ΚΚΕ Καβάλας: Το περιβάλλον και τα θέματα που σχετίζονται με αυτό δεν τα χαρίζουμε στα αφεντικά μας

Ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Καβάλας για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος η Τομεακή Επιτροπή Καβάλας του ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία απευθύνεται στους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, τους ανέργους και τις νέες και νέους τονίζοντας ότι δεν προτίθενται να χαρίσουν στα αφεντικά και στα κόμματα τους το περιβάλλον και όσα θέματα σχετίζονται μ’ αυτό.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής Καβάλας του ΚΚΕ

«Το περιβάλλον της ζωής, της εργασίας, της αναψυχής μας το διεκδικούμε σήμερα με τους αγώνες μας»

«Εργαζόμενοι, επαγγελματίες, άνεργοι, νέοι και νέες. Το ΚΚΕ απευθύνεται σε εσάς που βιώνετε στην καθημερινότητά σας τα μεγάλα προβλήματα που προκύπτουν από την άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη στην ποιότητα της ζωής. Η ίδια αιτία που βρίσκεται πίσω από την πτώση του βιοτικού επιπέδου, από τη μείωση των μισθών, την ένταση της εκμετάλλευσης, τη δουλειά ήλιο με ήλιο με απλήρωτες τις υπερωρίες, την αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων» λόγω της έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, η ίδια αιτία βρίσκεται πίσω και από τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα της εποχής μας, που επιδεινώνουν την υγεία μας, υπονομεύουν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Είναι η ανάπτυξη που έχει στο επίκεντρό της τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ο καπιταλισμός, η κοινωνία του κέρδους, βλέπει το φυσικό περιβάλλον σαν κερδοφόρα επένδυση ή ως «εμπόδιο» που πρέπει να παρακαμφθεί.

Περισσεύουν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα κροκοδείλια δάκρυα για τα καμένα δάση, τη ρύπανση, τα νερά κ.ο.κ. Ήταν πάντα η στάση υποκρισίας των θυτών, που κλαίγανε πάνω από τα θύματα. Η στάση των κυβερνήσεων, που από τη μια άφηναν γυμνό το πυροσβεστικό σώμα και την πολιτική προστασία, αδειοδοτούσαν ρυπογόνες βιομηχανίες, κάνανε τα στραβά μάτια σε ελέγχους, υπηρετούσαν την άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη κι από την άλλη φύτευαν δεντράκια -για τις φωτογραφίες- στις καμένες πλαγιές.

Η σχετική διαφορά τα τελευταία χρόνια έγκειται στο γεγονός ότι η «Πράσινη Ανάπτυξη» προβάλλεται ως η «Λυδία λίθος» της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτή που ταυτόχρονα θα μας βγάλει από τον κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης και θα μας εξασφαλίσει ένα μέλλον ευημερίας, σταθερότητας, βιωσιμότητας. Green New Deal… Μπίζνες δισεκατομμυρίων στην πραγματικότητα.

Στην περιοχή μας, από την πολύ «έγνοια» για το περιβάλλον, διαχρονικά οι κυβερνήσεις, αλλά και η Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση, έχουν κατορθώσει:

– Να μην έχει προχωρήσει καμιά ουσιαστική μέριμνα για τα πλημμυρικά φαινόμενα στα τενάγη Φιλίππων και να καταστρέφεται μια περιοχή υψηλής ποσοτικής και ποιοτικής απόδοσης.

– Να λειτουργούν δεξαμενές αποθήκευσης υγρών καυσίμων, με πρόσφατο πρόστιμο – χάδι στην εταιρία, γιατί οι αγωγοί της πλένονται με νερό που καταλήγει στη θάλασσα.

– Να προχωράει κατασκευή εργοστασίου απορριμμάτων στο Εσκί Καπού, στην ήδη επιβαρυμένη περιοχή της Νέας Καρβάλης, που δεν αποκλείει, όπως και ο αντίστοιχος πανελλαδικός σχεδιασμός, την καρκινογόνο καύση.

– Να εμφανίζεται στη Ν. Καρβάλη και στο Χαλκερό, όλο και πιο έντονα, το φαινόμενο που οι κάτοικοι αναφέρουν ως «νέφος» και ως «δυσωδία», που ξεκινάει από τις χημικές βιομηχανίες της περιοχής.

– Να υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για την ποιότητα του πόσιμου νερού στους Φιλίππους, με μετρήσεις να δείχνουν αυξημένα νιτρικά και αρσενικό στη σύστασή του.

– Να προτείνονται εύφορες περιοχές, για να γίνουν «χωράφια φωτοβολταϊκών».

– Να παραδίδονται προς ιδιωτική αξιοποίηση παραλίες, όπως της Καλαμίτσας ή η αλάνα στη Νέα Ηρακλείτσα.

– Να μην ιδρώνει το αυτί τους στις δικαιολογημένες αιτιάσεις των εργαζομένων στα πετρέλαια, ότι η κατεύθυνση εργολαβοποίησης για τους υπαλλήλους της επιχείρησης, μεταξύ άλλων, αποτελεί και πραγματική «βόμβα», όσον αφορά τους κινδύνους για την ασφάλεια και το περιβάλλον.

