Δημήτρης Εμμανουηλίδης: Έμπρακτο το ενδιαφέρον της Πολιτείας για την ενίσχυση των θεμελίων της εκπαιδευτικής διαδικασίας [βίντεο]

Ομιλία του βουλευτή Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής επί Νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας

Αναβάθμιση της Παιδείας σε περιοχές ξεχασμένες από αυτούς που κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες «είδε» πίσω από το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας με θέμα «Ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και άλλες διατάξεις» ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης. Μιλώντας τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018 στην Ολομέλεια της Βουλής, ο βουλευτής Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ «χαιρέτησε» το Νομοσχέδιο που έρχεται να δημιουργήσει τον τρίτο σε μέγεθος ακαδημαϊκό πυλώνα στην Εκπαίδευση της χώρας, ενώ αναφέρθηκε και στη θεσμοθέτηση της 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, με την προσθήκη των 2 χρόνων της προσχολικής αγωγής.

Δείτε την ομιλία Εμμανουηλίδη σε βίντεο εδώ και παρακάτω διαβάστε το πλήρες κείμενο.

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε σήμερα ένα νομοσχέδιο που αφορά την Παιδεία. Πρώτα από όλα, επιθυμώ να καταθέσω τη διαπίστωση μου, ότι η συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή έγινε σε κλίμα απαιτούμενης μετριοπάθειας, σύνεσης, και με παρατηρήσεις – όπως είναι φυσικό – όμως με σοβαρότητα αντάξια του θέματος, αλλά και γενικότερα με τη σοβαρότητα που οφείλουμε να συνεισφέρουμε όλοι στον πολιτικό διάλογο.

Και το σημαντικότερο, γιατί η σημερινή συζήτηση ενός νομοσχεδίου για την Παιδεία λειτουργεί καθαρτήρια μετά από όσα ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα, όπου ο παραληρηματικός αντιπολιτευτικός λόγος που αρθρώθηκε, συμπυκνώνεται στις λέξεις: σκευωρία, συμμορία, τιμωρία, αλλά και μωρία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι οφείλουμε στον εαυτό μας, αλλά κυρίως στον ελληνικό λαό, να μην επιτρέψουμε ο χώρος αυτός της Δημοκρατίας να ξαναγίνει χώρος εμφυλιοπολεμικής μισαλλοδοξίας και Μετεμφυλιακού ρεβανσισμού. Ακούστηκαν πολλά «εγώ εγώ, εγώ». Πολύ πρώτο ενικό πρόσωπο, υποδηλωτικό ακραίου νεποτισμού. Δε θέλω να βάλω ονοματεπώνυμα. Όλοι καταλαβαίνουμε. Θέλω όμως να υπενθυμίσω στους πολιτικούς Καισαρίωνες, ότι εδώ είμαστε για το «εμείς» και όχι για το υπερφίαλο και καταστροφικό για την κοινωνία «Εγώ».

Προχωρώ στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο. Κάθε νομοθέτημα που έρχεται προς ψήφιση φέρει αυτονόητα ένα κοινωνικό φορτίο. Τα νομοθετήματα ωστόσο που έχουν σχέση με την Παιδεία, έχουν ένα μεγαλύτερο ειδικό κοινωνικό βάρος, καθώς καθορίζουν τη γραμμή πλεύσης μιας χώρας και μιας κοινωνίας. Το προς ψήφιση νομοσχέδιο, βρίσκεται σε πλήρη στοίχιση με τη ρήση του Θουκυδίδη, ότι, «κείται επ’ ωφελεία των αδικουμένων», και αυτό γιατί έκδηλα αφήνει ένα θετικό κοινωνικό αποτύπωμα.

Έρχομαι αρχικά στον τίτλο του: «Ίδρυση παν/μίου δυτικής Αττικής και άλλες διατάξεις». «Η, των ονομάτων επίσκεψις ως αρχή σοφίας», του Αντισθένη, υποδηλώνεται στην ονομασία του υπό ίδρυση πανεπιστημίου «Δυτικής Αττικής». μιας περιοχής όπου ζει ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού της χώρας μας. 1 εκατ. 100 χιλιάδες κάτοικοι, πνιγμένοι κυριολεκτικά μέσα στη λάσπη της κοινωνικής αναλγησίας των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν έχουν κλείσει ακόμη οι πληγές από τις καταστροφές της Μάνδρας, από τις εγκληματικές πολιτικές δεκαετιών στη Δ. Αττική όπου ζουν τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Με την ίδρυση του Πανεπιστημίου σε αυτήν την περιοχή, δείχνεται το οφειλόμενο ενδιαφέρον για αναβάθμιση της Παιδείας σε περιοχές ξεχασμένες από αυτούς που κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες.

