Με την καταδίκη του δράστη της διπλής δολοφονίας στη Χρυσούπολη και με την επιβολή από το Δικαστήριο της ανώτατης ποινής έπεσε την Παραασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020 η «αυλαία» μιας υπόθεσης που τον Αύγουστο του 2019 συντάραξε το πανελλήνιο [διαβάστε περισσότερα πατώντας εδώ].
Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Δράμας ομόφωνα έκρινε ένοχο τον κατηγορούμενο για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση κατά συρροή και για οπλοχρησία-οπλοκατοχή.
Η Έδρα δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό και επέβαλε στον δράστη συνολική ποινή κάθειρξης δις ισόβια για την ανθρωποκτονία και 18 μήνες για την οπλοχρησία-οπλοκατοχή.
Η ετυμηγορία του Δικαστηρίου ικανοποίησε τους συγγενείς των θυμάτων. Ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής, ποινικολόγος Μανώλης Βονικάκης μίλησε στο KAVALA POST για την απόφαση που, 15 μήνες μετά, «απένειμε Δικαιοσύνη».
Αναλυτικά, ο κ. Βονικάκης δήλωσε:
«Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Δράμας στη σημερινή δημόσια συνεδρίασή του, σε μια ενδελεχή και άρτια επ’ ακροατηρίω διαδικασία που –παρά τις πρωτόγνωρες δύσκολες συνθήκες διεξαγωγής της, ένεκα του αυστηρού υγειονομικού πρωτοκόλλου και των μέτρων προστασίας, δη στη Δράμα με το έντονο ιικό φορτίο– εξασφάλισε με τους άψογους χειρισμούς του διευθύνοντος τη συζήτηση πολύπειρου Πρόεδρου Πρωτοδικων Δράμας και την άψογη συνεργασία όλων των παραγόντων της δίκης να εξασφαλίσει το αδιάβλητο και πολυτελές δικονομικό πλαίσιο της δίκαιης δίκης για τον κατηγορούμενο, που αυτό, και για τον πιο ειδεχθή εγκληματία, είναι στόχος ακόμη και ημών εν προκειμένω των συνηγόρων της υποστήριξης της κατηγορίας, ως βασική συνιστώσα του Κράτους δικαίου και της ποινικο-δικονομικής τάξης ως βασικής λειτουργίας μιας ευνομούμενης δικαιοκρατικής πολιτείας.
Άλλως, δεν θα είχαμε ανάγκη από δικαστήρια αλλά εκτελεστικά αποσπάσματα!
Το ΜοΔ Δράμας απένειμε Δικαιοσύνη, καταδικάζοντας ομόφωνα τον δράση του διπλού φονικού στη Χρυσούπολη Καβάλας τον Αύγουστο του 2019, σε δις ισόβια κάθειρξη, κηρύσσοντάς τον ένοχο για ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, καταρριπτομένου του ισχυρισμού περί συνδρομής βρασμού ψυχικής ορμής.
Έτι δε περαιτέρω, ομόφωνα απέρριψε άπαντες τους αυτοτελείς του ισχυρισμούς περί συνδρομής ελαφρυντικών περιστάσεων, τόσο του προτέρου σύννομου βίου όσο και της ειλικρινούς μεταμέλειας.
Επιβεβαίωθηκε εκ νέου η διαπίστωση που αποτελεί κοινό τόπο στους κύκλους των συναδέλφων που ασχολούνται με τη μάχιμη ποινική δικηγορία ότι κάθε ψέμα, κάθε απισχασμενο επιχείρημα, κάθε έωλος και προδήλως ανυπόστατος ισχυρισμός που θα προβληθεί στο στάδιο της προδικασίας από την απολογία του κατηγορουμένου μέχρι και το πέρας της ανακρίσεως, όταν δεν συνοδεύεται από την αντίστοιχη αποδεικτική τεκμηρίωση, δημιουργεί ένα χρέος προς την αλήθεια. Και επ’ ακροατηρίω, συνήθως, η αλήθεια ζητά την αποκατάστασή της και μάλιστα με τόκο.
Η νομολογιακη-δικαστηριακή πρακτική δηλοί ότι η γενναία και ειλικρινή ομολογία του δράστη αρχής γενομένης της ποινικής διαδικασίας, ήτοι από την τέλεση μιας ειδεχθούς αξιόποινης πράξης, τυγχάνει επιεικέστερης μεταχείρισης στο Δικαστήριο ουσίας, από τη στείρα άρνηση που μάλλον συνιστά ηχηρή παραφωνία».