Σηκώνει το… γάντι ο Γιώργος Τσακίρης και με ένα μακροσκελές κείμενο-άρθρο του στο KAVALA POST απαντά στην τοποθέτηση του Κωστή Σιμιτσή (διαβάστε την εδώ) σχετικά με την κυβερνητική πολιτική που αφορά στην παραχώρηση (ή μη) των ανενεργών στρατοπέδων. Έχει ενδιαφέρον το ότι ο μια «συζήτηση» που ξεκίνησε μετά τη γνωστοποίηση της παραχώρησης του πρώην στρατοπέδου Ζήση στη Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως για την ανέγερση ρωσικού ναού (διαβάστε το θέμα εδώ) συνεχίζεται «ανοιχτά», δημόσια, με τις τοποθετήσεις των πολιτικών παραγόντων.
Ο πολιτευτής και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου των Ανεξάρτητων Ελλήνων αντιπαρέρχεται των επιχειρημάτων του τ. δημάρχου προβάλλοντας το παράδειγμα του δήμου Σερρών, ενώ υπεραμύνεται της παραχώρησης του στρατοπέδου Ζήση της Αλεξανδρούπολης για την ανέγερση του ναού, τονίζοντας ότι πρόκειται για μια μεγάλη επένδυση -ύψους 4,5 εκ. ευρώ- που θα έχει πολλαπλά οφέλη για την περιοχή, τόσο κατά τη διάρκεια της κατασκευής όσο και μετά. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του κ. Τσακίρη.
Το πρώην στρατόπεδο «Ασημακοπούλου» και ο … «ανεφάρμοστος νόμος»
Κατ’ αρχήν θεωρώ εξαιρετικά θετικό το ότι ο πρώην Δήμαρχος κ. Σιμιτσής, παρακολουθεί την -μη άξια λόγου-πολιτική μου «καριέρα». Μια μικρή (γραμματική κυρίως) διόρθωση, καθώς το θεσμικό όργανο του κινήματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων του οποίου όντως (και για πρώτη φοράπριν λίγους μήνες) αποτελώ μέλος, ονομάζεται «Εθνικό» και όχι «Πολιτικό» Συμβούλιο. Θεωρώ δε απαραίτητο να επαναλάβω ότι πέντε ακόμη μέλη του κινήματος από την Καβάλα (συνολικά 6 δηλαδή από το σύνολο των 148μελών του Εθνικού Συμβουλίου), επίσης εξελέγησαν στο ως άνω θεσμικό όργανο του κινήματος, κάτι που αποτελεί εξαιρετική επιτυχία.
Όσον αφορά δε την … «ανοχή χωρίς αντιρρήσεις» στις αποφάσεις και τις πολιτικές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ως μέλους της παρούσας κυβέρνησης με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να παρατηρήσω ότι είναι αξιοπρόσεκτη η (σε κάθε επίπεδο τελικά) προσπάθεια δημιουργίας έσω-κυβερνητικών τριβών μεταξύ των μελών της, κάτι που γίνεται ίσως κατανοητό, αν αναλογιστεί κανείς την πιθανή εμπειρία στελεχών των προηγούμενων κυβερνητικών εταίρων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ). Ευχής έργο θα αποτελούσε βέβαια, η κατανόηση εκ μέρους όσων συνεχίζουν να απορούν με την κοινή πορεία των σημερινών κυβερνητικών εταίρων, του γεγονότος ότι, παρά τις σημαντικές ιδεολογικές αφετηρίες μας, αυτά που αποτελούν τον βασικό και αδιάσπαστο κορμό της συνεργασίας μας, είναι α) η απόλυτη αφοσίωσή μας στην οριστική αποδέσμευση της χώρας από τον οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό, και β) η επίσης απόλυτη αφοσίωσή μας στην ολοκληρωτική κατάργηση κάθε έννοιας διαπλοκής και η τιμωρία όσων επί δεκαετίες την εξέθρεψαν και την υπηρέτησαν πιστά.
Πάμε τώρα επί του αντικειμένου.
Πρώην στρατόπεδο «Ασημακοπούλου» και οι προοπτικές παραχώρησής του στον Δήμο Καβάλας.
Είναι τελικά ανεφάρμοστος ο νόμος 4407/27.07.2016 (ΦΕΚ Α134);
Εδώ θα «μπω στα … χωράφια» του κ. Σιμιτσή, μιας και, έγκριτος νομικός ο ίδιος, θα πρέπει να μπορεί να διαβάζει και να κατανοεί απείρως ευκολότερα από εμένα, τους νόμους του κράτους.