– Nα κάνουν πλάτες στην εργοδοσία της ΒΦΛ, που από τη μία κρατάει έξω από το εργοστάσιο και μεθοδεύει την απόλυση135 έμπειρων και εξειδικευμένων εργατοτεχνιτών που είναι απαραίτητοι για την ασφαλή του λειτουργία, ενώ από την άλλη «θάβουν» την ετήσια έκθεση επιθεώρησης της Περιφέρειας που διαπιστώνει μεγάλα κενά, ελλείψεις, κακοσυντήρηση.

– Να έχει περάσει πάνω από μήνας από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου και τα πυροσβεστικά αεροσκάφη να αναμένονται. Να μην αρκούν τα ελάχιστα κονδύλια σε δήμους και δασαρχείο ούτε για τον καθαρισμό επαρχιακών δρόμων, πόσο μάλλον για διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών, δασικών δρόμων. Συνολικά να οξύνονται οι ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα σε πυροσβεστική και δασαρχείο.

– Να μην στελεχώνεται το πυροσβεστικό κλιμάκιο στο λιμάνι, να αγνοείται το σχετικό καραβάκι.

– Να εναπόκειται η πυρασφάλεια στην «εταιρική κοινωνική ευθύνη» της «Ενεργειακής».

Η συνολική κατάσταση στα ανατολικά της Καβάλας, η συγκέντρωση σε μια περιοχή τόσων πολλών παραγόντων επιμόλυνσης, περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, κυρίως κινδύνων για μεγάλης έκτασης «ατυχήματα», χρειάζεται να σημάνει παλλαϊκό ξεσηκωμό. Ο λαός της Καβάλας δεν θα επιτρέψει να γίνουμε … Λίβανος!

Αυτά κι άλλα φαινόμενα δε συμβαίνουν από τον «κακό μας τον καιρό», ούτε από «ανίκανους», ούτε από όσα λένε στις θεατρικές κοκορομαχίες στη βουλή τα υπόλοιπα κόμματα, ανάλογα αν είναι στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση.

Υπάρχουν και θα πολλαπλασιάζονται:

– όσο το νερό γίνεται χρυσοφόρο εμπόρευμα,

– όσο οι ανάγκες των αγροτών, που παλεύουν να ζήσουν από τη γη τους, είναι ασύμφορο κόστος,

– όσο οι επιταγές των μεγαλοβιομηχάνων είναι διαταγές για το πολιτικό τους προσωπικό,

– όσο ακόμα και τα σκουπίδια μετατρέπονται σε κερδοφόρα επένδυση,

– όσο οι νέες τεχνολογίες εισάγονται στη βιομηχανία, μόνο αν αποφέρουν άμεσο κέρδος κι όχι αν είναι να σωθούν πνευμόνια, καρδιές και κύτταρα εργατών,

– όσο τα απαραίτητα έργα ύδρευσης και άρδευσης γίνονται γαϊτανάκι στα συμφέροντα του TAP,

– όσο η ενεργειακή πολιτική δεν καθορίζεται από τις δυνατότητες και τις ανάγκες του τόπου και του λαού μας, αλλά από τα ποια συμφέροντα πριμοδοτούνται για την επόμενη μέρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης,

– όσο τα κονδύλια για πυρόσβεση είναι «ασύμφορο κόστος»,

– όσο παραλίες, ακτές, δάση, ποτάμια, λίμνες, βουνά γίνονται νέα πεδία άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας, ανάπτυξης του αστικού σχεδιασμού.

Τα ζητήματα αυτά είναι -και πρέπει ακόμα περισσότερο να γίνουν- πεδία πάλης των εργατοϋπάλληλων, των αυτοαπασχολούμενων, των βιοπαλαιστών επαγγελματιών και αγροτών, των μισθωτών επιστημόνων, της νεολαίας, των γυναικών. Πεδία πάλης στα σωματεία και τους συλλόγους, στους μαζικούς φορείς.

Μαζί με το μισθό και τη σύμβασή μας, μαζί με το ωράριο και την υγεία μας, μαζί με το σχολείο των παιδιών και την ασφάλισή μας, μας ενδιαφέρουν, μας «καίνε» (ελπίζουμε όχι κυριολεκτικά…) ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, τα βουνά μας και τα δάση μας, οι θάλασσες και οι ακτές μας.

Το περιβάλλον και τα θέματα που σχετίζονται με αυτό δεν τα χαρίζουμε στα αφεντικά μας, δεν τα χαρίζουμε στα κόμματά τους, δεν τα χαρίζουμε στους δήθεν «ευαίσθητους» με τις μεγάλες τσέπες, που θα κάνουν τη «φιλοπεριβαλλοντική» τους δωρεά, με κέρδη κλεμμένα από τον ιδρώτα μας και βγαλμένα από την καταστροφή του. Το περιβάλλον της ζωής, της εργασίας, της αναψυχής μας το διεκδικούμε σήμερα με τους αγώνες μας, το εντάσσουμε στην πάλη μας για την κοινωνία που θα καταργήσει την εκμετάλλευση και τον σιδερένιο νόμο του κέρδους, που το σκοτώνουν σήμερα καθημερινά».