Η απόφαση του Δικαστηρίου να κρίνει άκυρο το καθεστώς της διαθεσιμότητας στο οποία αρχικά είχαν μπει οι εργαζόμενοι στα Λιπάσματα και καταχρηστικές τις απολύσεις οι οποίες έγιναν με την προσχηματική κατάθεση μηνύσεων σε βάρος τους, αλλά και η διαταγή να καταβληθεί στον καθένα ξεχωριστά ο μισθός υπερημερίας και οι νόμιμες αποζημιώσεις,συν 1.500 ευρώ για ηθική βλάβη (διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ εδώ), είναι μια εργατική νίκη την οποία-καταρχάς-χαιρετίζει σε πανηγυρικό τόνο και το ΠΑΜΕ Καβάλας, ωστόσο με μια μακροσκελή ανακοίνωση, τονίζει ότι αυτή η νίκη δεν πρέπει να είναι η τελευταία, αλλά να αποτελέσει το έναυσμα για την πλήρη δικαίωση των απολυμένων όχι μόνο των Λιπασμάτων, αλλά όλων των εργασιακών χώρων.
Παράλληλα, βάλει κατά του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, αλλά και της κυβέρνησης, της ΓΣΕΕ και του ΕΥΚ Καβάλας, καθώς όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, «με κάθε τρόπο υμνούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την “ανάπτυξη” των κερδών τους που γίνεται μόνο μέσα από τα τσαλαπάτημα των δικών μας δικαιωμάτων και βάζουν πλάτη όλα αυτά τα χρόνια και δεν λένε κουβέντα για τις ελαστικές μορφές εργασίας που σε μεγάλο βαθμό μας οδήγησαν και εμάς στα Λιπάσματα στην σημερινή κατάσταση».
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο θέτει επίσης μια σειρά διεκδικήσεων, τονίζοντας ότι επί της ουσίας, ο αγώνας των απολυμένων από τα Λιπάσματα τώρα ξεκινάει και υπάρχει ακόμα δρόμος μέχρι την πλήρη δικαίωσή τους, ενώ ξεκαθαρίζει ότι πρέπει να σταματήσει και ο διαχωρισμός των εργαζομένων σε παλιούς και νέους, συμβασιούχους, εργολαβικούς και μόνιμους και όλοι να μπουν στο καθεστώς μιας ενιαίας σύμβασης, καθώς όπως αναφέρεται, «το εργοστάσιο μάς έχει ανάγκη όλους».
Διαβάστε αναλυτικά την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ
Η τελευταία απόφαση των δικαστηρίων έρχεται να επιβεβαιώσει, και με αυτόν τον τρόπο, το δίκιο του αγώνα μας. Ένας αγώνας για δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα. Η απόφαση του δικαστηρίου για το παράνομο των απολύσεων μας είναι αποτέλεσμα του πολύμηνου αγώνα μας. Ο δρόμος που διαλέξαμε είναι μακρύς, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Ούτε άρχισε και ούτε θα τελειώσει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Αυτός ο αγώνας επέβαλε τη δικαστική απόφαση και μόνο η συνέχειά του με όλα τα μέσα και μορφές μπορεί να μας βάλει ξανά στο εργοστάσιο.