Τι αναφέρει λοιπόν ο νόμος στο Άρθρο 13;
«Κατ’ εξαίρεση η ΥΠ.Α.Α.Π.Ε.Δ., μπορεί να συνομολογεί απευθείας με νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.), καθώς και με νομικά πρόσωπα που ανήκουν ή εποπτεύονται από αυτούς, τους όρους για την αξιοποίηση ακινήτων, που αναφέρονται στο άρθρο 10 και βρίσκονται στην περιοχή τους, χωρίς τη διαδικασία των παραγράφων 4 έως 12 του άρθρου 11, υπό τις εξής προϋποθέσεις:
α) οι Ο.Τ.Α. α΄ και β΄ βαθμού ή τα νομικά πρόσωπα που ανήκουν ή εποπτεύονται από αυτούς υποβάλλουν πλήρες βιώσιμο επιχειρηματικό πλάνο και οικονομοτεχνική μελέτη με σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα υλοποίησης,
β) η συμφωνηθείσα αντιπαροχή αποτιμώμενη σε χρήμα δεν υπολείπεται του 5% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου ή σε περίπτωση μη υπαγωγής στο αντικειμενικό σύστημα, του 5% επί της αξίας, όπως αυτή προσδιορίζεται νόμιμα από τη φορολογική αρχή,
γ) η σχετική συμφωνία εγκρίνεται από το Σ.ΑΜ (Συμβούλιο Άμυνας)»
Ποια είναι η ΥΠ.Α.Α.Π.Ε.Δ;
Είναι η υπηρεσία που συστάθηκε με τον ίδιο ως άνω νόμο, με βάση το Άρθρο 9, το οποίο αναφέρει «Στο ΥΠ.ΕΘ.Α. συνιστάται υπηρεσία με τίτλο «Υπηρεσία Αξιοποίησης της Ακίνητης Περιουσίας των Ενόπλων Δυνάμεων» (ΥΠ.Α.Α.Π.Ε.Δ.), η οποία λειτουργεί ως οργανωτική μονάδα επιπέδου διεύθυνσης και υπάγεται απευθείας στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας».
Στο Άρθρο 10 δε, προβλέπεται η αποστολή της η οποία « … είναι η αξιοποίηση των ακινήτων ιδιοκτησίας του Ταμείου Εθνικής Άμυνας (Τ.ΕΘ.Α.), του Ταμείου Εθνικού Στόλου (Τ.Ε.Σ.) και του Ταμείου Αεροπορικής Άμυνας (Τ.Α.Α.) που δεν χρησιμοποιούνται για στρατιωτικούς σκοπούς, προς όφελος των Ενόπλων Δυνάμεων και των στελεχών τους, καθώς και η αξιοποίηση των ακινήτων του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (Μ.Τ.Σ.), του Μετοχικού Ταμείου Ναυτικού (Μ.Τ.Ν.) και του Μετοχικού Ταμείου Αεροπορίας (Μ.Τ.Α.), προς όφελος των μετόχων των Μετοχικών Ταμείων» (τα έντονα γράμματα δικά μου)
Επί του (περιβόητου) πλέον μισθώματος του 5%, τώρα
Εδώ ο κ. Σιμιτσής «παραβιάζει ανοιχτές θύρες»!
Αναφέρει σε κάποιο σημείο του σχολίου του ότι «Στην πολεοδομική μελέτη που εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία από το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας για το στρατόπεδο Ασημακοπούλου … προβλέπεται επίσης ότι ο Στρατός θα λάβει ως αντάλλαγμα 28 μικτά, 13 καθαρά, οικοδομήσιμα στρέμματα που ανήκουν στον Δήμο Καβάλας. Αν το τετραγωνικό μέτρο αξίζει περίπου 200€, όπως ήδη προαναφέρθηκε, αυτό σημαίνει πως το Υπουργείο Άμυνας προτείνεται να λάβει γη αξίας (13.000 Χ 200 =) 2.600.000€. Δηλαδή ποσοστό 21% της γης που παραχωρεί. Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτή η ανταλλαγή είναι πολύ πιο συμφέρουσα από το 5% μιας αβέβαιης επιχειρηματικής προοπτικής».
Και γιατί «παραβιάζει ανοιχτές θύρες»; Μα γιατί αυτό ακριβώς προβλέπεται στον ίδιο ως άνω νόμο (4407/2016) στο άρθρο 11, η παράγραφος 2 του οποίου αναφέρει ότι «Η ΥΠ.Α.Α.Π.Ε.Δ. επιλέγει τα ακίνητα, των οποίων η αξιοποίηση θα διενεργείται αποκλειστικά με εκμίσθωση κατόπιν χρηματικής ή άλλης αντιπαροχής αποτιμητής σε χρήμα …». Ή άλλης αντιπαροχής αποτιμητής σε χρήμα, λοιπόν. Είναι δε αυτό ακριβώς που πρότεινε και έγινε δεκτό από το υπουργείο ο Δήμος Σερρών και κατά πάσα πιθανότητα, αποτελεί την πρόταση προς διαπραγμάτευση που κατατέθηκε από τον Δήμο Καβάλας στις αρχές του 2016.
