Εύα Οικονόμου-Βαμβακά: Σήμερα κανονικά θα είχαμε πρεμιέρα, αλλά η ζωή για άλλη μια φορά μας ξεπερνάει…

Αφιερωμένη στα θύματα των Τεμπών η εξ αναβολή πρεμιέρα του LOVE, LOVE, LOVE - Το μήνυμα της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας για τη σιδηροδρομική τραγωδία

Ηπρώτη παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας για τη φετινή σεζόν και η πρώτη που φέρει τη «σφραγίδα» της νέας Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Θεάτρου, η παράσταση «Love Love Love» επρόκειτο να κάνει την πρεμιέρα της σήμερα, Παρασκευή 3 Μαρτίου 2023. Ωστόσο…

«Σε ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στα θύματα της τραγωδίας και τις οικογένειές τους», το ΔΗΠΕΘΕ συμμετέχει στο τριήμερο Εθνικό Πένθος που κηρύχτηκε λόγω του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, με την πρεμιέρα του «Love Love Love» να μεταφέρεται για το Σάββατο 4 Μαρτίου 2023.

Η Εύα Οικονόμου-Βαμβακά ανακοίνωσε ότι οι πρώτες παραστάσεις της νέας παραγωγής του ΔΗΠΕΘΕ [Σάββατο και Κυριακή] είναι αφιερωμένες στα θύματα της τραγωδίας και στους οικείους τους και έστειλε το δικό της προσωπικό μήνυμα για το δυστύχημα που έχει βυθίσει όλη τη χώρα σε πένθος:

«Σήμερα κανονικά θα είχαμε πρεμιέρα και το μόνο μας άγχος θα ήταν αν αυτό για το όποιο παλεύουμε σχεδόν τρεις μήνες τώρα θα είχε την ανταπόκριση που περιμέναμε από το κόσμο. Θα ήταν μέρα γέννας- γιατί σε κάθε ουσιαστική δουλειά που κάνεις αυτό είναι το συναίσθημα, ότι γεννάς με όλες τις δυσκολίες, τις ωδίνες αλλά και τη λύτρωση μιας τέτοιας πράξης.

Σήμερα κανονικά τα προβλήματα μας θα ξεκινούσαν και θα τελείωναν στη σκηνή αλλά η ζωή για άλλη μια φορά μας ξεπερνάει. Διαλυμένοι, αμήχανοι και σιωπηλοί προσπαθούμε να συλλάβουμε αυτό που συνέβη στη χώρα μας.

Αφήνουμε τη σημερινή μέρα κενή, σαν σημάδι που άφησε ο μετεωρίτης που έπεσε ξαφνικά πάνω μας -γιατί η μνήμη αυτό τον ρόλο επιτελεί- και αφιερώνουμε την αυριανή και τη μεθαυριανή παράσταση του LOVE LOVE LOVE στα θύματα της τραγωδίας και στους οικείους τους, με πλήρη επίγνωση ότι θα μπορούσαμε να είμαστε κι εμείς ανάμεσά τους.

Γιατί αυτός είναι ο τρόπος που ξέρουμε να ξορκίζουμε το κακό. Γιατί στο τέλος της μέρας αυτό είναι αυτό που ζητάμε από την τέχνη, να δημιουργήσει ένα παράθυρο προς κάτι άλλο, πιο μεγάλο, πιο όμορφο και πιο σημαντικό. Κάτι που υπερβαίνει τον ζόφο και την ασχήμια των ημερών που ζούμε και μας κάνει να συναισθανθούμε τη γύμνια μας και να επικοινωνήσουμε με την ουσία των πραγμάτων.

Να οικοδομήσει με τα υλικά της ένα κόσμο διαφορετικό από αυτόν που νιώθουμε να μας πνίγει».