Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας παρουσιάζει το Σάββατο 19 και την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου στις 9 το βράδυ, στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου, την παράσταση «Η αδερφή μου» του Σταύρου Ζουμπουλάκη, σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη.
«Όποιος έχει αγόγγυστα σκατοσκουπίσει άρρωστο είναι μείζων όλων των τιτάνων της θεολογίας. Γνώρισα στη ζωή μου σπουδαίους ανθρώπους, συγγραφείς, φιλοσόφους, επιστήμονες, ορισμένοι – οι λιγότεροι – μου έγιναν συμπαθείς, περνάω καλά στη συντροφιά τους. Ξέρω να αξιολογώ τα έργα τους και να τα τιμώ όταν αξίζουν, η ηθική όμως εκτίμησή μου πηγαίνει μόνο, αποκλειστικά και μόνο, σε όσους στάθηκαν δίπλα σε βαριά και ανίατα άρρωστους και τους φρόντισαν δίχως κανένα γογγυσμό, με αγάπη και αφοσίωση».
Μέσα από την επιληψία της αδερφής του, που σφράγισε τη ζωή της και, με έναν άλλο τρόπο, και τη δική του, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, θέλησε να μας μιλήσει για την αρρώστια, τον πόνο, τη χαρά, την πίστη και πάνω από όλα για την καλοσύνη και την αγάπη. Ένα κείμενο τελικά παρηγορητικό.
Ο συγγραφέας, μας χαρίζει ένα άκρως εξομολογητικό και βαθιά προσωπικό αφήγημα, το οποίο μέσα από συνομιλίες με την Βέιλ, τον Λεβινάς και τον Καμύ, φτάνει σε μας ως ένα μείζον θεολογικό σχόλιο, μια υπαρξιακή και ταυτόχρονα οικουμενική διερώτηση πάνω στο ζήτημα της αγάπης, της πίστης, αλλά και της αρρώστιας.
Η αφοπλιστική, εξομολογητική απλότητα της αφήγησης του Ζουμπουλάκη, τρυπάει σαν βέλος το κέντρο της καρδιάς και προκαλεί εσωτερικό ρίγος, οδηγώντας τελικά στη λύτρωση.
Κείμενο: Σταύρος Ζουμπουλάκης
Σκηνοθεσία-σύλληψη: Περικλής Μουστάκης
Επιμέλεια σκηνικού χώρου-κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Φωτισμοί: Χάρης Δάλλας
Μουσική επιμέλεια: Φραγκίσκη Μουστάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ματθίλδη Τούμπουρου
Φωτογραφίες: Σοφία Μανώλη- Γιάννης Πρίφτης
Παραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας
Παίζουν: Δώρα Στυλιανέση & Άλκης Ζούπας
Η αδερφή μου, η αρρώστια της και η σχέση μου μαζί της καθόρισαν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, που κρίνω, ιεραρχώ, αξιολογώ. Ο Καμύ μας είπε ότι το κυριότερο, το μόνο, φιλοσοφικό ζήτημα είναι το ζήτημα της αυτοκτονίας, γιατί θέτει το ερώτημα της αξίας ή της απαξίας της ζωής. Η ιστορία της αδερφής μου με οδήγησε από τα εφηβικά μου χρόνια να θεωρώ ότι το κύριο φιλοσοφικό ερώτημα είναι η αρρώστια. Η αρρώστια θέτει, με τον οξύτερο τρόπο, το ζήτημα του νοήματος της ζωής, του Θεού, της σχέσης με τους άλλους, της ευδαιμονίας, της χαράς. Δεν πιστεύω διόλου σε όλη αυτή τη μεταφυσική του πόνου ούτε στην εξαγνιστική λειτουργία του, πιστεύω μόνο ότι όποιος δεν έχει πονέσει θα γίνει μοιραία ένας ρηχός και λίγο ως πολύ ανόητος άνθρωπος. Αλλά πάλι όποιος δεν έχει γευτεί τη χαρά είναι ένας άρρωστος άνθρωπος, που μπορεί εύκολα να γίνει φθονερός, χαιρέκακος και μνησίκακος. Αυτά τα εγκώμια του πόνου τα κάνουν άνθρωποι που μάλλον δεν έχουν πονέσει όσο λένε. Η αρρώστια, η δική σου και των άλλων, σε οδηγεί να εκτιμάς την αξία των πιο κοινών και καθημερινών πραγμάτων της ζωής και ταυτόχρονα να σχετικοποιείς, χωρίς να μηδενίζεις, τη σημασία άλλων, που θεωρούνται σημαντικά.
