Ο Κωστής Σιμιτσής «καρφώνει» τη Διοίκηση Τσανάκα: Στην καλύτερη ασύστολη ψηφοθηρία, στη χειρότερη… ας μην το συζητήσουμε καλύτερα!

Κριτική του τ. δημάρχου Καβάλας για το πλήθος, τον χρόνο διεξαγωγής και το υπέρογκο κόστος των εκδηλώσεων που διοργανώνει ή στηρίζει οικονομικά ο δήμος Καβάλας

Η συζήτηση για τις εκδηλώσεις που διοργανώνει ή στηρίζει οικονομικά ο δήμος Καβάλας που «άνοιξε» στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας με αφορμή τη συζήτηση του οικονομικού απολογισμού της Διοίκησης για το έτος 2016 (διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ εδώ) συνεχίζεται στο… facebook

Με ένα μακροσκελές κείμενό του που επέλεξε να δημοσιεύσει (σε συνέχειες) στον «τοίχο» του ο Κωστής Σιμιτσής διατυπώνει τόσο τους «προβληματισμούς» σχετικά με το πλήθος, τον χρόνο διεξαγωγής αλλά και το κόστος των εκδηλώσεων αυτών -που πέρυσι ξεπέρασαν το 1 εκ. ευρώ- όσο και μια σειρά προτάσεων για καλύτερη διαχείριση των οικονομικών και διαμόρφωση μιας «πολιτικής» που θα αποφέρει περισσότερα οφέλη για τον δήμο Καβάλας και τους δημότες.

Ο τ. δήμαρχος Καβάλας ζητάει, πρόγραμμα, σχέδιο και απολογισμό, υπογραμίζοντας ότι η διαφάνεια αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση για τις εκδηλώσεις, ενώ για τον επίλογό του «δανείζεται» την περιβόητη έκφραση «Λεφτά… υπάρχουν»!

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανάρτησης Σιμιτσή.

Σχετικά με τις εκδηλώσεις

«Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να συζητιέται το θέμα των εκδηλώσεων που διοργανώνει ή στις οποίες συμμετέχει ο Δήμος Καβάλας. Όλοι συμφωνούμε πως πρέπει να γίνονται εκδηλώσεις. Είναι χρήσιμες και απαραίτητες για μια σειρά λόγους. Προσφέρουν πολιτισμό, αναψυχή σε σκοτεινούς καιρούς, κίνηση τουριστική που βοηθάει την τοπική αγορά. 

Ξέρουμε όμως το πραγματικό τους κόστος; Μήπως γίνεται σπατάλη χρημάτων και εργατοωρών; Μήπως όσα ξοδεύονται θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν καλύτερα;

Από τον Απολογισμό του 2016 προέκυψε ότι ο Δήμος Καβάλας “επένδυσε” το 2016 περισσότερα από 1.100.000€ σε παρόμοιες δραστηριότητες. Πόσες από αυτές θυμόμαστε σήμερα; Τι αποτύπωμα άφησαν στην πολιτιστική, αθλητική, οικονομική ζωή της πόλης;

Φέτος τα φαινόμενα αυτά επαναλήφθηκαν ακόμη πιο έντονα. Στον κόσμο άρχισε να πλανάται η εντύπωση στον κόσμο πως η διαχείριση δεν είναι ενάρετη. Στην καλύτερη περίπτωση γίνεται ασύστολη ψηφοθηρία -την χειρότερη ας μη τη συζητήσουμε καλύτερα.

Παρά τις κριτικές από όλες τις δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης η δήμαρχος υπεραμύνθηκε της τακτικής αυτής διακηρύσσοντας στο δημοτικό συμβούλιο “έφερα το χαμόγελο στα πρόσωπα των Καβαλιωτων” και “ζωντάνεψα την Καβάλα, που ήταν πεθαμένη”. Υπερβολές; Αυταπάτες;

Δεν θέλω να θυμίσω τι έλεγε στο παρελθόν σε βάρος ΟΛΩΝ των εκδηλώσεων. Ούτε επιθυμώ να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες και περιπτωσιολογίες. Άλλωστε καθένας έχει τα προσωπικά του κριτήρια, οπότε είναι ανώφελη οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με το αν κάποια συγκεκριμένη εκδήλωση πρέπει ή δεν πρέπει να χρηματοδοτείται.

Στο κάτω – κάτω θα πρέπει επιτέλους να κοιτάξουμε το μέλλον του τόπου μας αφήνοντας κατά μέρος πικρίες ή σχολιασμούςτου παρελθόντος. Κυρίως προσπερνώντας τις κακές και ανυπόληπτες πρακτικές. Κι αυτό μπορεί να γίνει με τη θέσπιση κανόνων. Ώστε να μη γίνεται διασπάθιση του δημοτικού χρήματος (με εκδηλώσεις που δεν αξίζουν τα λεφτά τους), οι διάφοροι φορείς να αναλάβουν πιο ουσιαστικό ρόλο και η πόλη να αποκτήσει πολυδιάστατα οφέλη.

Εκείνα που κατά τη γνώμη μου πρέπει να παρουσιαστούν σε δημόσιο διάλογο είναι το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ και το ΣΧΕΔΙΟ. Είναι αλληλένδετα, το ένα συμπληρώνει το άλλο και το βελτιώνει ταυτόχρονα.

Ως ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ εννοώ την έγκαιρη χρονολόγηση των εκδηλώσεων της επόμενης χρονιάς. Οι τοπικοί σύλλογοι στις συνοικίες ή τα χωριά είναι παράλογο να μη προγραμματίζουν πριν από αρκετούς μήνες τις επαναλαμβανόμενες ετησίως εορτές τους. Το ίδιο και ο Δήμος για τις εκδηλώσεις επετειακού ή θεσμικού πλέον χαρακτήρα. Θεωρώ πως είναι εφικτό να οριστεί εκ των προτέρων ένα ικανοποιητικό ποσό στον προϋπολογισμό του Δήμου και από εκεί να χρηματοδοτούνται αυτές οι εκδηλώσεις χωρίς να επιτρέπεται καμιά παρέκκλιση. Μάλιστα, ένα καλό βήμα για την οικονομική ενηλικίωση των συλλόγων θα ήταν η αυτοδιαχείριση του ποσού που τους αναλογεί, δηλαδή με συλλογική απόφαση οι ίδιοι να ορίσουν το ύψος της επιχορήγησης που θα λάβουν για τις εκδηλώσεις τους της επόμενης χρονιάς. Και όχι να επιδίδονται σε ένα πρωταθλητισμό ιδεών και επαιτείας προς τον Δήμο για εκδηλώσεις της τελευταίας στιγμής. Μέχρι τώρα οι συνοικιακό σύλλογοι έχουν δείξει ότι συνεργάζονται και μπορούν να συντονιστούν. Άρα μπορούν και περισσότερα.

Ως ΣΧΕΔΙΟ εννοώ την εναρμόνιση των εκδηλώσεων που γίνονται για τους Καβαλιώτες με εκείνες που φιλοδοξούν να έχουν και άλλους σκοπούς, κυρίως σε σχέση με την πολιτιστική, την αθλητική, την τουριστική και την οικονομική ανάπτυξη. Άλλο είναι να κάνεις εκδηλώσεις για να έρθουν τουρίστες (πχ μια συναυλία ροκ μουσικής) και άλλο για να διασκεδάσεις αυτούς που βρίσκονται στην πόλη έτσι κι αλλιώς. Πόσο ωφελείται η πόλη αν ο Δήμος διοργανώσει ένα αθλητικό γεγονός στην καρδιά του καλοκαιριού, όταν όλα τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα τουρίστες, και οι ενδιαφερόμενοι αναγκάζονται να διανυκτερεύσουν στο Δοξάτο ή την Κεραμωτή; Πόσοι ξένοι μουσικόφιλοι μπορούν να χωρέσουν σε μια σπουδαία συναυλία μέσα στο Φρούριο, και πόσοι θα προλάβουν να έρθουν αν αυτή ανακοινώνεται διεθνώς ένα-δυο μήνες πριν;

Τέλος, κάθε έντιμη και ενάρετη διαχείριση συναρτάται αναπόφευκτα με τον ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ, ο οποίος πρέπει να μην είναι συνοπτικός αλλά αναλυτικός, διευκρινιστικός, ουσιαστικός. Η διαφάνεια αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση των εκδηλώσεων!

Καταλήγοντας, παραθέτω μερικές προτάσεις για το μέλλον, ώστε οι εκδηλώσεις να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο και όφελος οικονομικό (πέραν δηλαδή του αρχικού προγραμματικού στόχου καθεμιάς, που είναι ο πολιτισμός για μια πολιτιστική εκδήλωση, ο αθλητισμός για μια αθλητική, ο μορφωτικός για μια επιστημονική κοκ).

