22 Φθινόπωρα: Ιστορίες ανθρώπων με τους τίτλους τέλους να τους βάζει ο αναγνώστης

Η Έφη Λοϊζά «σύστησε» στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου Ελληνίδων Καβάλας μια συλλογή διηγημάτων με σκοτεινές  ιστορίες ανθρώπων, γεμάτες ανατροπές, αφήνοντας ωστόσο στον αναγνώστη τη γλυκιά γεύση της ελπίδας

Στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου Ελληνίδων Καβάλας παρουσιάστηκε το βράδυ της Παρασκευής 17 Ιουνίου 2022 το βιβλίο «22 Φθινόπωρα» της Έφης Λοϊζά. Τη συγγραφέα προλόγισε η πρόεδρος του Λυκείου, Μαρίνα Φιλιππίδου. Για το βιβλίο μίλησαν ο συγγραφέας, Διαμαντής Αξιώτης, ο φιλόλογος, Χρόνης Τσεκουράκης, η μουσειολόγος-βιβλιοθηκονόμος, Κοντέσσα Μάρτζη, Π.Μ.Σ Δημιουργικής Γραφής και ο σκηνοθέτης-ηθοποιός, Γιάννης Παναγιωτίδης. Στις μουσικές παρεμβάσεις ήταν οι εξαιρετικοί Θανάσης Κωνσταντινίδης και Ηλιάνα Χατζηλιάδη.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος, ο βουλευτής Καβάλας με τη ΝΔ, Γιάννης Πασχαλίδης, ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Ανάπτυξης, Κωστής Σιμιτσής, ο αντιδήμαρχος Καβάλας, Απόστολος Μουμτσάκης, ο περιφερειακός σύμβουλος Δημήτρης Λυμπεράκης, η πρόεδρος της  Πρωτοβάθμιας Σχολικής  Επιτροπής του Δήμου Καβάλας, Κ. Μαρκάκη, εκπρόσωποι φορέων, συλλόγων, σωματείων και πλήθος κόσμου.

Η Σίσσυ Ακοκαλίδου γράφει για το βιβλίο

Πάντα μου άρεσε η ανάγνωση διηγημάτων. Αισθανόμουν ελεύθερη, χωρίς πίεση ότι με τη διακοπή, για κάποιον λόγο της ανάγνωσης, θα έχανα την επαφή με τον μύθο, θα χρειαζόμουν χρόνο για να ξανατρυπώσω στην ιστορία.  Παράλληλα, έκανα και… την επανάστασή μου στον δημιουργό, αφού κατά τρόπο αυθαίρετο έως και αναρχοαυτόνομο (!) δεν ακολουθούσα τις σελίδες αριθμητικά, αλλά πεταγόμουν σε όποιο διήγημα με καλούσε ο τίτλος!

Τα «22 Φθινόπωρα» της Έφης τα διάβασα σε δυο απογεύματα, αποσπασματικά, αναμένοντας τις σελίδες της Νέας Εγνατίας από τη σελιδοποιό για οριστικές διορθώσεις. Μάλιστα, τολμώ να πω, ότι οι ιστορίες που εξυφαίνει με τη γραφίδα της, με βοήθησαν να τη γνωρίσω, αν και δεν βρεθήκαμε ποτέ μαζί για ουσιαστική συζήτηση.

Η Έφη Λοϊζά γεννά σκοτεινούς ήρωες, σακατεμένους από τη ζωή, με βάρη και επιλογές του παρελθόντος τέτοιες, που νομοτελειακά, κάποια στιγμή, συνήθως με τρόπο οδυνηρό, θα κάνουν την επανάστασή τους και όπου τους βγάλει. Οι ήρωές της κινούνται στο σκότος, η ίδια όμως με τρόπο δεξιοτεχνικό τους αναδύει στο φως και αν όχι στο απόλυτο φως, έστω στη συννεφιά, στην πρωινή ομίχλη, πάντως από το απόλυτο σκότος φεύγουν.

Είναι ζωές λαβωμένες σκληρά, μοναχικές, που είτε οι επιλογές τους είτε το πεπρωμένο τους, καθιστούν τους ήρωες τραγικά πρόσωπα, χωρίς σε καμία περίπτωση να ανασύρουν συναισθήματα, όπως οίκτου ή λύπησης. Τουναντίον, ο αναγνώστης αισθάνεται θαυμασμό για τα πρόσωπα αυτά και οργή για τα πρόσωπα που εμπλέκονται στη διαδρομή της ζωής τους που σμίλευσαν τόσο τραγικούς χαρακτήρες και έφεραν τις ζωές τους σε τέτοια αδιέξοδα.

Κάποιοι από τους ήρωες κάνουν την ανατροπή, την επανάσταση, κάποιοι άλλοι αυτοσαρκάζονται σε βαθμό κυνισμού και αυτό τους καθιστά απίστευτα γοητευτικούς.

Σε καμία ιστορία, ωστόσο, δεν υπάρχει τέλος. Οι αναγνώστες θα αποφασίσουν γι’ αυτό. Η συγγραφέας επικοινωνεί στους αναγνώστες της ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Η ζωή δεν είναι η ίδια από την αρχή μέχρι το τέλος της για κανέναν. Έχει ανηφοριές, έχει κατηφοριές, έχει σκοτεινές διαδρομές, έχει όμως και ξέφωτα, έχει ανταριασμένες θάλασσες, έχει και μπουνάτσα.

Συνέχισε Έφη, σου εύχομαι να μας παραδώσεις σύντομα το νέο σου βιβλίο, μας καλοέμαθες τώρα…