Η44η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρίσκει την πατρίδα μας να βιώνει τα αποτελέσματα μιας σκληρής, άδικης και χωρίς προηγούμενο λιτότητας, με τη μεσαία τάξη να έχει εξαϋλωθεί και τη μισή κοινωνία να έχει κατρακυλήσει κάτω από το όριο της φτώχειας. Φαίνεται όμως πως, ενώ υπάρχει μία ελαφρότητα στην επιφάνεια, από κάτω τα πράγματα βράζουν. Τα σώματα και οι αισθήσεις είναι μέσα στην ένταση. Κάθε φορά σε τέτοιες επετείους, η κοινωνία αγκομαχώντας προσπαθεί να εμπνευστεί από τα οράματα των αγωνιστών εκείνης της εποχής, προκειμένου να ανακαλύψει νέους βηματισμούς και να κωδικοποιήσει τα ραντεβού για τους νέους αγώνες.
Το αποτύπωμα όμως στην κοινωνία από την κόπωση, την απογοήτευση, την οικονομική και κοινωνική εξάντληση είναι τόσο έντονο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρά να θυμηθούμε τα λόγια του Δημήτρη Γληνού «’Οταν αφήσεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικό-απελευθερωτικό αγώνα, είναι σα να λες ότι θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει».
Πιστεύοντας βαθιά ότι το “μαζί” είναι πιο δυνατό από το “μόνος”, ας αναζητήσουμε τον πλούτο και τα αποθέματα της ανθεκτικότητας, της επινοητικότητας και της ζωντάνιας της κοινωνίας μας. Είναι ανάγκη για αγωνιστική παρέμβαση και πάλη, σε τοπικό αλλά και σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, μέσα και έξω από τους θεσμούς. Είναι ανάγκη για γενίκευση των κατακερματισμένων αιτημάτων του κάθε κλάδου, όπως έγκαιρα αντιλήφθηκαν και με επιτυχία έπραξαν οι επώνυμοι και ανώνυμοι αγωνιστές του Πολυτεχνείου.
Οι αγώνες και τα Οράματα του Πολυτεχνείου έχουν αράξει προ πολλού σαν πλοία στην όχθη της καρδιάς μας. Περιμένουν εμάς, τους νέους λεμβούχους για να συνεχίσουμε το δύσκολο ταξίδι που θα μας βγάλει στο ξέφωτο. Ένα ξέφωτο που απαιτεί πολλές μικρές «επαναστάσεις», που θα μπορέσει να υπάρξει μόνο τότε, όταν θα έχουμε απαλλαγεί από τους αντιλαϊκούς, γραφειοκρατικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς που σήμερα συνθέτουν έναν ιδιότυπο «ζυγό» που μας καταδυναστεύει. Τέτοιον ζυγό εννοούσε μάλλον ο Γιάννης Σκαρίμπας λέγοντας «Με το να κάμεις επανάσταση κι αποτινάξεις το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα. Το να μην ξαναπέσεις σε ζυγό – αυτό είναι επανάσταση».
Δελτίο Τύπου