Η ίδρυση του παν/μιου Δυτικής Αττικής είναι αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας διαβούλευσης και επεξεργασίας, και κατά τη διαμόρφωσή του ελήφθη σοβαρά υπόψη το πόρισμα επιτροπής που συγκροτήθηκε στο Υπουργείο Παιδείας, από ακαδημαϊκούς εγνωσμένου κύρους και εκπροσώπους των διοικήσεων των ιδρυμάτων.

Με το νομοσχέδιο αυτό θεραπεύονται δύο ανάγκες: κατά πρώτον, με ακαδημαϊκά κριτήρια, όπως αναφέρθηκαν, δημιουργείται ο τρίτος σε μέγεθος ακαδημαϊκός πυλώνας. Κατά δεύτερον, με το υπό ίδρυση πανεπιστήμιο δημιουργείται ένας φάρος εκπαίδευσης, μόρφωσης και πολιτισμού στην πιο αδικημένη περιοχή του Λεκανοπεδίου.

Περνώ στις άλλες διατάξεις του νομοσχεδίου, ο κοινωνικός πυρήνας των οποίων αποκαθιστά κραυγαλέες κοινωνικές αδικίες. Αναφέρομαι εν προκειμένω στις διατάξεις που αφορούν στις μετεγγραφές των φοιτητών. Είναι κοινωνική βαρβαρότητα νέοι και νέες που ενώ έχουν αποδείξει την αξιοσύνη τους στον ακαδημαϊκό στίβο να αποκλείονται εξαιτίας της οικογενειακής οικονομικής αδυναμίας. Είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα για το οποίο οι προηγούμενες, Μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις περί άλλων ετίρβαζαν. Απαντούμε λοιπόν με μια πρωτοβουλία που θεραπεύει στο μέγιστο δυνατό βαθμό αυτήν την κοινωνική παθογένεια, χωρίς να θυσιάζεται η εγκυρότητα της ακαδημαϊκής λειτουργίας.

Το σχέδιο νόμου περιέχει επίσης την αναβάθμιση και επέκταση της λειτουργίας των σχολείων των φυλακών. Τι μπορεί να δείχνει αυτή η πρόθεση μας, εκτός από την απαιτούμενη κοινωνική ευαισθησία, που για δεκαετίες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αρνούνταν να προσδώσουν την αναγκαία εκπαιδευτική διάσταση στο σωφρονιστικό σύστημα;

Ερχόμαστε στη συνέχεια στο θέμα της αναβάθμισης της επαγγελματικής και τεχνικής εκπαίδευσης. Στο πεδίο αυτό είναι εντελώς εμφανές ότι υπάρχει μια συστηματική και διαχρονική πρόθεση από την κυβέρνηση να φωτιστεί και η αθέατη πλευρά της εκπαίδευσης, γιατί για δεκαετίες η επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση ήταν το αποπαίδι της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Τέλος, αναφέρομαι στη διάταξη που αφορά τη θεσμοθέτηση της 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, με την προσθήκη των 2 χρόνων της προσχολικής αγωγής. Σταθερή πεποίθηση μου, η ανάγκη επίδειξης του ενδιαφέροντος της Πολιτείας για την ενίσχυση των θεμελίων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που σημαίνει ότι το ενδιαφέρον πρέπει πρωτίστως να επιδειχθεί στην προσχολική και στοιχειώδη βαθμίδα, εκεί όπου τα βιώματα των παιδιών πρέπει να είναι θελκτικά, όσον αφορά την μαθησιακή διαδικασία και κατ’ επέκταση την προσφορά του μορφωτικού αγαθού της εκπαίδευσης.

Κλείνοντας, στη λογική του κυκλικού σχήματος, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι σπουδές στα περιώνυμα πανεπιστήμια, τύπου Harvard, όταν δεν είναι συμβατές με συγκροτημένες προσωπικότητες κινδυνεύουν να εκθρέψουν ανιστόρητες και επικίνδυνες για τα εθνικά θέματα και την κοινωνία συμπεριφορές. Και ο νοών νοείτω».