Προ ημερών, πέριξ του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας τοποθετήθηκαν «κολονάκια» [εύκαμπτοι στήλοι] στους «περιφερειακούς» δρόμους του κτιρίου, με αποτέλεσμα να περιοριστούν έτι περαιτέρω οι διαθέσιμες θέσεις στάθμευσης.
Το γεγονός ξεσήκωσε αντιδράσεις και πολλά αρνητικά σχόλια που είχαν ως «στόχο» τη Διοίκηση του Νοσοκομείου.
Με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο Διοικητής του ΓΝΚ Αχιλλέας Γερόπουλος εξηγεί τους λόγους για τους οποίους προχώρησε σε μια τέτοια κίνηση, απαντώντας σε όσους έσπευσαν να τον «δικάσουν» και υπερασπιζόμενος μια απόφαση που ως πρωταρχικό στόχο έχει «τη διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής».
Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο της ανάρτησης Γερόπουλου:
«Σε μια δημοκρατική κοινωνία κάθε άνθρωπος έχει το ελεύθερο της γνώμης του και η εκφορά της οποιας κριτικής στο δημόσιο διάλογο ειναι καλοδεχούμενη και αποτελεί συχνά το μέσο παραγωγής λύσεων.
Είθισται ακόμη αυτοί που ασκούν διοίκηση να γίνονται αποδέκτες κριτικής, συχνά διατυπωμένης και με αιχμηρό τρόπο.Κι αυτό ακόμη είναι καλοδεχούμενο ή έστω αποδεκτό εφόσον πληροί τους κανόνες της διαλεκτικής τέχνης.
Η στείρα όμως κριτική, αυτή που σκοπό έχει αποκλειστικά την διαφωνία και τη δημιουργία εντυπώσεων και ουδαμώς ενδιαφέρεται για την εξεύρεση λύσεων είναι κάτι στο οποίο θα με βρείτε σταθερά απέναντι.
Πολλώ δε μάλλον όταν το θέμα της συζήτησης είναι κάτι που αφορά την ουσία της ύπαρξης, την προστασία της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.
Ο λόγος, όπως αντιλαμβάνεστε για την “αναστάτωση” που προκλήθηκε τις τελευταίες μέρες με το έργο της διαγράμμισης και τοποθέτησης εύκαμπτων στηλών στον περίβολο του νοσοκομείου.
Όπως έχω εξηγήσει προκαταβολικά σε δελτίο τύπου που εξέδωσα, το έργο ήταν επιβεβλημένο από τους κανονισμούς ασφαλείας που προέκυψαν απο σύσκεψη με τους αρμοδίους φορείς προκειμένου να κινούνται με ευχέρεια στον περίβολο του νοσοκομείου γερανοφόρα οχήματα της πυροσβεστικής και άλλα οχήματα έκτακτης ανάγκης καθώς φυσικά και τα ασθενοφόρα.
Οι φυσικές καταστροφές δεν ειναι πλέον ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας που αφορά τον κινηματογράφο αλλά δυστυχώς, όπως μας υπενθυμίζει με σκληρό τρόπο η πραγματικότητα ένα στοιχείο της καθημερινότητας για το οποίο έχουμε χρέος να ετοιμαστούμε. Ώστε όταν έρθει εκείνη η ώρα να έχουμε τα μούτρα να αντικρίσουμε τους πολίτες, που με το δίκιο τους θα μας ψέξουν αν χαθούν ανθρώπινες ζωές ή κινδυνεύσουν εξαιτίας παραλείψεων μας.
Εν κατακλείδι λοιπον θα επαναλάβω πως λυπάμαι για την όποια ταλαιπωρία πολιτών και εργαζομένων προκύψει από τη διαδικασία ολοκλήρωσης του έργου ή και μετά απο αυτό,αλλά φρονώ πως κάθε δημοκρατικός άνθρωπος ,έχει τη στοιχειώδη αλλυλεγγύη ώστε να βαζει την όποια ταλαιπωρία του κάτω από το κοίνο καλό και την ανάγκη για διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής».