Για «νέα» που γέμισαν ανυπόκριτη χαρά και χαμόγελα τους εργατοϋπάλληλους και το λαό της Καβάλας, αλλά και όλης της Ελλάδας κάνει λόγο η Τομεακή Επιτροπή του ΚΚΕ Καβάλας με αφορμή την απόφαση του Πρωτοδικείου που έκρινε παράνομες τις ομαδικές απολύσεις στο εργοστάσιο των Λιπασμάτων.
Η ανακοίνωση αναφέρει σχετικά:
«Η νικηφόρα έκβαση του αγώνα των εργαζομένων των Λιπασμάτων Καβάλας, με την απόφαση του Πρωτοδικείου, είναι φωτεινό παράδειγμα ενάντια στο σκοτάδι της υποταγής και του συμβιβασμού, ενάντια σε όσους προσπαθούν χρόνια να σπείρουν μέσα στους εργαζόμενους την μοιρολατρία, τις φωνές του «τίποτα δεν γίνεται», «δεν έχουν νόημα οι αγώνες», «σκύψε το κεφάλι και υποτάξου στη “μοίρα” σου». Είναι παράδειγμα ενάντια στους κήρυκες της «ταξικής ειρήνης και συναίνεσης», της αποδοχής του «δίκιου του εργοδότη και του “επενδυτή”», ενάντια στους υμνητές του καπιταλιστικού κέρδους, των πολιτικών και των κομμάτων που υπηρετούν αυτές τις αντιλήψεις και το δρόμο ανάπτυξης. Και τέτοιους γνώρισαν πολλούς για χρόνια οι εργαζόμενοι των Λιπασμάτων, όπως και οι εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα.
Τα «νέα» γέμισαν ανυπόκριτη χαρά και χαμόγελα τους εργατοϋπάλληλους και το λαό της Καβάλας, όλης της Ελλάδας, τα σωματεία που από την πρώτη στιγμή στάθηκαν στο πλευρό των δίκαιων αιτημάτων των συναδέλφων τους, που εξέφρασαν πολύμορφα την ταξική τους αλληλεγγύη. Χωρίς υπερβολή, ένοιωσαν να δικαιώνεται το σύνθημα της φωτιάς του αγώνα «Αδέρφια στα Λιπάσματα είμαστε μαζί σας, είμαστε ψυχή απ’ την ψυχή σας!». Βλέπουν σημαντικές παρακαταθήκες και συμπεράσματα και για τους δικούς τους αγώνες, για τα αναγκαία επόμενα, αποφασιστικά βήματα του εργατικού κινήματος, για να υψωθεί ασπίδα απέναντι στην εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την ακρίβεια, τον πόλεμο, τις πολιτικές, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που τσακίζουν τις ζωές των εργατών:
- Τη σημασία της οργάνωσης των εργαζομένων στα σωματεία τους, της καθολικής συμμετοχής στις συλλογικές διαδικασίες, του να παραμένουν όλοι «μια γροθιά» σε κάθε καμπή του αγώνα.
- Τη σημασία του αγώνα αυτού καθαυτού, της ανυποχώρητης διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων, της συνέχειας, της εναλλαγής, της κλιμάκωσης της πάλης.
- Τη σημασία του να μην αποδέχονται, να μην νομιμοποιούν στη συνείδησή τους οι εργαζόμενοι ό,τι νομοθετούν οι αντεργατικές κυβερνήσεις, ό,τι αποφασίζουν οι μεγαλοεργοδότες και οι όμιλοι. Οι νόμοι μπορούν να μένουν στα χαρτιά, το δίκιο του εργάτη να επιβάλλεται.
- Τη σημασία του συντονισμού και της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης, του αγώνα που από τις πύλες ενός εργοστασίου, ενός χώρου δουλειάς, αγκαλιάζει ολόκληρο τον κλάδο, ολόκληρη την πόλη και την περιοχή. Δεν έλειψαν οι εργαζόμενοι των Λιπασμάτων από καμιά σύσκεψη σωματείων, αλλά και οι «δικοί» τους αγώνες ποτέ δεν έμειναν «μόνοι». Θα συνεχίζει να εμπνέει το συλλαλητήριο της 26ης Φλεβάρη, όταν βούλιαξε το Σύνταγμα από τους εργαζόμενους των Λιπασμάτων, των Πετρελαίων, της COSCO, της ΛΑΡΚΟ, της efood και πολλών άλλων σωματείων, χιλιάδων εργαζομένων. Θα συνεχίσουν να εμπνέουν οι μεγάλες κινητοποιήσεις όλου του τελευταίου διαστήματος στην Καβάλα, οι απεργίες, οι συναυλίες, οι Πρωτομαγιές, η μεγάλη διαδήλωση στα δικαστήρια.
Δεν θα είχε καταλήξει ο αγώνας στην δικαίωση που φέρνει αυτή η δικαστική απόφαση χωρίς όλα αυτά. Είναι τέτοιες πλευρές που μπορούν να εγγυηθούν την υλοποίηση της απόφασης, τη συνολική δικαίωση των εργαζομένων, την επιστροφή τους στη δουλειά, την πάλη για μισθούς και δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
Άλλωστε τα προβλήματα των εργαζομένων στα Λιπάσματα Καβάλας και των οικογενειών τους δεν λύθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη. Μαζί με όλο το λαό έρχονται αντιμέτωποι με την αντιλαϊκή λαίλαπα, με την ακρίβεια, τις χρεώσεις – φωτιά της ενέργειας, την κοροϊδία των «pass» που τελικά επιδοτούν τις εταιρείες, τις επικίνδυνες συνέπειες της εμπλοκής της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Παράλληλα το εργοστάσιο των λιπασμάτων στην Καβάλα έχει μεταβληθεί σε εργοτάξιο παραγωγής εργατικών ατυχημάτων, με τους εργαζόμενους εντός (των καταδικαζόμενων από τη δικαστική απόφαση «παρένθετων εταιρειών») να βιώνουν όλο και μεγαλύτερη εντατικοποίηση, να βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με επικίνδυνες συνθήκες για την ασφάλεια και την υγεία τους.
Το ΚΚΕ με όλες τις δυνάμεις του, με τους φίλους και τα μέλη του, τους συνδικαλιστές κομμουνιστές, τα στελέχη του, εκλεγμένους στην τοπική διοίκηση, τους βουλευτές του, τον Γ.Γ., στάθηκε κάθε στιγμή αυτού του πολύχρονου αγώνα «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Στη βουλή, στην ευρωβουλή, στο εργατικό κίνημα, στους αγώνες, στο λαό. Πρόβαλλε και υπεράσπισε με κάθε τρόπο τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, εκδήλωσε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του, προσπάθησε να φωτίσει τις αιτίες που γεννούν «Λαυρεντιάδηδες», «ομαδικές απολύσεις», «εργολαβοποίηση». Προσπάθησε να αναδείξει την προοπτική της ριζικής ανατροπής, της οικοδόμησης της κοινωνίας του κεντρικού σχεδιασμού, του εργατικού ελέγχου, της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, εκεί όπου και η χημική βιομηχανία και οι εργαζόμενοί της δεν θα είναι «φτερό στον άνεμο» των αναγκών και των «παιχνιδιών» των απατεώνων και των «νόμιμων» της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αλλά θα υπηρετεί τις σύγχρονες, διευρυμένες ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων και της χώρας.
Το ΚΚΕ αντιπαρατέθηκε όλα αυτά τα χρόνια στους αντεργατικούς νόμους που διαδοχικά ψήφισαν και ενίσχυσαν όλες οι κυβερνήσεις, ώστε να διαμορφώσουν ένα αντεργατικό οπλοστάσιο «προς πάσα χρήση» από την εργοδοσία. Είτε στα τερατουργήματα του Βρούτση της ΝΔ είτε στον απεργοκτόνο νόμο της Αχτσιόγλου του ΣΥΡΙΖΑ είτε στον «εκσυγχρονισμό» του νόμου για τις ομαδικές απολύσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε στο έκτρωμα Χατζηδάκη της ΝΔ ξανά. Κυρίως, το ΚΚΕ δεν πατάει σε δυο βάρκες. Δεν ψάχνει για το πώς θα πλασάρει ως «φιλολαϊκή» την πολιτική που με μπλε, με πράσινο ή με ροζ μανδύα έχει για «ευαγγέλιό» της τα κέρδη των μονοπωλίων. Δεν χτυπάει φιλικά την πλάτη των εργαζομένων με το ένα χέρι, για να καρφώνει το μαχαίρι με το άλλο. Δεν παραπέμπει σε «σωτήρες» και σε «προοδευτικές κυβερνήσεις», με άθικτη την βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης, ώστε να καλλιεργεί νέες αυταπάτες και αναμονές.
Η ελπίδα είναι στους αγώνες για τις ανάγκες του λαού!
Η συμπόρευση και η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού μπορεί να ανοίξει δρόμο για φιλολαϊκή διέξοδο! Σήμερα περισσότεροι μπορούν να βαδίσουν αυτό το δρόμο»!