Η απόφαση αυτή είναι πρώτα απ’ όλα μια σημαντική ανακούφιση από τον οικονομικό στραγγαλισμό που μας έχει επιβάλει εργοδοσία και κυβέρνηση όλους αυτούς τους μήνες, και ένα επιπλέον όπλο στον αγώνα μας να επιστρέψουμε όλοι στην δουλειά μας, με σύμβαση εργασίας (οργανισμό) με καθολική ισχύ για όλους τους εργαζόμενους, χωρίς εξαιρέσεις, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να μη χάσει κανείς τη δουλειά του (παλιοί και νέοι εργαζόμενοι), χωρίς διαχωρισμούς σε εργολαβικούς, συμβασιούχους και μόνιμους.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, έχουν τεράστια ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Περάσαμε σχεδόν ένα χρόνο στα δικαστήρια για να αποδείξουμε τα αυτονόητα, για το δικαίωμα μας στη δουλειά με δικαιώματα, με αξιοπρέπεια, να παλεύουμε ενάντια στην αυθαιρεσία του Λαυρεντιάδη. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα η κυβέρνηση παίζει το ρόλο του παρατηρητή. Παρά τις υποσχέσεις και τη «συμπάθεια» που μας μοιράζει, πετάει το μπαλάκι στα δικαστήρια λες και δεν είναι η ίδια η οποία νομοθετεί, που έφερε ακόμα 2 μνημόνια σε συνέχεια των άλλων 2 των προηγούμενων κυβερνήσεων, τα οποία διατηρεί στο ακέραιο. Όπως διατηρεί το σύνολο του αντεργατικού οπλοστασίου (ακόμα και την αντιδραστική νομοθεσία της δεκαετίας του ’20) που αξιοποιεί η εργοδοσία. Είναι η ίδια κυβέρνηση που πρόσφατα με το 4ο Μνημόνιο προώθησε την απελευθέρωση των απολύσεων, την ουσιαστική κατοχύρωση της ανταπεργίας (lock out) από τους εργοδότες κατ’ εντολή των θεσμών και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Φυσικά πρόκειται για μια πολιτική που ούτε τα υπόλοιπα αστικά κόμματα διαφωνούν. Στην ουσία κυβέρνηση και οι υπόλοιποι, άσχετα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους, στήριξαν και στηρίζουν τα συμφέροντα του Λαυρεντιάδη και του κάθε Λαυρεντιάδη.
Από την άλλη, η διοίκηση του ΕΥΚ Καβάλας και η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, όλο αυτόν τον καιρό δηλώνουν τη «στήριξη» και τη «συμπαράστασή» τους. Τι έκαναν όμως αυτοί στο να στηριχθεί πραγματικά και να οργανωθεί ο αγώνας μας, να γίνει το πρόβλημά μας υπόθεση όλων των εργαζομένων; Το να συνεισφέρει οικονομικά στα δικαστικά έξοδα δεν αλλάζει το γεγονός ότι διαχρονικά ,αλλά και τώρα, βάζουν πλάτη σε όλες τις αντεργατικές ανατροπές της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Με κάθε τρόπο υμνούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την «ανάπτυξη» των κερδών τους που γίνεται μόνο μέσα από τα τσαλαπάτημα των δικών μας δικαιωμάτων. Βάζουν πλάτη όλα αυτά τα χρόνια και δεν λένε κουβέντα για τις ελαστικές μορφές εργασίας που σε μεγάλο βαθμό μας οδήγησαν και εμάς στα Λιπάσματα στην σημερινή κατάσταση.
Πλέον συνάδελφοι έχουμε πείρα. Μόνο ο σκληρός και ανυποχώρητος αγώνας μπορεί να επιβάλει θετικές εξελίξεις, να έχει αποτελέσματα. Δεν είναι ώρα για αναδίπλωση αλλά για ανασύνταξη και συνέχιση του αγώνα μας με νέες δυνάμεις. Μαζί με όλους τους συναδέλφους εντός και εκτός εργοστασίου, κάνοντας πέρα τα «σωματεία-φαντάσματα», στημένα κατά παραγγελία του Λαυρεντιάδη, κάνοντας πέρα βαλτούς και τσιράκια, να οργανώσουμε τον αγώνα μας μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων και των αναγκών μας.
Διεκδικούμε:
- Να επιστρέψουμε άμεσα στη δουλειά μας
- Να πληρωθούμε άμεσα όλα όσα μας χρωστάει η επιχείρηση σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση
- Να μη μείνει κανένας εργαζόμενος, απολυμένος ή μη, έκτος εργοστασίου. Το εργοστάσιο μας έχει ανάγκη όλους
- Υπογραφή οργανισμού (επιχειρησιακής σύμβασης) με καθολική ισχύ για όλους στο ύψος του οργανισμού του 2012
- Κανένας διαχωρισμός σε παλιούς και νέους εργαζόμενους, σε συμβασιούχους εργολαβικούς και μόνιμους. Όλοι οι εργαζόμενοι με μία σύμβαση