Με αέρα κρητικής… «άγριας δύσης» άνοιξε ουσιαστικά την Τρίτη 10 Ιουλίου 2018, στο Φρούριο της Καβάλας, η αυλαία για το θεατρικό κομμάτι του Φεστιβάλ Φιλίππων το οποίο διανύει φέτος την 61η χρονιά του.
Η «Άγρια Δύση» του Θοδωρή Αθερίδη από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών και την Create4Art, με πρωταγωνιστές τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, την Μπέσυ Μάλφα, την Πηνελόπη Πλάκα και τον Τάσο Κονταράτο, παρουσιάστηκε στο θεατρόφιλο κοινό της Καβάλας και αποτέλεσε μια ενδιαφέρουσα κωμική αποτύπωση της έμπνευσης του πολυτάλαντου Θοδωρή Αθερίδη με την ομολογουμένως διαφορετική και ιδιαιτέρως δημιουργική σκηνοθετική ματιά της Μπέσυ Μάλφα.
Μια κωμωδία γεμάτη γέλιο, πάθος για τη ζωή, τον έρωτα και την αγάπη για την Ελλάδα, όπως αναφέρεται στην ταυτότητα της παράστασης. Επί της ουσίας, η πλοκή της «Άγριας Δύσης» είναι από μόνη της ενδιαφέρουσα και οι ερμηνείες ιδιαίτερες από το σύνολο των ηθοποιών.
Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης είναι από τους πλέον αγαπητούς ηθοποιούς της γενιάς του και διακρίνεται για τη μεγάλη γκάµα του και την υποκριτική του δεινότητα. Η Μπέσυ Μάλφα, εκτός από εξαιρετική ηθοποιός, είναι ιδιαίτερα οξυδερκής με απίστευτη ενέργεια, αύρα και δημιουργικότητα.
Όσον αφορά τον νεαρό ηθοποιό Τάσο Κονταράτο, ήταν η έκπληξη της βραδιάς. Ενδύθηκε τον ρόλο του κρητικού αποδεικνύοντας στην πράξη το μεγάλο του ταλέντο. Τον είχαμε ξεχωρίσει και τον χειμώνα στο Αντιγόνη Βαλάκου, στο θεατρικό έργο «Εκτός Ύλης» ή «Ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παράλογου» του Κώστα Λεϊμονή, με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, αλλά «το δις εξαμαρτείν» μας εξέπληξε ευχάριστα όσον αφορά το υποκριτικό του ταλέντο.
Η εξωτική Πηνελόπη Πλάκα, ήταν στο… στοιχείο της (άγρια δύση), λιτή και αέρινη ενδύθηκε αρκούντως ικανοποιητικά τον ρόλο της «αδίστακτης» και ταυτόχρονα ευαίσθητης Κρητικοπούλας.
Στα +της παράστασης:
- το έξυπνο σενάριο καθώς και τα ιδιαίτερα κοινωνικά μηνύματα με την μορφή της διακωμώδησης και όχι της κωμωδίας.
- άνετα γίνεται ταινία. Το έργο είναι πολύ ευχάριστο, προσφέρει γέλιο και αποτελεί μια καλοστημένη κωμωδία!
- ακόμα και η προφορά των ηθοποιών παραπέμπει τον θεατή να ζήσει στην Κρήτη με τρόπο διαφορετικό και ο χαρακτήρας του Κρητικού Western δίνει μια ενδιαφέρουσα νότα στο έργο.
Ακόμα ένα συν της παράστασης είναι το γεγονός ότι παρά τα αρνητικά vibes τα οποία εισέπραξε η παραγωγή λίγο πριν την έναρξη της παράστασης, σε μια δύσκολη εποχή για το Θέατρο, κράτησαν ψηλά τον πήχη καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, απόδειξη του «στυγνού» επαγγελματισμού τους.
Σε μια εποχή ακόμα πιο δύσκολη σε ό,τι αφορά στη διατήρηση σε υψηλό επίπεδο της εγνωσμένης πολιτιστικής ταυτότητας της πόλης (γεγονός το οποίο ανέφερε κι η κ. Μάλφα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για την παρουσίαση της παράστασης, δίνοντας τα εύσημα στον Θοδωρή Γκόνη)καλό είναι το θεατρόφιλο και μη… κοινό της πόλης να σέβεται πρόσωπα και καταστάσεις και να μην «εκθέτει» το πολιτιστικό background της πόλης.