειας στο Σπίτι», των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων, των κέντρων κοινωνικής πρόνοιας κλπ. και των υγειονομικών υπηρεσιών, καθώς και εποπτεία του δικτύου, σε κάθε δήμο της χώρας. Να διαταχθούν όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες να εργαστούν, ώστε κανένας μοναχικός ηλικιωμένος ή άτομο με αναπηρία να μην είναι μόνος του στο σπίτι, αβοήθητος, απροστάτευτος, μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Οι πληροφορίες που ήρθαν στη δημοσιότητα σηματοδοτούν αφενός την έλλειψη επικοινωνίας και συντονισμού μεταξύ υγειονομικών υπηρεσιών τοπικής αυτοδιοίκησης, νοσοκομείων κλπ, υπηρεσιών της Πρόνοιας, των Δήμων κλπ., αφετέρου την τραγική κατάσταση στην οποία μπορεί να περιέλθει ένας ενήλικας με βαριά αναπηρία στη χώρα μας. Η σχετική συζήτηση που έχει ανοίξει περί ύπαρξης ή μη οικογένειας λειτουργεί παρελκυστικά, καθώς η φροντίδα ενός ενήλικα με βαριά αναπηρία δεν επιτρέπεται να επαφίεται στην οικογένεια σε ένα κράτος πρόνοιας. Αυτός είναι ο λόγος που η ΕΣΑμεΑ και σύσσωμο το αναπηρικό κίνημα ζητά μετ’ επιτάσεως τη διενέργεια έρευνας για το περιστατικό, ώστε να διαπιστωθεί σε ποιο σημείο το σύστημα χωλαίνει.
Το συγκεκριμένο περιστατικό, εκτός της τραγικής του διάστασης, αποτελεί και κατάφορη παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.