  • Οι μεγάλες διοργανώσεις στίβου και κολύμβησης να μη γίνονται Ιούλιο ή η Αύγουστο.
  • Οι μείζονες πολιτιστικές εκδηλώσεις (πχ Φεστιβάλ Φιλίππων) να απλωθούν και στον χειμώνα.
  • Να επανέλθει η εβδομάδα μεσογειακής ποίησης και να γίνεται τον χειμώνα ή την άνοιξη.
  • Να αποκτήσει ο Δήμος μια καπναποθήκη και να τη μετατρέψει σε συναυλιακό – συνεδριακό χώρο.
  • Να μετατρέψει έναν ανοικτό υπαίθριο χώρο έξω από την πόλη σε χώρο μεγάλων καλοκαιρινών νεανικών συναυλιών σύγχρονης μουσικής.
  • Να φτιάξει μεγάλο ανοιχτό χώρο για διοργάνωση καλοκαιρινών σεμιναρίων, summer school κλπ, για φοιτητές και νεαρούς επιστήμονες σε συνεργασία με το ΤΕΙ και το ΔΠΘ, αξιοποιώντας έτσι και το νεοπαγές δίκτυο καβαλιωτών πανεπιστημιακών.

Όπως έχει αποδειχθεί, “λεφτά υπάρχουν”! Πρέπει όμως να αξιοποιούνται σωστά.

Επίμετρο: Παραδείγματα υπερβολικής χρηματοδότησης

  • Η συνάντηση των Μουσικών Σχολείων κόστισε πάνω από 100.000€.
  • Ένα φεστιβάλ παιχνιδιών πάνω από 20.000€.
  • Ο φετινός εορτασμός των 60χρονων του Φεστιβάλ Φιλίππων εκτίναξε τον προϋπολογισμό στις 150.000 (ενώ τα τελευταία χρόνια το ΦΦ κόστιζε παγίως 70.000€). Οι ενδιαφέρουσες συμπληρωματικές εκδηλώσεις που απευθύνονταν, όπως αποδείχθηκε, σε ελάχιστους θεατές θα μπορούσαν να ενταχθούν στον ετήσιο κύκλο παραστάσεων του ΔΗΠΕΘΕ, το οποίο ο Δήμος χρηματοδοτεί με άλλες 400.000€ ετησίως για να μας δείχνει δικές του ή ξένες θεατρικές παραστάσεις. Έτσι θα εξοικονομούνταν 70.000€. 
  • Μια αθλητική διήμερη διοργάνωση με τρία αθλήματα κόστισε στον Δήμο γύρω στις 4.000€ και ένας αγώνας δρόμου μια βδομάδα μετά τον επιβαρύνει με 20.000€. Η διαφορά είναι περίεργη. Τι έφταιξε;
  • Το τουρνουά ράγκμπι είναι θεαματικό αλλά αφορά λίγους. Κι όμως κοστίζει 20.000€. 
  • Το “Κοσμόπολις” αγαπιέται από τον κόσμο. Το κόστος του πέρσι ανήλθε σε 215.000€, δηλαδή 53.750€ κάθε μέρα. Φέτος τα ίδια πάλι.Έγιναν προσπάθειες να χαμηλώσουν οι δαπάνες; Θυμίζω πως τα χορευτικά συγκροτήματα φιλοξενούνται δωρεάν στις Σπουδαστικές Εστίες του ΤΕΙ (εκτός από τα έτη 2009 και 2010, που γινόταν συντήρηση των κτηρίων, οπότε δεν είχαμε “Κοσμόπολις”). 
  • Μια συναυλία τοπικών συγκροτημάτων έγινε φέτος για την ενίσχυση φιλανθρωπικού σωματείου (από τα εισιτήρια). Ο Δήμος έδωσε 20.000€ και οι εισπράξεις ανήλθαν στο ποσό των 2.500€. Έγινε κάτι λάθος; Όχι. Απλά βρήκαν εύκολα λεφτά και τα ξοδεύουν. 
  • Σε πρόσφατη εκδήλωση κάποιοι πωλούσαν το “χρωματιστό” υλικό παρά το γεγονός ότι οι διοργανωτές χρηματοδοτήθηκαν από τη Δημωφέλεια. 
  • Το Φεστιβάλ Παπαϊωάννου κόστιζε περίπου 12.000€ κάθε φορά. Το 2015 και το 2016 ο λογαριασμός ξεπέρασε τις 80.000€ συνολικά. Φέτος εντελώς αναίτια το Φεςτιβάλ δεν έγινε χωρίς να φταίει το οικονομικό. Άρα κακός σχεδιασμός που πετά στα σκουπίδια τις προσπάθειες και τα έξοδα των προηγούμενων ετών.
  • Στα χρήματα που ξοδεύονται για τις εκδηλώσεις θα πρέπει να προσθέσουμε την εργασία του προσωπικού του Δήμου. Εκατοντάδες εργατοώρες και υλικά καταναλώνονται για το στήσιμο των εξεδρών, για την ηλεκτροδότηση των χώρων, για την καθαριότητα πριν και μετά. Την ίδια στιγμή τα σχολεία αφέθηκαν φέτος χωρίς συντηρήσεις και εργασίες, όπως παραπονούνται οι διευθυντές τους.