Σταύρος Ζουμπουλάκης
Για την παράσταση έγραψαν
«…Είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της φετινής χρονιάς, κι από τις πλέον απρόσμενες. Το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη έδωσε την ευκαιρία στον Περικλή Μουστάκη να επιστρέψει στο είδος εκείνο του θεάτρου με το οποίο εξαρχής καταπιάστηκε στην πολύχρονη πορεία του: το «θέατρο του Ιερού». Πιθανόν να είναι από τους λίγους, μαζί με τον Τερζόπουλο και τον Παπακωνσταντίνου, που επιχειρούν να βαθύνουν τον κόσμο της σκηνής, τόσο ώστε να φτάσει στις πηγές μιας έκφρασης τελεστικής μα και αποκαλυπτικής. Η έρευνά του προέρχεται ασφαλώς από τις αντίστοιχες εργαστηριακές καταθέσεις του Πολωνικού Θεάτρου – μια σκηνή φτωχή και αγνή, που θα ασκητεύει ανακαλώντας την κραυγή και το θάμπος ενός χαμένου ιερού τόπου…» |
Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 3/2/2020
«…Η εκφορά του λόγου είχε μια ανατριχιαστική απόσταση από κάθε ρεαλισμό. Ο λόγος ακουγόταν με την ξηρασία του θανάτου και την σκοτεινιά του ασυνείδητου, εκεί που ο ζωντανός συναντιέται με το νεκρό. Η νεκρή Γιούλα έδινε στο ζωντανό οδυνώμενο αδελφό της το λόγο, τον έκανε να σκάβει την ψυχή του και να μετατρέπει το πένθος σε λέξεις…
Η Δώρα Στυλιανέση, παλιά συνεργάτρια του Μουστάκη και με γνώση της μεθόδου του, ηθοποιός με γερή υποκριτική σκευή, ανέλαβε ένα τιτάνειο έργο, να ερμηνεύσει τον θηριώδους έκτασης μονόλογο στην αδιαβάθμητη, σταθερή τονικότητα και με το πρόσωπό της παγωμένο σε σταθερή έκφραση ως μάσκα. Ερμηνεία δύσκολη που έφερε άψογα εις πέρας προξενώντας ιερό ρίγος στον θεατή…» |
Μάρω Τριανταφύλλου, Περιοδικό «Ο Άνθρωπος» τεύχος 1, Μάρτιος 2020
«Η αδερφή μου» του Σταύρου Ζουμπουλάκη
Σάββατο 19 και Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2022, στις 9 το βράδυ
Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 10€, Μειωμένο 8€
Πληροφορίες:
- Λόγω των ειδικών συνθηκών, η αγορά εισιτηρίων θα γίνεται μόνο ηλεκτρονικά με τη χρήση χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας στην ιστοσελίδα gr.
- Σε περίπτωση ματαίωσης της παράστασης, θα υπάρξει ανακοίνωση σχετικά με την επιστροφή του αντίτιμου του εισιτηρίου.
- Το θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου λειτουργεί ως «αμιγής» χώρος. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης.
- Η είσοδος, η έξοδος και η παραμονή στο χώρο του θεάτρου γίνεται με τη χρήση μη ιατρικής μάσκας.
- Είναι υποχρεωτική η τήρηση των αποστάσεων τόσο κατά την προσέλευση όσο και κατά την διάρκεια των παραστάσεων, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ.
- Απαγορεύεται η είσοδος στο θέατρο μετά την έναρξη των παραστάσεων.
- Οι παραστάσεις στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου θα πραγματοποιηθούν ακολουθώντας τις ειδικές οδηγίες των υγειονομικών αρχών, με προτεραιότητα τη δημόσια υγεία και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο κοινό και τους καλλιτέχνες.
Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καλούν στα τηλέφωνα του ΔΗΠΕΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 – 7 ώρες γραφείου.
