Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη που κοινοποιείται και προς τους Υπουργούς Υγείας, Εργασίας και Οικονομικών, αλλά και του βουλευτές Καβάλας απέστειλαν οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας με την οποία εκφράζουν την έντονη διαμαρτυρίας τους για την αλλαγή των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης τους.
Στην επιστολή τονίζεται ότι είναι αδύνατο να εργαστεί μία Νοσηλεύτρια ως τα 62 της χρόνια συμπληρώνοντας 42 και 45 χρόνια εργασίας, αν έχει ξεκινήσει στα 20 της χρόνια, την ώρα που κάποιοι άλλοι συνταξιοδοτούνται όταν συμπληρώσουν το ηλικιακό όριο. Επισημαίνεται δε ότι είναι ανέντιμο και ανήθικο να κρατάνε οι αρμόδιοι στο συρτάρι το πόρισμα της επιτροπής Μπεχράκη για τα ΒΑΕ.
Η επιστολή αναφέρει:
«‘’Αν μπορείς να΄σαι ατάραχος όταν τριγύρω οι άλλοι σ’ εσένα ρίχνουν το άδικο μέσα στην παραζάλη, αν μπορείς όταν δισταγμούς για σένα θα’ χουν εκείνοι να’ χεις στη δύναμή σου εσύ κρυφή εμπιστοσύνη?’’
Πόσο δίκιο έχει ο Κίπλινγκ? Έτσι πορευόμαστε χρόνια τώρα σε αυτόν τον αδυσώπητο αγώνα της ζωής, πέφτουμε ,σηκωνόμαστε ,στεκόμαστε και συνεχίζουμε γιατί διψάμε γι’ αυτήν, γιατί θέλουμε να γευτούμε τις μικρές ευτυχίες της.
Είμαστε Νοσηλευτές (υποψήφιοι για συνταξιοδότηση ως τώρα) εργαζόμενοι στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας από 33 χρόνια και πάνω.
Χρόνια σκληρής δουλειάς, ευθύνης τεραστίων διαστάσεων για το αυτονόητο της ανθρώπινης ζωής, σωματικής κόπωσης λόγω ωραρίων, αλλά και πολλές φορές υψηλής ψυχικής ανταμοιβής ρέουσας αγάπης και καλοσύνης από συνανθρώπους μας. Βέβαια όλα αυτά από επιλογή μας. Όμως σίγουρα επιλογή μας δεν είναι να αλλάζετε ή μάλλον να ορίζετε τα δικά μας όνειρα..
Ξέρετε κύριοι-ες έχουμε και εμείς όνειρα γιατί είμαστε άνθρωποι που θέλουμε να θερίσουμε και να γευτούμε τους καρπούς των κόπων μας. Πόσο μπορούμε να είμαστε ατάραχοι με αυτές τις εξελίξεις? Πώς να ζήσουμε χωρίς όνειρα, γιατί μας τα κλέψατε?
Ζητάμε τροποποίηση του νόμου που ψηφίσατε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ! Αδύνατον να εργαστεί μία Νοσηλεύτρια ως τα 62 της χρόνια συμπληρώνοντας 42 και 45 χρόνια εργασίας! Ίσως να μην το γνωρίζετε αλλά σας πληροφορούμε πως οι Νοσηλευτές της δικής μας γενιάς εργαζόμαστε από τα 17 και 20 έτη μας και στα 62 δεν θα έχουμε 40 έτη υπηρεσίας αλλά από 42 έως 45 έτη υπηρεσίας. Δεν είναι άδικο, δεν είναι άνιση μεταχείριση αυτό όταν ακόμη και σήμερα συνταξιοδοτούνται με λιγότερα έτη υπηρεσίας μόνο γιατί συμπληρώνουν το όριο ηλικίας? Ποιο είναι το έγκλημά μας και μας τιμωρείται ? Ότι εργαζόμαστε από παιδιά και έχουμε διανύσει μια ολόκληρη ζωή μέσα στο Νοσοκομείο?
Κάναμε υπομονή ξέροντας ότι πλησιάζει η ώρα της αποχώρησης μας από την υπηρεσία, αφού είχαμε συμπληρώσει τουλάχιστον 35 έτη υπηρεσίας, είχαμε θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα όπως μας είχαν διαβεβαιώσει οι νομικοί και ξαφνικά ,μετά από μία γνωμοδότηση μας αφαιρείται το δικαίωμά μας και μας υποχρεώνετε να παραμείνουμε ως τα 62 μας έτη δηλαδή παραπάνω έξι χρόνια.
Μας ισοπεδώνετε, μας απορρίπτετε και μας εξομοιώνετε με τον ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Πολύ φοβόμαστε ότι δεν έχετε γνώση της λειτουργίας του Δημοσίου ή εθελοτυφλείτε και αυτό πράγματι είναι πολύ οδυνηρό! Πλέον έχει χαθεί η εμπιστοσύνη μας προς εσάς. Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί πια ότι το ηλιακό όριο συνταξιοδότησης δεν θα αλλάξει αύριο? Μπορεί αυτά να ισχύουν στην Ευρώπη όμως, εσείς πρώτος θα έπρεπε να γνωρίζετε την δική μας πραγματικότητα που βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια, έλλειψη προσωπικού, αναξιοκρατία, ευτελείς αμοιβές, απουσία επιμόρφωσης, αναβάθμισης, παράνομο ωράριο εργασίας… Ε δεν μας λες και Ευρώπη….
Σημειωτέον οφείλετε ως πολιτική ηγεσία να αναγνωρίσετε έμπρακτα την συμβολή μας στο Σύστημα Υγείας της χώρας τόσο κατά την διάρκεια της πανδημίας όσο και διαχρονικά. Είναι ανέντιμο και ανήθικο να συνεχίζετε να κρατάτε στο συρτάρι το πόρισμα της επιτροπής Μπεχράκη για τα ΒΑΕ !
Ζητάμε ΣΥΝΕΣΗ,ΠΡΟΣΟΧΗ,ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΠΟΛΥ. Έχουμε αδικηθεί ως κλάδος τόσο πολύ ! Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την επίλυση των προβλημάτων μας με υπευθυνότητα, παρά μόνο ίσως, για προσωπικά ή πολιτικά οφέλη.
Δεν χρειαζόμαστε τα κίβδηλα, υποκριτικά χειροκροτήματα σας, παρά ειλικρινείς και ανθρώπινες κουβέντες, κατανόηση του προβλήματος, όπως αρμόζει σε μια πολιτισμένη κοινωνία για την ευημερία όλων μας».