Οι εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» παρουσίασαν την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018 στην Καβάλα το τελευταίο βιβλίο της Έλενας Χουσνή με τίτλο «Καταραμένες Πολιτείες». Για το βιβλίο μίλησαν η συγγραφέας και η φιλόλογος ΑΠΘ, ΜΑ Δημιουργικής Γραφής και Συγγραφέας, Λυδία Ελιόγλου, ενώ προλόγισε ο εκδότης, Γιάννης Χουτόπουλος.
Το βιβλίο αναφέρεται στο λεπροκομείο της Σάμου, το οποίο προηγήθηκε της Σπιναλόγκας. Η ιστορία έχει ως εξής: «Η λέπρα εγκατέλειψε τα λημέρια τους, ερείπωσε η φυλακή τους, γκρέμισαν οι τοίχοι, έπεσε η στέγη, ερήμωσε ο τόπος, δεν είναι πια το ρέμα το σύνορο του κόσμου, και πάλι όμως η ιερή απόσταση δεν περπατήθηκε. Αυτή την αρρώστια δεν την νίκησαν ποτέ. Δεν έχει φάρμακο. Εκεί έξω έγιναν πολυτραυματίες, μέτρησαν πληγές που δεν τις γνώριζαν και δεν ήξεραν να τις γιατρέψουν. Βαθιές, κοφτερές, με μπόλικο φαρμάκι. Καινούριο φαρμάκι, ανίκητο. Καθάρισε το σώμα τους μα οι άλλοι ήθελαν μια κάθαρση διαφορετική, τελειωτική, να έχει σύνορα συγκεκριμένα, αδιάβατα. Δεν βρέθηκε διαβατήριο για αυτά τα σύνορα. Ακόμη αδιάβατα είναι».
Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί μια διαφορετική πορεία στα πράγματα για την ίδια τη συγγραφέα, μιας και η ίδια ειδικεύεται λογοτεχνικά στα αστυνομικά μυθιστορήματα. Εν προκειμένω, προηγήθηκε μια ενδελεχής έρευνα για το λεπροκομείο της Σάμου, ωστόσο ο «αυτοσκοπός» αυτής της έρευνας δεν ήταν ιατρικός, αλλά κοινωνικός: να ριχτεί φως στο πώς αντιμετώπιζε ο κόσμος τους λεπρούς, στο πώς κατάφεραν να γίνουν «χανσενικοί ασθενείς» και στο αν εν τέλει «Καταραμένες Πολιτείες» ήταν οι μικρές κοινωνίες των χανσενικών ή οι τοπικές κοινωνίες στις οποίες φιλοξενούνταν.
«Δεν ξέρω αν είναι μια διαφορετική πορεία στα πράγματα αυτό το βιβλίο, σίγουρα όμως είναι μια προσωπική παρέκκλιση», δήλωσε η συγγραφέας, συμμετέχοντας, πάντως, η ίδια σε μια ομολογουμένως διαφορετική παρουσίαση βιβλίου, η οποία εξελίχθηκε σε μια συνέντευξη η οποία κατέληξε σε διάλογο, με τη βοήθεια των ερωτήσεων της Λυδίας Ελιόγλου.
Το βιβλίο δεν εκβιάζει τον οίκτο, αλλά επιδιώκει την κατανόηση, για μια πονεμένη και σκοτεινή περίοδο κατά την οποία η λέπρα θέριζε τον ελληνικό πληθυσμό, όμως πολύ περισσότερο θέριζε ο κοινωνικός αποκλεισμός των χανσενικών ασθενών.
«Είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία έχουμε ορφανά παιδιά με ζωντανούς γονείς, καθώς τα παιδιά τα οποία γεννιούνταν στα λεπροκομεία, τα έπαιρναν μακριά από τους γονείς τους για να μη νοσήσουν», ανέφερε η συγγραφέας.
Όσον αφορά το «επιμύθιο»; «Οι ανοιχτοί λογαριασμοί πρέπει να κλείνουν έγκαιρα και να μην αφήνονται», όπως ανέφερε η κ. Χουσνή, με τις αναγωγές του βιβλίου στο σήμερα και στους κοινωνικούς αποκλεισμούς ανθρώπων και ομάδων ανθρώπων να είναι πιο επίκαιρες από ποτέ.
Δείτε φωτογραφίες από την παρουσίαση του βιβλίου