Η επίκληση δε του «ανεφάρμοστου» με το παράδειγμα των στρατοπέδων «Εμμανουήλ Παππά» & «Παπαλουκά» στον Δήμο Σερρών, λόγω του ότι «δεν υπήρξε κανένα επενδυτικό σχέδιο», μάλλον «πιάνει αδιάβαστο» τον πρώην Δήμαρχο, μιας και, μελέτη βιωσιμότητας για τα εν λόγω στρατόπεδα έχει κατατεθεί τόσο στο Δημοτικό Συμβούλιο Σερρών, όσο και στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Τ.ΕΘ.Α. στις 13-9-2016. Και τι άλλο μπορεί να είναι μία «μελέτη βιωσιμότητας» παρά μία μελέτη που ως στόχο της έχει την ανάλυση ενός προτεινόμενου επιχειρηματικού εγχειρήματος ώστε να καθοριστούν οι δυνατότητες επιτυχίας του εγχειρήματος αυτού;
Και άραγε … πώς και από ποιον (ή ποιους) συντάχθηκε αυτή η μελέτη, όταν υπάρχει το επιχείρημα ότι … δεν μπορούν να προκηρυχθούν μελέτες για χώρους που δεν ανήκουν στον Δήμο διότι … απαγορεύεται;!
Όσον αφορά δε την παραχώρηση στην Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης στρεμμάτων του στρατοπέδου «Ζήση», και την … παρανομία που «βγάζει μάτια», είμαι σίγουρος ότι ο πρώην Δήμαρχος είναι γνώστης του Άρθρου 84 του νόμου 3883/24.09.2010 (ΦΕΚ Α167), το οποίο αναφέρει πως «Ακίνητα ιδιοκτησίας του Ταμείου Εθνικής Άμυνας, του Ταμείου Εθνικού Στόλου και του Ταμείου Αεροπορικής Άμυνας μπορεί με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του κάθε Ταμείου να παραχωρούνται κατά χρήση στο Δημόσιο ή νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και ιδίως στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, εφόσον τα ακίνητα αυτά δεν είναι αναγκαία για τις Ένοπλες Δυνάμεις και με την παραχώρηση της χρήσης εξυπηρετούνται λόγοι γενικού συμφέροντος. Η παραχώρηση της χρήσης μπορεί να γίνεται χωρίς αντάλλαγμα …»
Εκτιμώντας το χιούμορ, θα αντιπαρέλθω τις αναφορές σε « …κέρδη από την πώληση κεριών κι από τις «εισφορές» των πιστών στο παγκάρι, σε προσλήψεις ιερέων, νεωκόρων και ψαλτών, σε υπηρεσίες αγιογράφων και ξυλουργών …» όπως επίσης κι εκείνη για τον … τρόπο μέτρησης της προοπτικής προσέλκυσης τουριστών από την ομόδοξη Ρωσική Δημοκρατία και τις προφητείες του Οσίου Παϊσίου, μιας και μόνον ως καλόπιστο (αν και όχι της απολύτου αρεσκείας μου) χιούμορ μπορώ να τις «μεταφράσω», κι επ’ ουδενί ως … επιχειρηματολογία.
Ίσως όμως πάλι, η νοοτροπία αυτή του «απορρίπτω κάτι γιατί δεν μου αρέσει ή δεν γίνεται ακριβώς όπως εγώ θέλω, παρά τα οφέλη που μπορεί αυτό να έχει στο γενικό σύνολο», να εξηγεί εν μέρει τη μέχρι σήμερα συμπεριφορά κάποιων εκ των (παρελθόντων ή παρόντων) αρχόντων του Δήμου.
Γιατί, πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς την απαξίωση μιας επένδυσης 4,5 εκατομμυρίων ευρώ στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης (ή όπου αλλού) ;
Μια επένδυση δηλαδή που από τα πρώτα στάδια υλοποίησής της, θα προσφέρει εργασία σε δεκάδες επαγγελματίες της περιοχής, που τόση ανάγκη την έχουν, πέραν των όποιων άλλων πλεονεκτημάτων (άμεσων ή έμμεσων) θα προσφέρει στην περιοχή ;
Εν κατακλείδι. Το πρώην στρατόπεδο «Ασημακοπούλου» είναι εκεί και περιμένει.
Χρόνια τώρα.
Κι όσο οι έχοντες την αποκλειστική και κατά προτεραιότητα αρμοδιότητα να κινήσουν, η να συνεχίσουν τις διαδικασίες διεκδίκησής του, αρνούνται να δουν τις τεράστιες προοπτικές αξιοποίησής του αλλά και την καλή θέληση και διάθεση συνεργασίας του νυν υπουργού Εθνικής Άμυνας και των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου, τόσο θα καθίστανται υπόλογοι απέναντι στους δημότες τους για την εδώ και μήνες (τουλάχιστον) απραξία τους.
Εκτός βέβαια εάν η παρούσα κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός, δεν είναι της αρεσκείας τους.
Και αυτό, είναι «άλλου παπά Ευαγγέλιο».